سلطانيه در آژانس بين‌المللي انرژي اتمي هشدار داد
تشدید غنی‌سازی و تنفر مردم در پي قطعنامه‌ها و تحریم‌ها
نماينده دائم ايران در آژانس اعلام كرد: گزارش‌های مدیرکل درباره بازرسی‌های مستمر ثابت می‌کند که قطعنامه‌ها و تحریم‌های مرتبط که به ظاهر توقف غنی‌سازی و ماشین‌های سانتریفیوژ را هدف قرار می‌دهند، هیچ تاثیری نداشته است برعکس، تشدید غنی‌سازی و تنفر مردم نسبت به آن‌هایی که تحریم‌ها را تحمیل کرده‌اند را می توان مشاهده كرد.
به گزارش حوزه سياست خارجي باشگاه خبرنگاران، متن سخنراني علي‌اكبر سلطانيه، نماينده دائم جمهوري اسلامي ايران در آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به شرح زير است:
«بسم‌الله الرحمن الرحيم
آقاي رييس
همكاران محترم
اجازه دهيد سخنانم را با تبريك به شما براي به عهده گرفتن رياست این نشست شروع كنم و اطمینان همكاري كامل هيات خود را به شما مي‌دهم. هم‌چنين مايلم به نمايندگان جديد خوش‌آمد گفته و براي دوستان‌مان كه ما را ترك كرده‌اند، بهترين آرزوها را داشته باشم.
آقاي رييس
خود را موظف می‌دانم كه قدردانی خود را از حمايت دائمی و اساسی جنبش غيرمتعهدها در دهه اخير درباره دفاع از حق مسلم ايران براي استفاده صلح‌آميز انرژي هسته‌يي ثبت كنم. تلاش اين جنبش براي صلح و خلع سلاح و براي ايجاد عدالت از طريق مساعدت با ارزشش به سازمان‌هاي بين‌المللي يك ركورد بي‌سابقه و يك فصل طلايي را در تاريخ جنبش غيرمتعهدها به ثبت رسانده است. خرسندم كه يك كتاب درباره اين تاريخ طلايي جنبش نم شامل مجموعه بيانيه‌ها و اعلاميه‌هاي اين جنبش از سال 2003 را به شما هديه دهم.
آقاي رييس
در آغاز مايلم از سخنان رهبر معظم جمهوري اسلامي ايران كه بر گرفته از سخنراني افتتاحيه ايشان در اجلاس سران و رييسان دولت‌هاي جنبش غيرمتعهدها در اجلاس شانزدهمين نشست سران اين جنبش در 30 اوت 2012 در تهران است، نقل قول كنم:
«جمهورى اسلامى ايران استفاده از سلاح هسته‌يى و شيميايى و نظائر آن را گناهى بزرگ و نابخشودنى مي‌داند. ما شعار «خاورميانه‌ى عارى از سلاح هسته‌يى» را مطرح كرده‌ايم و به آن پايبنديم. اين به معنى چشم‌پوشى از حق بهره‌بردارى صلح‌آميز از انرژى هسته‌يى و توليد سوخت هسته‌يى نيست. استفاده‌ى صلح‌آميز از اين انرژى، بر اساس قوانين بين‌المللى، حق همه‌ى كشورها است. همه بايد بتوانند از اين انرژى سالم در مصارف گوناگونِ حياتى كشور و ملت‌شان استفاده كنند و در اِعمال اين حق، وابسته به ديگران نباشند. چند كشور غربى كه خود دارنده‌ى سلاح هسته‌يى و مرتكب اين كار غيرقانونى‌اند، مايلند توان توليد سوخت هسته‌يى را نيز در انحصار خود نگه دارند. حركتى مرموز در حال شكل‌گيرى است تا انحصار توليد و فروش سوخت هسته‌يى را در مراكزى با نام بين‌المللى ولى در واقع در پنجه‌ى چند كشور معدود غربى، تثبيت و دائمي كنند.»
