مرکز آمار ایران به تازگی طی گزارشی ضریب جینی خانوار‌های ایرانی در سال ۱۴۰۲ را منتشر کرد که براساس آن، این ضریب برای خانوار‌های کل کشور ۰.۳۹۷۹ است که در مقایسه با سال قبل ۰.۰۱۰۲ افزایش را نشان می‌دهد.

ضریب جینی یکی از مهم‌ترین شاخص‌های سنجش نابرابری درآمد در جامعه است. این ضریب عددی است بین صفر و یک که در آن صفر به معنی توزیع کاملا برابر درآمد یا ثروت و یک به معنای نابرابری مطلق در توزیع درآمد‌ها است.

همانطور که اشاره شد، ضریب جینی شاخصی برای سنجش نابرابری درآمدی است؛ هرچه این ضریب به ۱ (یا ۱۰۰ درصد) نزدیک‌تر باشد، نابرابری بیشتر است. در سال ۱۴۰۲، وضعیت نابرابری در استان‌های ایران به پنج دسته تقسیم می‌شود:

نابرابری پایین (۲۶-۲۹درصد):

گیلان با ضریب ۲۶.۷۵ کمترین نابرابری را دارد.

نابرابری متوسط رو به پایین (۳۰-۳۲درصد):

استان‌هایی مانند گلستان، مازندران، و اردبیل در این دسته هستند.

نابرابری متوسط (۳۲-۳۵درصد):

خراسان جنوبی، آذربایجان شرقی و لرستان در این گروه قرار دارند.

نابرابری بالا (۳۵-۴۰درصد):

تهران، اصفهان، فارس و کرمانشاه از جمله استان‌هایی با اختلاف درآمدی زیاد هستند.

نابرابری بسیار بالا (بیش از ۴۰درصد):

سیستان و بلوچستان و هرمزگان بالاترین نابرابری را دارند.

در سال گذشته سهم دهک اول کشور در هزینه‌های خانوار به عنوان کم هزینه‌ترین دهک کشور، ۲.۲۹ درصد بود و سهم دهک دهم به عنوان پرهزینه‌ترین دهک کشور ۳۱.۹۴ درصد است که نشان از فاصله ۱۳.۹ برابری هزینه کرد میان دهک اول و دهم دارد.