حجت‌الاسلام ادیب یزدی می‌گوید دعا از بعد روانشناسی مایۀ آسایش روح و امنیت روانی است. از جهت علمی به اثبات رسیده افرادی که اهل دعا و نیایش هستند، کمتر دچار افسردگی می‌شوند.
دعا کردن و توسل به خدا یکی از راه‌های رهایی انسان‌ها به هنگام وجود گرفتاری‌ها و مشکلات است. از دیرباز یکی از اصلی‌ترین خواسته‌های انسان‌ها آزادی کسانی بوده که به زندان افتاده اند.
نقل شده است که در خوانسار بیماری واگیردار وبا شایع شده بود و در اکثر خانه‌ها یک نفر یا بیشتر از دنیا رفتند؛ مگر خانه‌هایی که هر روز این دعا را بعد از نماز صبح می‌خواندند.
دعاهای سریع الاجابه برای شفای مریض از زبان معصومان یا علمای دین سفارش شده‌اند و مفهوم آنها توسل به خاندان پاک پیامبر اکرم و راز و نیاز با خداوند مهربان برای بهبود بیمار است.
دعا مظهر بندگی در مقابل خداوند و برای تقویت روح عبودیت در انسان است، و این روح عبودیت و احساس بندگی در مقابل خداوند، همان چیزی است که انبیای الهی از اول تا آخر، تربیت و تلاششان متوجه این نقطه بوده است که روح عبودیت را در انسان زنده کنند.
خداوند می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، واجب است روزه بگیرید همان‌طوری که دین‌های قبل روزه داشته‌اند»؛ در حدیثی نیز داریم: «روزه‌دار وقتی می‌خواهد افطار کند یک دعای مستجاب دارد».