آقاي رييس
نمايندگان محترم
جامعه بين‌المللي محق است كه از وضعيت واقعي درباره سياست و فعاليت‌هاي هسته‌يی ايران مطلع باشد. اطلاعات تحريف‌شده و جهت‌دار برخي از سرویس‌های اطلاعاتی و رسانه‌يی غربي با انگيزه‌هاي سياسي، سردرگمي و سوء تفاهم‌هايي را ايجاد كرده است. اجازه بدهيد بعضي عناصر را براي تنوير نمايندگان محترم و عموم مردم فهرست كنم:
1 ـ جمهوري اسلامي ايران هرگز در پي برنامه سلاح هسته‌يي نبوده و نيست. از زمان پيروزي انقلاب اسلامي ايران، همان سياست مبتني بر آموزه‌هاي اسلامي كاملا تثبيت شده است. بلافاصله بعد از انقلاب، امام خميني، بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران در يك سخنراني عمومي بيان كرد، كه اينجانب آن را نقل مي‌كنم: «... اگر آن‌ها به ساخت سلاح‌هاي عظيم اتمي و غيره ادامه دهند، ممكن است باعث تخريب دنيا شود و آسيب بزرگي به ملت‌ها برسد. هر فرد، در هر جايي كه هست، نويسندگان، روشنفكران، عالمان و دانشمندان در سراسر جهان بايد مردم را از اين خطر آگاه كنند تا توده‌هاي مردم خود در برابر اين دو قدرت بايستند و مانع از گسترش اين سلاح‌ها شوند...»
بخش مربوطه سخنان رهبر معظم جمهوري اسلامي ايران در شانزدهمين اجلاس سران جنبش غيرمتعهدها در تهران در ماه اگوست به شرح ذيل است:
«من تأكيد مي‌كنم كه جمهورى اسلامى هرگز در پى تسليحات هسته‌يى نيست و نيز هرگز از حق ملّت خود در استفاده‌ى صلح‌آميز از انرژى هسته‌يى چشم‌پوشى نخواهد كرد. شعار ما «انرژى هسته‌يى براى همه و سلاح هسته‌يى براى هيچ كس» است. ما بر اين هر دو سخن پاى خواهيم فشرد و مي‌دانيم كه شكستن انحصار چند كشور غربى در توليد انرژى هسته‌يى در چارچوب معاهده‌ى منع اشاعه به سود همه‌ى كشورهاى مستقل و از جمله كشورهاى عضو جنبش غيرمتعهدهاست.»
2 ـ بر اساس سياست فوق‌الذكر، اگرچه ان.پي.تي قبل از انقلاب تصويب شده بود، اما ما به تعهد به آن ادامه داديم.
3 ـ انبوهی از ادعاها با انگيزه سياسي كه اتهام پايبند نبودن به تعهدات ان.پي.تي را در بردارد، واقعيت‌ها را از سال 2003 پوشانده است. این واقعیت است که ایران تا سال 2003 کد اصلاح شده 1/ 3 را که از سوی شورای حکام توصیه شده بود، امضا نکرده بود. بنابراین ایران هیچ تعهدی برای ارائه گزارش درباره تاسیسات غنی‌سازی نطنز و رآکتور تحقیقاتی آب سنگین (IR40) قبل از ضرب‌الاجل 180 روز پیش از تزریق مواد هسته‌يی نداشته است.
4 ـ چون ایران پروتکل الحاقی را تا 2003 امضا نکرده بود، هیچ تعهدی برای ارائه گزارش درباره تولید آب سنگین در اراک و دادن اطلاعات درباره معادن اورانیوم نداشت. با این حال ایران داوطلبانه این کار را انجام داد و آن را برای دو سال و نیم اجرا كرد اما بعد از مداخله غیرقانونی شورای امنیت سازمان ملل، دولت بر اساس دستور مجلس، اجرای پروتکل الحاقی و کد اصلاح شده 1/ 3 را تعلیق كرد.
5 ـ اگرچه بیش از هفت هزار نفر روز بازرسی شامل بیش از یکصد نفر روز بازرسی سرزده از سال 2003 بدون هیچ گونه مانعی انجام شده و این که هیچ انحرافی به سمت اهداف نظامی یافت نشده است، ولی هنوز پرونده باز است؛ چرا؟ آیا یک دستور کار پنهانی وجود دارد؟ مسلما بله.
معدود کشورهای غربی به‌خصوص آمریکا در تلاشند تا آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را به یک نگهبان صرف سازمان ملل برای تحمیل بازرسی‌هایی با حداکثر مداخله‌جویي تبدیل كنند و به حوزه امنیت ملی کشورهای در حال توسعه به بهانه مساله هسته‌يی ایران وارد شوند.
