به گزارش باشگاه خبرنگاران، مسجد امام در ضلع جنوبی میدان امام قرار دارد و در سال 1020 هجری به فرمان شاه عباس اول در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع شده و تزئینات و الحاقات آن در دوره جانشینان او به اتمام رسیده است.

مسجد امام اصفهان یکی از مهمترین بناهای عصر صفویه است که پیش تر به نام های مسجد شاه، مسجد سلطانی جدید و جامع عباسی شهرت داشت و ساخت آن  به فرمان شاه عباس آغاز گردیده و در دوره شاه صفی به پایان رسیده است.

به گفته منجم، ساختمان مسجد در 15 صفر با تهیه اسباب و آلات و مصالح بنا آغاز گردید و به استناد کتیبه کاشی معرقپی سردر که به خط ثلث علیرضا عباسی است، نخستین بنا یعنی ورودی اصلی، در تاریخ 1025 قمری یا 1616 میلادی احداث شد، اما بنابر کتیبه ایوان غربی به خط محمدرضا امامی است.

درب نقره پوش ورودی مسجد با نقش های تزئینی و اشعار فارسی سروده واهب به خط نستعلیق برجسته از آثار دوره شاه صفی است.

این مسجد که در ضلع جنوبی میدان امام قرار دارد در سال 1020 هجری به فرمان شاه عباس در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع شده و تزئینات و الحاقات آن در دوره جانشینان او به اتمام رسیده است، معمار مهندس آن استاد علی اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب علی بیک الله بوده اند.

این مسجد شاهکارهای جاویدان از معماری ،کاشی کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است و از نکات جالب توجه این مسجد انعکاس صوت در مرکز گنبد بزرگ جنوبی آن است.ارتفاع گنبد مسجد 52 متر و ارتفاع مناره های داخل آن 48 متر و ارتفاع مناره های سردر آن در میدان نقش جهان 42 متر است.

قطعات بزرگ سنگ های مرمر یکپارچه و سنگاب های نفیس، از دیدنی های جالب این مسجد است و کتیبه سردر مسجد به خط ثلث علیرضا عباسی و مورخ به سال 1025 حاکی از آن است که شاه عباس این مسجد را از مال خالص بنا کرده و ثواب آن را به روح صدر اعظم خود شاه طهماسب اهدا کرده است./م/