به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،عشوندي نوشت:

 لندن، سالن وزنه برداری اکسل ، 6 اگوست 2012 . در این روز و این مکان ورزش وزنه برداری منشور المپیک را صاحب نسخه ای جدید کردما همه شادیم ، مهم برای مان این است که دلاور ایرانی مان مدال نقره گرفته . ما که اصلا قرار نبود در این وزن مدالی بگیریم ، به لطف آنچه خودمان اسمش را می گذاریم ابر و باد و مه و خورشید و فلک ؛ صاحب گردن آویز نقره شده ایم . مدالی بزرگ که در تاریخ ورزش مان به جای می ماند اما اوکراینی ها شادترند از این که به آنچه می خواستند رسیدند. مدال طلای المپیک در دسته سنگین وزن وزنه برداری. حتما آنجا هم مردم شان جشنی به پا کردند ؛ آنها هم نوش جان شان. اما این شب ، یکی از تلخ ترین شب های تاریخ المپیک بود . یکی از همان شب هایی که احتمالا یکی مثل سعید علی حسینی یا شاهین نصیری نیای ما در گوشه ای از دنیا پیدا شده که نسخه دوران قهرمانی اش را تاماش آیان پیچیده.

یکبار دیگر اتفاقات را مرور کنیم ؛ در استارت لیست المپیک ، صاحب بخت اول مدال طلای این وزن ؛ آندری آرمنو از بلاروس است. او که حتی تا محل بازی ها هم آمده است. قهرمان المپیک پکن با مجمع 436 کیلوگرم. او ناگهان روز بازی ها یادش می افتد تمایلی ندارد برای وزنه زدن. همزمان با این قهرمان ، نفرات اول و دوم مسابقات جهانی پاریس از روسیه کمر درد می گیرند. ماکمدوف که تیر غیب می خورد و آکایف بعد از رقابت ها به کنفرانس خبری می رود تا بگوید:«یک دفعه ضایعه ای در نخاعم ایجاد شد که ناچار به عمل جراحی اش شدم . این هم اثرش!» لباسش را بالا می زند و جای عمل را نشان می دهد اما نمی گوید جمعیت چطر باید باور کنند او که 2 آگوست عمل کرده بوده چطور فکر می کرده می تواند 6 آگوست وزنه بزند که اسمش در استارت لیست وجود داشته است؟

اینکه این طلا چقدر برای اوکراین ارزش داشته تا برایش اینچنین با آیان ببندند و اینکه چطور هر سه این قهرمانان کنار کشیده از ترس آتیه ورزشی شان و تبدیل نشدن به سعید علی حسینی تصمیم می گیرند تا در رقابت حاضر نباشند ، خیلی مهم نیست. مهم این است که آیان همچنان حتی عرصه المپیک را به بنگاهی بدل کرده برای گردش مدال ها؛« به من گفتند اگر وزنه بزنی ، دوپیمگی می شوی و تا ابد محروم. نابودم کردند. باز هم همین کار را با بقیه می کنند. شک نکن همان اتفاق در دسته 105 کیلوگرم هم افتاد.» این جمله را شاهین نصیری نیا قهرمان کشورمان که به بهانه ای مشابه از رقابت در المپیک سیدنی محروم شد می گوید. شکی نیست که اتفاقات دسته 105 المپیک لندن عادی نبوده. همه باید کنار می رفتند به خاطر یک نفر. کسی که به احتمال فراوان همین قهرمان اوکراینی بوده. حالا ما صاحب مدال نقره المپیک در این وزن هستیم. خیلی هم برای مان بد نشده ؛ نوش جان مان .

اما ، شاید بد نباشد در پس ذهن مان اشک های سعید علی حسینی و شاهین نصیری نیا را هم به یاد آوریم. سرنوشت تلخ امید نائیج ، رشید شریفی و ...

المپیک و منشورش هم که می گوید نه دوپینگ و نه تبانی هم به لطف تاماش آیان عزیز می تواند نسخه جدیدی داشته باشد. هم دوپینگ هم تبانی و زد و بند. مهم این است که چرخه گردش مدال ها آزاد باشد.