باید به این واقعیت‌های تلخ توجه داشت که این کشورهای غربی، کشورهای دارای سلاح هسته‌يی هستند که خود از بازرسی‌های ان.پی.تی معاف هستند و بنابراين تقویت پادمان آژانس تاثیری بر آن‌ها ندارد. حتی ناامیدکننده‌تر، ساختار موجود شورای حکام است؛ جایی که كشورهاي غربی اکثریت کرسی را در شورا دارند. بنابراین تصمیماتی که هیچ تاثیر منفی روی خود آن‌ها ندارد ولی تعهدات اضافی با عواقب امنیتی جدی روی کشورهای در حال توسعه دارد را با شیوه اکثریت ساده و حتی به قیمت تقسیم کردن شورای حکام، تصویب می‌كنند.
6 ـ در نتیجه مقاومت جمهوری اسلامی ایران همراه با حمایت ضروری اعضای خانواده جنبش غيرمتعهدها که مبتنی بر اصول این جنبش است تلاش‌های متعدد جهت نهادینه ساختن هنجارهای غیرقانونی و ایجاد بدعت برای کشورهای درحال توسعه خنثی شده است. برای مثال، تلاش دولت بوش برای تاسیس یک کمیته ویژه در خصوص پادمان در آژانس بين المللي انرژي اتمي به منظور کنترل آژانس از واشنگتن یا نیویورک که در نهایت پس از دو سال با شکست مواجه شد را به همه یادآوری می‌كنم.
7 ـ نیت پشت اجرای توطئه‌های ذکر شده در بالا با هدف تغییر کامل وظیفه پادمانی آژانس از اجرای پادمان با محوریت مواد هسته‌يی به پادمانی برمبنای اطلاعات جاسوسی است.
آقاي رييس
بررسی انتقادی گزارش اخیر مدیرکل تحت عنوان سند اطلاع رسانی (INFCIRC) منتشر خواهد شد. اجازه دهید که تنها به چند نکته اساسی اشاره کنم:
الف ـ مدیرکل گزارش می‌کند که آژانس قادر به راستی‌آزمایی نبود انحراف هسته‌يی اعلام شده از سوی ایران است. آژانس باید گزارش کند که هیچ‌گونه انحراف مواد هسته‌يی برای اهداف نظامی را نیافته است و بنابراین همه مواد هسته‌يی اعلام شده صلح‌آمیز هستند؛ همان طور که در گزارش سالانه 2011 (SIR2011) منعکس شده است.
ب ـ گزارش‌دهی در خصوص اطلاعات ریز محرمانه فنی که توسط بازرسان دریافت می‌شود، همان‌طور که ما در گزارش مدیرکل توجه می‌کنیم، امنیت ملی و اجرای فنی را به دلیل تهدیدها و خرابکاری‌های نظامی و سایبری به مخاطره می‌اندازد. این شیوه باید متوقف شود.
ج ـ به شدت توصیه می‌شود که کشورهای عضو، دبیرخانه را به مباحث سیاسی هم‌چون تعلیق غنی‌سازی، اجرای پروتکل الحاقی و کد اصلاح شده 1/ 3 دخالت ندهند. به دبیرخانه توصیه می‌شود که تنها گزارش کند که آیا تعلیق اجرا می‌شود یا نه، آیا پروتکل الحاقی و کد اصلاح شده 1/ 3 اجرا می‌شوند یا نه، آیا مواد هسته‌يی اعلام شده برای اهداف نظامی منحرف شده‌اند یا نه، نه یک کلمه بیش‌تر و نه یک کلمه کم‌تر. بر اساس موافقت‌نامه پادمان، دپارتمان مربوطه فقط آن چه کشور عضو اظهار می‌كند را راستی آزمایی می‌کند.
د ـ ایران در مناسبت‌های مختلف در 10سال اخیر بعد از انجام کار فنی فشرده با آژانس ثابت كرده است که کلیه ادعاها جعلی و ساختگی بودند. برخی از آن‌ها به اعتبار آژانس آسیب رسانده‌اند. کافی است تنها دو نمونه یادآوری شود:
1 ـ ادعاها درباره وجود معدن اورانیوم و یک کارخانه غنی‌سازی در محلی در جنوب ایران که بعد از بازرسی‌های شدید ثابت شد که توالت‌های کارگرانی است که سنگ‌ها را به لنگرگاه حمل می‌کنند.
2 ـ همین‌طور ادعای در سال 2003 ثابت شد که اصطبل‌های احشام در حومه تهران است و آن‌طور که سازمان سیا ادعا کرده بود یک کارخانه غنی‌سازی اورانیوم نیست.
