محمود گبرلو منتقد با سابقه سینمای کشورمان در پاسخ به این سوال که حضور در اسکار یا تولید خوب و درایت درست بهتر است؟ بیان کرد: حضور در "اسکار" در هر شرایطی برای ایران یک فرصت است؛ حتی اگر پشت آن سیاستمداران و سرمایه داران قالتاق باشند که هدفشان بهره برداری از این موقعیت سینمایی است. 

وی ادامه داد: البته نه تنها اسکار، بلکه هر سکوی فرهنگی در جهان که احتمال دیده شدن ایران در آن وجود داشته باشد، حضور با قدرت و عزت ضروری است. فقط نکته مهم در این است که این حضور پر قدرت و با عزت، اگر با "تولید خوب" و "درایت درست" باشد، موفقیت و سربلندی چند برابر خواهد شد.

وی افزود: حال سوال اینجاست که تولید خوب . درایت درست یعنی چه؟ "تولید خوب" یعنی یک اثر استاندارد‌های لازم را برای مخاطب متخصص جهانی داشته باشد. همچنین "درایت درست" یعنی هم منافع ملی ایرانیان در اثر منتخب لحاظ شده باشد و هم شناخت دقیقی از نگرش و سلیقه داوران جهانی داشته باشند.

گبرلو عنوان کرد: فیلم‌های زیادی در طول سال ساخته می‌شوند که متقاضی حضور در اسکار هستند، اما ممکن است به چارجوب اصولی فرهنگ و آداب ایرانیان نزدیک‌تر نباشد و در فرم و قالب جهانی نگنجند، ضمن آنکه مخاطب جهانی هم نتواند رضایتی از فرم، ساختار و درک درستی از پیام آن داشته باشد.

این منتقد بیان کرد: سرانجام نه نفر از اهالی سینما، پس از دیدن فیلم.‌ها ولحاظ کردن شرایط قانونی، فیلم " در آغوش درخت" را انتخاب کردند ولی هنوز دقایقی از اعلام این خبر نگذشت که شبنم مقدمی مجبور به توضیحات بیشتر شد و فریدون جیرانی تلویحا ساز مخالف اش را علنی کرد و اکبر نبوی هم از عکس‌های بیرون آمده که احتمالا در جلسات حضور جدی نداشته است! زین العابدین و فرید زاده هم از مدیران دولتی و معمولا نظاره گر این مسئله هستند. دیگران هم خوشحالی و ذوق زدگی شان از انتخاب یک اثر خوب و در خشان از ایران را نشان ندادند و سکوت را ترجیح دادند.

وی عن.ان کرد: معتقدم فیلم" در آغوش درخت " در جای خودش محترم و حرفه‌ای است و حتی برخی تحلیلگران و از جمله خود من این فیلم را برای تماشاگر ایرانی می‌پسندیدیم، اما چون در مقابسه با سایر فیلم‌هایی که از سراسر جهان به اسکار میاید و در مقابسه با تولیدات جهانی البته تا آنجا که اطلاع دارم و آثار را تماشا کرده‌ام و حتی نسبت به فیلم‌های ایرانی انتخابی در سال‌های قبل به اسکار، قدری هم سطح نیست. انتخاب این فیلم سینمایی ابهامات زیادی را ایجاد کرده ومشخص است این جمع متخصص حتی نتوانستند خود را اقناع کنند. در این روزگار که عصر شفافیت و سرعت اطلاعات محسوب می‌شود سکوت و بی توجهی قدری توهین به حساب می‌آید. چه اشکال داشت در یک فضای علنی رسانه ای، بطور زنده، آقایان و خانم‌های محترم هیات، با خبرنگاران و کارشناسان سخن می‌گفتند؟ تا فضای تردید ایجاد نشود و فرصت به حسرت تبدیل نشود، شاید استدلال منطقی برای معرفی داشتند یا لااقل موجب نمی‌شدند آقای خواجه پاشا مورد حمله و طعنه قرار بگیرد.

خبرنگار: زهرا بالاور