میرزا ملکمخان بخوبی واقف بود که در ایران آن زمان سخن راندن از حقوق طبیعی مردم و نظام پارلمانی و آزادیهای لازمه آن به آسانی امکانپذیر نیست. از این روی برخلاف آخوندزاده با مذهب مردم به طور علنی مخالفت نکرد، بلکه اندیشههایش را در لفافه دین عرضه کرد.