آقاي رييس
با وجود همه تجربیات گذشته که به یک فرآیند به ظاهر بی‌پایان منجر می‌شود، ما تصمیم گرفتیم که یک بار دیگر به منظور آن که اثبات کنیم که همه ادعاها درباره ابعاد نظامی احتمالی آن طور که توسط مدیرکل در ضمیمه گزارش نوامبر 2011 گزارش شد، بی پایه هستند، با آژانس کار کنیم. ما همان‌طور که مدیرکل تایید كرد، گفت‌وگوهای فشرده‌ای داشتیم. چرا هنوز نهایی نشده است؟
1 ـ لازم است ثبت كنم که بعد از ماه‌ها مقاومت، عاقبت تیم آژانس برای کار روی متنی به منظور تحویل اسناد مربوطه توسط آژانس موافقت کرد اما در آخرین لحظه گفت‌وگوها در آگوست 2012 تیم آژانس متن موافقت شده را در براکت قرار داد و به این ترتیب مجددا بن‌بست ایجاد شد بنابراين ایران را نباید برای موفق نبودن گفت‌وگوها سرزنش كرد.
2 ـ یادآوری می‌شود که آژانس دو بار در سال‌های 2004 و 2005 از پارچین بازدید کرد و معاون پيشين مدیرکل اظهار كرد که پارچین بخشی از تاریخ است. هم‌چنین اطلاع می‌دهم که طی گفت‌وگوهای فوریه 2012 در تهران ما پیشنهاد کردیم به منظور انجام ماموریت با انعقاد مدالیته تا مارس 2012 و اجرای آن از جمله با شامل کردن بازدید از پارچین، گفت‌وگوها را تشدید كنیم. مع‌هذا پس از گفت‌وگوها و ترتیبات آرام در تهران، با بیانیه مطبوعاتی آژانس حتی قبل از آن که تیم به وین بازگردد، موضوع سیاسی شد و فضا به مخاطره افتاد. اگر این‌گونه نشده بود، هفته بعد از آن، تیم آژانس می‌توانست از پارچین بازدید کند. هشدار می‌دهم که در پرداختن به موضوعاتی که به امنیت ملی مربوط می‌شود، باید دقت داشت و نباید سیاسی‌کاری كرد.
3 ـ تیم آژانس با یک انتظار مشروع، که هم‌چنین توسط مدیرکل پيشين و جنبش غيرمتعهدها در چندین بیانیه تایید شد یعنی تحویل مدارک به ایران، حداقل آن‌هایی که به ادعاها درباره فعالیت‌های انجام شده توسط ایران مربوط است، موافقت نکرده است.
4 ـ تیم آژانس به طور کامل نگرانی‌های ما را درباره امنیت ملی در متن پیشنهادی با توجه به این واقعیت تلخ که اسامی دانشمندان ما در فهرست تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا هستند و ترور عزیزان ما و هم‌چنین تهدید مستمر به حمله توسط رژیم متجاوز صهیونیستی اسرايیل، لحاظ نکرده است. ما نمی‌توانیم یک چک سفید بدهیم و به راحتی راه را برای حملات هموار کنیم.
5 ـ آخرین ولی نه کم‌اهميت‌ترین: تحریک مستمر و تقابل در شورای حکام توسط تعدادی کشور غربی با استفاده ابزاری از آژانس است. همه ما شاهد چنین رویکرد و رفتار خصمانه‌ای در این نشست هستیم که با وجود همکاری فشرده ایران با آژانس، قطعنامه ارایه می‌شود.
نتيجه گیری:
الف ـ پرونده هسته‌يي ایران به دلیل ادعاهای تعداد اندکی از کشورهای غربی و نه به دلیل بازرسی‌های عادی که مطابق با کلیه گزارش‌های مدیرکل پيشين و کنونی بدون هیچ مانعی انجام می‌شوند و گزارش‌ها به طور مکرر حاکی از آن است که آژانس قادر به ادامه راستی‌آزمایی خود است و هیچ مدرکی دال بر انحراف مواد هسته‌يی به اهداف نظامی یافت نشده است، هنوز مفتوح است.
ب ـ تحریم‌ها، حملات سایبری، اقدامات تروریستی علیه دانشمندان هسته‌‌اي، تهدید به حمله علیه تاسیسات هسته‌‌اي؛ همگی عزم ملت بزرگ ایران را برای صیانت از حق مسلم برای استفاده‌های صلح‌آمیز از انرژی هسته‌‌ای از جمله غنی‌سازی جزم می‌کند.
