کتاب مشق بهمن در ۷۰ صفحه، بهانهای شد تا در گفتگو با نویسنده کتاب، از نیاز نسل نوجوان و جوان به محتوای دفاع مقدس بپرسیم.
اکبریان نویسنده کتاب گفت: در سال ۶۳ به استخدام آموزشوپرورش استان درآمدم و یک سال بعد به عنوان مدیر و معلم هنرستان کشاورزی شمسآباد منصوب شدم و خاطراتم در کتاب مشق بهمن مربوط به سالهای ۶۴ تا ۶۶ است که همزمان هم در کسوت معلمی هنرستان و هم در جبهه حضور داشتم و بسیاری از هنرجویان همرزم بنده بودند که ۳۵ نفر از آنان در طی این سالها به درجه رفیع شهادت نائل شدند.
وی افزود: ۹۰ درصد دانشآموزان این مرکز آموزشی از اهالی روستاهای استان بودند و فضای این مجموعه آکنده از عرفان و معنویت بود و به نظرم بُعد معنوی هنرستان بر بُعد علمی و تحصیلی آن میچربید. این فضای زیبا باعث تقویت روحیه از خود گذشتگی و ایثار و فداکاری شده بود. به یاد دارم برخی دانشآموزان اهل نماز شب بودند و دور از چشم بقیه در محوطه اطراف هنرستان ساعتهایی از شب را با خدای خود خلوت و راز و نیاز میکردند. برپایی نمازهای جماعت، مراسم دعا و مناجاتخوانی، برپایی شبهای قدر و برنامههای مناسبتی در اعیاد و سوگواریهای اهلبیت (ع)، برپایی محافل تلاوت قرآن کریم و نظیر این برنامهها در ایجاد این فضای معنوی بیتأثیر نبود تا جایی که ۷۰ درصد دانشآموزان در طی دوران دفاع مقدس عازم جبهه شدند و کلاسها اغلب با ۳۰ درصد جمعیت برگزار میشد.
اکبریان گفت: هر بار که یکی از دانشآموزان به شهادت میرسید و به اتفاق معلمان و دانشآموزان به مراسم تشییع و خاکسپاری میرفتیم، روحیه شهادتطلبی و انتقام خون هم شاگردی در این نوجوانان و جوانان مستحکمتر بود.