بعد از آلزایمر، بیماری پارکینسون دومین اختلال شایعِ از بین برنده‌ی سیستم عصبی بدن محسوب می‌شود. آمار نشان می‌دهد که ۱ درصد از افراد بالای ۶۵ سال دچار این بیماری هستند. برخی تغییرات در شیوه‌ی زندگی می‌تواند مانع از پیشرفت این بیماری شود. در واقع تاثیر پارکینسون بیشتر بر روی بخشی از عقده‌های قاعده‌ای به نام توده‌ی سیاه است. عقده‌های قاعده‌ای دسته‌ای از ساختارهای مغزی هستند که از دوپامین در قالب نخستین انتقال‌دهنده‌ی عصبی خود استفاده می‌کنند. کمبود رشته‌های عصبی در این منطقه با التهاب سلول‌های مغزی و شکل‌گیری