گزارش‌های مدیرکل درباره بازرسی‌های مستمر ثابت می کند که قطعنامه‌ها و تحریم‌های مرتبط که به ظاهر توقف غنی‌سازی و ماشین‌های سانتریفیوژ را هدف قرار می‌دهند، هیچ تاثیری نداشته است. برعکس، تشدید غنی‌سازی و تنفر مردم نسبت به آن‌هایی که تحریم‌ها را تحمیل کرده‌اند را می توان مشاهده كرد.
دولت‌های کشورهای غربی که تحریم‌ها را تحمیل کرده‌اند باید به مردم خود و جامعه بین‌المللی حقیقت را بگویند.
واقعیت این است که آمریکا و برخی کشورهای اروپایی تحریم‌ها را علیه مردم ایران و نه علیه غنی‌سازی ایران وضع کرده‌اند. چون همه قطعات ماشین‌های سانتریفیوژ در داخل ساخته می‌شود و از خارج وارد نمی‌شوند.
ج ـ ما بدون آن که درباره امنیت ملی خودمان مصالحه کنیم،آماده‌ایم که با آژانس همکاری كنیم و کار را برای نهایی‌سازی سریع تسهیل كنیم مشروط بر این که متقاعد شویم که تلاش‌ها با هدف بستن پرونده ایران است و دنبال یک فرآیند بی‌پایان نیست.
د ـ جمهوری اسلامی ایران کاملا به تعهدات خود مطابق با ان.پی.تی متعهد است. ایران هرگز بر سر حق مسلم خود برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌يی شامل غنی‌سازی برای اهداف صلح‌آمیز تحت پادمان جامع آژانس سازش نمی‌کند.
هـ ـ ما مصمم هستیم با حسن نیت و عزم سیاسی مذاکرات را با گروه 1+5 ادامه دهیم. به همه یادآور می شوم که در اجلاس دوم استانبول، ایران با قبول این که موضوع هسته‌يی ایران در میان موضوعات دستور کار باشد، مصالحه بزرگی را انجام داد.
درآن اجلاس روی سه عنصر اصلی توافق شد.
1 ـ ان.پی. تی یک اساس است
2 ـ حق ایران برای استفاده صلح‌آميز از انرژی هسته‌يی به رسمیت شناخته می شود.
3 ـ فرآیند، مبتنی بر رویکرد متقابل و گام به گام است.
بنابراین هردو طرف درباره همه موضوعات با ماهیت جهانی و منطقه‌يی و هم‌چنین موضوع هسته‌يی ایران خود را متعهد كردند که گام‌های متقابل بردارند. نیاز به گفتن نیست که گام‌ها باید هم وزن باشند.
و ـ با توجه به آن چه که در بالا بیان شد اینجانب به همه طرف‌های ذی‌ربط اکیدا توصیه می‌كنیم که از مخاطره انداختن محیط سازنده که در هر دو مسیر، برای ایران و آژانس و برای ایران و گروه 1+5 برای یک حل و فصل دوستانه لازم است، پرهیز كنند. قطعاً قطعنامه پیشنهادی وضعیت را پیچیده می‌کند و همکاری ایران و آژانس را به مخاطره می‌اندازد. این یک خطای محاسباتی دیگر خواهد بود که حاکی از فقدان درک صحیح از فرهنگ و تمدن عمیق ماست. ما به فشار تن در نخواهیم داد. بی‌تردید گفت‌وگو و مذاکرات بدون پیش شرط، همراه با احترام متقابل و مبتنی بر رهایی سریع از شورای امنیت تنها راه حل است.
متشکرم.»
انتهاي پيام/
«بسم‌الله الرحمن الرحيم
آقاي رييس
همكاران محترم
اجازه دهيد سخنانم را با تبريك به شما براي به عهده گرفتن رياست این نشست شروع كنم و اطمینان همكاري كامل هيات خود را به شما مي‌دهم. هم‌چنين مايلم به نمايندگان جديد خوش‌آمد گفته و براي دوستان‌مان كه ما را ترك كرده‌اند، بهترين آرزوها را داشته باشم.
