رییس اداره حفاظت پارک ملی و پناهگاه حیات وحش کلاه قاضی با اشاره به انتقال ۲ رأس آهوی نر دیگر از پارک ملی موته به این پارک ملی کلاه قاضی گفت: این دو آهو با هدف دخالت مدیریتی برای کاهش تداخل ژنی گونه آهوی ایرانی موجود در زیستگاه‌های این پارک رها شدند.

محمد عباسی افزود: سال گذشته نیز ۱۰ آهوی نر از پارک ملی و پناهگاه حیات وحش موته در این منطقه رها سازی شده بودند.

تحقیقات علمی نشان می‌دهد که جفت گیری خانوادگی در حیات وحش می‌تواند تأثیرات مخربی بر ژنتیک جمعیت‌ها داشته باشد. این تأثیرات به دلیل کاهش تنوع ژنتیکی و افزایش احتمال بروز بیماری‌های ژنتیکی و صفات نامطلوب است.

مناطق حفاظت شده اصفهان طی سال‌های اخیر بر اثر خشکسالی متوالی دچار آسیب شدند به طوری که سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ کمبود منابع آبی و غذایی سبب خروج گله‌ای آهو‌ها و سایر علفخواران از مناطقی، چون قمیشلو و کلاه قاضی شد که بعضاً یا شکار و یا در جاده‌ها بر اثر تصادف تلف می‌شدند. بر اثر خشکسالی و کمبود منابع آبی همچنین شاهد شیوع و بروز بیماری طاعون نشخوار کنندگان کوچک در منطقه کلاه قاضی بودیم.

پیش‌تر رئیس اداره حفاظت و مدیریت حیاتو وحش اداره کل محیط زیست اصفهان گفته بود پارک ملی کلاه قاضی به یک زیستگاه جزیره‌ای تبدیل شده است، زیرا در جوار آن کنارگذر و جاده احداث شده و یا توسعه شهرک صنعتی، اراضی کشاورزی و معدن اتفاق افتاده و این شرایط باعث شده است که این منطقه جزیره‌ای شود.

به گفته مریم امیدی، ورود و خروج گونه‌ها به این منطقه دلیل جزیره‌ای شدن کلاه قاضی محدود شده است و علفخوارانی مانند آهو و قوچ و میش امکان جا به جایی و رفت و برگشت برای یافتن غذا و زیستگاه مناسب را ندارند در حالی که وجود مسیر‌های کریدور حیات وحش بین مناطق برای رفت و آمد فصلی گونه‌ها بسیار حائز اهمیت است.

وی خاطرنشان کرد: در این شرایط اگر جمعیت جدیدی از یک گونه به آن منطقه تزریق نشود و از زیستگاه‌های دیگر جمعیت کَل و بز و قوچ و میش به این منطقه منتقل نکنیم در اینها پدیده همخونی اتفاق می‌افتد و باعث می‌شود که تنوع ژنتیکی کاهش پیدا کند.

پارک ملی و پناهگاه حیات وحش کلاه‌قاضی با وسعت بیش از ۴۷ هزار هکتار در ۳۶ کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان و در مجاورت شهر جدید بهارستان واقع شده که غرب این منطقه به گردنه گریژنه، گردنه لاشتر و اتوبان اصفهان- شهرضا محدود می‌شود.

ارتفاعات کلاه قاضی به همراه دشت‌های اطراف آن یکی از بهترین زیستگاه‌های حیات وحش فلات مرکزی ایران بوده و چنانچه در تاریخ آمده است در زمان شاه‌عباس صفوی و بعد از آن به ویژه در دوره قاجاریه، این کوه‌ها از شکارگاه‌های سلاطین بوده است.