آخرین سفر به روایتی دیگر
همه ما سفری در پیش رو داریم که با تمام سفرها فرق های زیادی دارد.این سفر قطعی است و نمی شود از رفتن به آن خودداری کرد. ناگهانی است و زمان و چگونگی اش نیز برای کسی معلوم نیست. از لحاظ مدت نیز طولانی ترین سفر است که بازگشتی هم در کارش نیست.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ صراط در آخرین پست خود اقدام به نوشتن مطلبی در مورد سفر آخرت کرده است و نوشته؛
همه ما سفری در پیش رو داریم که با تمام سفرها فرق های زیادی دارد.این سفر قطعی است و نمی شود از رفتن به آن خودداری کرد. ناگهانی است و زمان و چگونگی اش نیز برای کسی معلوم نیست. از لحاظ مدت نیز طولانی ترین سفر است که بازگشتی هم در کارش نیست. جاده سرشار از گردنه های سخت و دشوار و دارای منزلگاه های ترسناکی است که باید در آنجا توقف کنیم. این سفر تمام لذت ها و خواهش های نفسانی را نابود می کند.
آری، آن سفر، هجرت به دیار باقی است که با مرگ آغاز و تا روزی که جایگاه ابدی هرکس را مشخص می کنند طول می کشد و آن روز قیامت است.روزی که انسان تمام اعمال خود را می بیند. روزی که از شدت سختی ها بچه ها از ترس پیر می شوند1 و ذلت و ترس از عذاب و کیفرهای عظیم آن روز تمام وجود گنهکاران را فرا می گیرد.
قیامت روز حساب است و تمام اعمال انسان مورد محاسبه قرار میگیرد. عرق از گونه ها چنان جاری می شود که امکان حرف زدن را میگیرد2 و اضطراب و وحشت همه را فرا می گیرد. دست و پای گنهکاران را با زنجیر به گردنشان می آویزند و لباس های آتشین بر اندامشان می پوشانند و در عذابی که حرارت آتش آن چند برابر آتش های دنیاست قرار می دهند،انسان در آن روز حتی از نزدیکان و عزیزانش نیز فرار می کند. آری قیامت به خاطر رسوایی ها و پشیمانی های کشنده روز دردناکی است که معادل پنجاه هزار سال است3 و در آن روز، نه کسی می تواند از اعمال زشت خود دور شود و نه می تواند بر نیکی های خود بیفزاید.
اما در میان سختی های آن روز و دریای پرطلاطم و وحشتناک آن چه کسی در امان است؟
راه نجات را کشتی نجات و چراغ هدایت امام حسین علیه السلام نشان داده، آنجا که فرمود:
لایَأمَنُ یوم الْقِیامَةِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللّهَ فی الدُّنْیا4
هیچ کس در روز قیامت از شدائد و سختی های آن در امان نیست مگر آنکه د ردنیا از خداوند متعال ترس داشته باشد(و آلوده گناه نگردد)
1- سوره مزمل آیه 17
2- سوره سجده آیه 5
3- خطبه‌ی 102 نهج‌البلاغه
4-مناقب ابن شهر آشوب ج/4 ص/ 69