آقاي رييس
خود را موظف می‌دانم كه قدردانی خود را از حمايت دائمی و اساسی جنبش غيرمتعهدها در دهه اخير درباره دفاع از حق مسلم ايران براي استفاده صلح‌آميز انرژي هسته‌يي ثبت كنم. تلاش اين جنبش براي صلح و خلع سلاح و براي ايجاد عدالت از طريق مساعدت با ارزشش به سازمان‌هاي بين‌المللي يك ركورد بي‌سابقه و يك فصل طلايي را در تاريخ جنبش غيرمتعهدها به ثبت رسانده است. خرسندم كه يك كتاب درباره اين تاريخ طلايي جنبش نم شامل مجموعه بيانيه‌ها و اعلاميه‌هاي اين جنبش از سال 2003 را به شما هديه دهم.
آقاي رييس
در آغاز مايلم از سخنان رهبر معظم جمهوري اسلامي ايران كه بر گرفته از سخنراني افتتاحيه ايشان در اجلاس سران و رييسان دولت‌هاي جنبش غيرمتعهدها در اجلاس شانزدهمين نشست سران اين جنبش در 30 اوت 2012 در تهران است، نقل قول كنم:
«جمهورى اسلامى ايران استفاده از سلاح هسته‌يى و شيميايى و نظائر آن را گناهى بزرگ و نابخشودنى مي‌داند. ما شعار «خاورميانه‌ى عارى از سلاح هسته‌يى» را مطرح كرده‌ايم و به آن پايبنديم. اين به معنى چشم‌پوشى از حق بهره‌بردارى صلح‌آميز از انرژى هسته‌يى و توليد سوخت هسته‌يى نيست. استفاده‌ى صلح‌آميز از اين انرژى، بر اساس قوانين بين‌المللى، حق همه‌ى كشورها است. همه بايد بتوانند از اين انرژى سالم در مصارف گوناگونِ حياتى كشور و ملت‌شان استفاده كنند و در اِعمال اين حق، وابسته به ديگران نباشند. چند كشور غربى كه خود دارنده‌ى سلاح هسته‌يى و مرتكب اين كار غيرقانونى‌اند، مايلند توان توليد سوخت هسته‌يى را نيز در انحصار خود نگه دارند. حركتى مرموز در حال شكل‌گيرى است تا انحصار توليد و فروش سوخت هسته‌يى را در مراكزى با نام بين‌المللى ولى در واقع در پنجه‌ى چند كشور معدود غربى، تثبيت و دائمي كنند.»
آقاي رييس
نمايندگان محترم
جامعه بين‌المللي محق است كه از وضعيت واقعي درباره سياست و فعاليت‌هاي هسته‌يی ايران مطلع باشد. اطلاعات تحريف‌شده و جهت‌دار برخي از سرویس‌های اطلاعاتی و رسانه‌يی غربي با انگيزه‌هاي سياسي، سردرگمي و سوء تفاهم‌هايي را ايجاد كرده است. اجازه بدهيد بعضي عناصر را براي تنوير نمايندگان محترم و عموم مردم فهرست كنم:
1 ـ جمهوري اسلامي ايران هرگز در پي برنامه سلاح هسته‌يي نبوده و نيست. از زمان پيروزي انقلاب اسلامي ايران، همان سياست مبتني بر آموزه‌هاي اسلامي كاملا تثبيت شده است. بلافاصله بعد از انقلاب، امام خميني، بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران در يك سخنراني عمومي بيان كرد، كه اينجانب آن را نقل مي‌كنم: «... اگر آن‌ها به ساخت سلاح‌هاي عظيم اتمي و غيره ادامه دهند، ممكن است باعث تخريب دنيا شود و آسيب بزرگي به ملت‌ها برسد. هر فرد، در هر جايي كه هست، نويسندگان، روشنفكران، عالمان و دانشمندان در سراسر جهان بايد مردم را از اين خطر آگاه كنند تا توده‌هاي مردم خود در برابر اين دو قدرت بايستند و مانع از گسترش اين سلاح‌ها شوند...»
بخش مربوطه سخنان رهبر معظم جمهوري اسلامي ايران در شانزدهمين اجلاس سران جنبش غيرمتعهدها در تهران در ماه اگوست به شرح ذيل است:
«من تأكيد مي‌كنم كه جمهورى اسلامى هرگز در پى تسليحات هسته‌يى نيست و نيز هرگز از حق ملّت خود در استفاده‌ى صلح‌آميز از انرژى هسته‌يى چشم‌پوشى نخواهد كرد. شعار ما «انرژى هسته‌يى براى همه و سلاح هسته‌يى براى هيچ كس» است. ما بر اين هر دو سخن پاى خواهيم فشرد و مي‌دانيم كه شكستن انحصار چند كشور غربى در توليد انرژى هسته‌يى در چارچوب معاهده‌ى منع اشاعه به سود همه‌ى كشورهاى مستقل و از جمله كشورهاى عضو جنبش غيرمتعهدهاست.»
