خورشید یکی از ستارگان کهکشان راه شیری و تنها ستارهٔ سامانهٔ خورشیدی است که در مرکز آن جای دارد. می‌توان گفت خورشید یک کُرهٔ کامل است که از پلاسمای داغ ساخته شده‌است و در میانهٔ آن میدان مغناطیسی برقرار است. این ستاره که قطری نزدیک به ۱٬۳۹۲٬۰۰۰ کیلومتر دارد سرچشمهٔ اصلی نور، گرما و زندگی بر روی زمین است. قطر خورشید نزدیک به ۱۰۹ برابر قطر زمین و جرم آن ۳۳۰ هزار برابر جرم زمین برابر با ۲×۱۰۳۰ کیلوگرم است به این ترتیب ۹۹٫۸۶٪ جرم کل سامانهٔ خورشیدی از آن خورشید است.
اوج فعالیت 11 ساله خورشید بدان معنی است که ذرات پرانرژی بیشتری از خورشید فوران میکنند و با رسیدن آنها به زمین، ساکنان نواحی قطبی می‌توانند "شفق‌های قطبی" بیشتری ببینند.
این تصویر را آگانی آگاروال وقتی سوار بر هواپیما برفراز شهر نیویورک پرواز میکرد، گرفته و برای نشنالجئوگرافیک ارسال کرده است. در این تصویر، شما هاله رنگی نور را در اطراف سایه هواپیمامشاهده میکنید که به آن، شکوه خورشید میگویند.وقتی جسمی اندازه ظاهری بسیار کوچکی داشته باشد، پرتوهای خورشید در اطراف آن دچار پِراش شده و به اجزای تشکیل دهنده خود تجزیه میشوند. این پرتوها به خاطر تقارن کروی در اطراف جسم منتشر شده و از دید جسم به الگوی حلقوی آرایش مییابند. بدین‌ترتیب، ناظر (یا همان جسم) در اطراف سایه خود، هالههای رنگی کروی شکل میبیند.