مسأله شفاعت ، چيزى است كه ريشهى قرآنى و حديثى داشته و ضرورت مذهب به حساب مىآيد. بنابراين، يكى از شفعاى روز قيامت- آن هم در حد وسيع- حضرت فاطمهى زهرا عليهاالسلام است.
رئیس فرهنگستان علوم اسلامی گفت: معنی شفاعت آن نیست که هر کاری بکنیم و امام ما را به بهشت ببرد بلکه به معنای پاک کردن آلودگی‌های انسان در اثر ارتکاب گناه و زمین خوردن است که این امر با محبت، استغفار و تحمل سختی تحقق می‌یابد.
استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه یکی از رزق‌های عاشورا شفاعت است، گفت: شفاعت امام حسین(ع) همیشه با ما است و لحظه‌ای شفاعت ایشان از ما برداشته نمی‌شود.
رئیس موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی با بیان اینکه آنچه در روز قیامت به فریاد انسان خواهد رسید ایمان و اعتقاد به ولایت است گفت: اگر این دو را حفظ نکرده باشیم انتظار شفاعت هم نباید داشته باشیم.
از جمله گناهان كبيره اي كه در جامعه ما به وفور ديده مي شود و در دين اسلام بر مرتکبین آنها وعده آتش دوزخ داده شده مي توان به: شرک به خدا ، نا امیدی از رحمت خدا ، قتل مومن ، تهمت ، خوردن مال یتیم ، فرار از جنگ ، خوردن ربا ، زنا ، قسم ناحق ، خیانت ، شهادت دروغ و کتمانش ، شراب خواری و ترک نماز ، نقض عهد و قطع رحم اشاره كرد.
در اصلِ شفاعت که بحثی نیست چرا که در قرآن کریم به دفعات از آن یاد شده است ؛ به طور مثال در بارة جهنمیان آمده است : « فما تنفَعُهُم شَفاعَتُ الشّافعین » یعنی : شفاعت ِ شفاعت کنندگان به آنان سودی نمی‌رساند