2 ـ بر اساس سياست فوق‌الذكر، اگرچه ان.پي.تي قبل از انقلاب تصويب شده بود، اما ما به تعهد به آن ادامه داديم.
3 ـ انبوهی از ادعاها با انگيزه سياسي كه اتهام پايبند نبودن به تعهدات ان.پي.تي را در بردارد، واقعيت‌ها را از سال 2003 پوشانده است. این واقعیت است که ایران تا سال 2003 کد اصلاح شده 1/ 3 را که از سوی شورای حکام توصیه شده بود، امضا نکرده بود. بنابراین ایران هیچ تعهدی برای ارائه گزارش درباره تاسیسات غنی‌سازی نطنز و رآکتور تحقیقاتی آب سنگین (IR40) قبل از ضرب‌الاجل 180 روز پیش از تزریق مواد هسته‌يی نداشته است.
4 ـ چون ایران پروتکل الحاقی را تا 2003 امضا نکرده بود، هیچ تعهدی برای ارائه گزارش درباره تولید آب سنگین در اراک و دادن اطلاعات درباره معادن اورانیوم نداشت. با این حال ایران داوطلبانه این کار را انجام داد و آن را برای دو سال و نیم اجرا كرد اما بعد از مداخله غیرقانونی شورای امنیت سازمان ملل، دولت بر اساس دستور مجلس، اجرای پروتکل الحاقی و کد اصلاح شده 1/ 3 را تعلیق كرد.
5 ـ اگرچه بیش از هفت هزار نفر روز بازرسی شامل بیش از یکصد نفر روز بازرسی سرزده از سال 2003 بدون هیچ گونه مانعی انجام شده و این که هیچ انحرافی به سمت اهداف نظامی یافت نشده است، ولی هنوز پرونده باز است؛ چرا؟ آیا یک دستور کار پنهانی وجود دارد؟ مسلما بله.
معدود کشورهای غربی به‌خصوص آمریکا در تلاشند تا آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را به یک نگهبان صرف سازمان ملل برای تحمیل بازرسی‌هایی با حداکثر مداخله‌جویي تبدیل كنند و به حوزه امنیت ملی کشورهای در حال توسعه به بهانه مساله هسته‌يی ایران وارد شوند.
باید به این واقعیت‌های تلخ توجه داشت که این کشورهای غربی، کشورهای دارای سلاح هسته‌يی هستند که خود از بازرسی‌های ان.پی.تی معاف هستند و بنابراين تقویت پادمان آژانس تاثیری بر آن‌ها ندارد. حتی ناامیدکننده‌تر، ساختار موجود شورای حکام است؛ جایی که كشورهاي غربی اکثریت کرسی را در شورا دارند. بنابراین تصمیماتی که هیچ تاثیر منفی روی خود آن‌ها ندارد ولی تعهدات اضافی با عواقب امنیتی جدی روی کشورهای در حال توسعه دارد را با شیوه اکثریت ساده و حتی به قیمت تقسیم کردن شورای حکام، تصویب می‌كنند.
6 ـ در نتیجه مقاومت جمهوری اسلامی ایران همراه با حمایت ضروری اعضای خانواده جنبش غيرمتعهدها که مبتنی بر اصول این جنبش است تلاش‌های متعدد جهت نهادینه ساختن هنجارهای غیرقانونی و ایجاد بدعت برای کشورهای درحال توسعه خنثی شده است. برای مثال، تلاش دولت بوش برای تاسیس یک کمیته ویژه در خصوص پادمان در آژانس بين المللي انرژي اتمي به منظور کنترل آژانس از واشنگتن یا نیویورک که در نهایت پس از دو سال با شکست مواجه شد را به همه یادآوری می‌كنم.
7 ـ نیت پشت اجرای توطئه‌های ذکر شده در بالا با هدف تغییر کامل وظیفه پادمانی آژانس از اجرای پادمان با محوریت مواد هسته‌يی به پادمانی برمبنای اطلاعات جاسوسی است.
