به گزارش باشگاه خبرنگاران؛مراسم تشییع پیکر سیمین دانشور نویسنده و همسر زنده‌یاد جلال آل احمد صبح امروز از تالار وحدت برگزار شد.

در این مراسم که با حضور جمعی از نویسندگان و اهالی فرهنگ برگزار شد،پیام وزیر ارشاد نیز قرائت شد و سیمین دانشور به سوی بهشت ‌زهرا تشییع شد.

سيمين دانشور كه درتاريخ 8 ارديبهشت ماه سال 1300 هجري در شيراز متولد شده و در فضاي آرامش بخش زندگي محمد علي دانشور و قمر السطنه حكمت پرورش يافته تحصيلات ابتدايي و دبيرستان را در مدرسه انگليسي مهرآئين به پايان رسانده و در امتحان نهايي ديپلم ،شاگرد اول كل كشور شده و پس از آ‌ن براي ادامه تحصيل در رشته ادبيات فارسي به دانشكده ادبيات دانشگاه تهران رفت.

وي پس از مرگ پدرش در 1320 هجري شروع به مقاله نويسي براي راديو تهران و روزنامه ايران كرده و با نام مستعار شيرازي بي نام كار حرفه اي نگارش را آغاز كرد.

"آتش خاموش" به عنوان اولين مجموعه داستاني دانشور در سال 1327 به نگارش درآمد و پس از آن وي با جلال آل احمد آشنا شد.

دانشور كه همواره از تشويق فاطمه سياح بهره برده در سال 1328 هجري با مدرك دكتري ادبيات فارسي از دانشگاه تهران فارغ التحصيلان شده و به ارائه رساله اي با عنوان "علم الجمال" و "جمال در ادبيات فارسي تا قرن هفتم" پرداخت.

وي در سال 1329 هجري با آل احمد ازدواج كرد و در سال 1331 هجري با دريافت بورس تحصيلي به دانشگاه استنفورد رفته و در آنجا دو سال در رشته زيبايي شناسي تحصيل كرد.

دانشور كه در اين دانشگاه در نزد والاس استنگر داستان نويس و نزد فيل پريك نمايشنامه نويسي آموخت.

وي به عنوان يكي از نويسندگان شكوفا شده در سالهاي بعد از جريان مشروطيت،در دوران تحصيلي در دانشگاه استنفورد دو داستان كوتاه به زبان انگليسي نوشته و چاپ كرد.

دانشور كه در سالهاي پاياني عمرش،با تنهايي انس گرفته بود.پس از برگشت به ايران در هنرستان هنرهاي زيبا به تدريس پرداخت تا اين كه در سال 1338 هجري استاد دانشگاه تهران در رشته باستان شناسي و تاريخ هنر شد.

وي اندكي پيش از مرگ آل احمد و در سال 1348 هجري،رمان "سووشون" را كه آن سالها در جمله پرفروش ترين رمان هاي معاصر قرار گرفت،منتشر كرد.

دانشور كه در آخرين مصاحبه هاي خود از امضاي كتابي با مضمون "نامه هايش به جلال در بستر بيماري"،خشنود بود،در سال 1358 هجري از دانشگاه تهران بازنشسته شد.در سن نود سالگي خبر از بي كاري خود داده و تماشاي فيلم و سريال را بهترين وسيله گذران زندگي، دانست.

وي به عنوان يك جريان پيشرو و خالق آثار كم نظير در ادبيات داستاني ايران،پس از ثبت آثاري چون "آتش خاموش"، "شهري چون بهشت"، "به كي سلام كنم؟ "، "پرنده هاي مهاجر"،" سووشون"، "جزيره سرگرداني"، "ساربان سرگردان"،" كوه سرگردان"، "سرباز شكلاتي"، "دشمنان"،" بنام وطن"، "داغ ننگ"، "ماه عسل آفتابي"،" غروب جلال"، "شاهكارهاي فرش ايران"،"راهنماي صنايع ايران"،" ذن بوديسم"، و "مباني استتيك" در كارنامه حرفه‌اي خود در تاريخ 18 اسفند ماه 1390 هجري در تهران چشمهايش را بر روي جهان بست./ه