آقاي رييس
بررسی انتقادی گزارش اخیر مدیرکل تحت عنوان سند اطلاع رسانی (INFCIRC) منتشر خواهد شد. اجازه دهید که تنها به چند نکته اساسی اشاره کنم:
الف ـ مدیرکل گزارش می‌کند که آژانس قادر به راستی‌آزمایی نبود انحراف هسته‌يی اعلام شده از سوی ایران است. آژانس باید گزارش کند که هیچ‌گونه انحراف مواد هسته‌يی برای اهداف نظامی را نیافته است و بنابراین همه مواد هسته‌يی اعلام شده صلح‌آمیز هستند؛ همان طور که در گزارش سالانه 2011 (SIR2011) منعکس شده است.
ب ـ گزارش‌دهی در خصوص اطلاعات ریز محرمانه فنی که توسط بازرسان دریافت می‌شود، همان‌طور که ما در گزارش مدیرکل توجه می‌کنیم، امنیت ملی و اجرای فنی را به دلیل تهدیدها و خرابکاری‌های نظامی و سایبری به مخاطره می‌اندازد. این شیوه باید متوقف شود.
ج ـ به شدت توصیه می‌شود که کشورهای عضو، دبیرخانه را به مباحث سیاسی هم‌چون تعلیق غنی‌سازی، اجرای پروتکل الحاقی و کد اصلاح شده 1/ 3 دخالت ندهند. به دبیرخانه توصیه می‌شود که تنها گزارش کند که آیا تعلیق اجرا می‌شود یا نه، آیا پروتکل الحاقی و کد اصلاح شده 1/ 3 اجرا می‌شوند یا نه، آیا مواد هسته‌يی اعلام شده برای اهداف نظامی منحرف شده‌اند یا نه، نه یک کلمه بیش‌تر و نه یک کلمه کم‌تر. بر اساس موافقت‌نامه پادمان، دپارتمان مربوطه فقط آن چه کشور عضو اظهار می‌كند را راستی آزمایی می‌کند.
د ـ ایران در مناسبت‌های مختلف در 10سال اخیر بعد از انجام کار فنی فشرده با آژانس ثابت كرده است که کلیه ادعاها جعلی و ساختگی بودند. برخی از آن‌ها به اعتبار آژانس آسیب رسانده‌اند. کافی است تنها دو نمونه یادآوری شود:
1 ـ ادعاها درباره وجود معدن اورانیوم و یک کارخانه غنی‌سازی در محلی در جنوب ایران که بعد از بازرسی‌های شدید ثابت شد که توالت‌های کارگرانی است که سنگ‌ها را به لنگرگاه حمل می‌کنند.
2 ـ همین‌طور ادعای در سال 2003 ثابت شد که اصطبل‌های احشام در حومه تهران است و آن‌طور که سازمان سیا ادعا کرده بود یک کارخانه غنی‌سازی اورانیوم نیست.
آقاي رييس
با وجود همه تجربیات گذشته که به یک فرآیند به ظاهر بی‌پایان منجر می‌شود، ما تصمیم گرفتیم که یک بار دیگر به منظور آن که اثبات کنیم که همه ادعاها درباره ابعاد نظامی احتمالی آن طور که توسط مدیرکل در ضمیمه گزارش نوامبر 2011 گزارش شد، بی پایه هستند، با آژانس کار کنیم. ما همان‌طور که مدیرکل تایید كرد، گفت‌وگوهای فشرده‌ای داشتیم. چرا هنوز نهایی نشده است؟
1 ـ لازم است ثبت كنم که بعد از ماه‌ها مقاومت، عاقبت تیم آژانس برای کار روی متنی به منظور تحویل اسناد مربوطه توسط آژانس موافقت کرد اما در آخرین لحظه گفت‌وگوها در آگوست 2012 تیم آژانس متن موافقت شده را در براکت قرار داد و به این ترتیب مجددا بن‌بست ایجاد شد بنابراين ایران را نباید برای موفق نبودن گفت‌وگوها سرزنش كرد.
2 ـ یادآوری می‌شود که آژانس دو بار در سال‌های 2004 و 2005 از پارچین بازدید کرد و معاون پيشين مدیرکل اظهار كرد که پارچین بخشی از تاریخ است. هم‌چنین اطلاع می‌دهم که طی گفت‌وگوهای فوریه 2012 در تهران ما پیشنهاد کردیم به منظور انجام ماموریت با انعقاد مدالیته تا مارس 2012 و اجرای آن از جمله با شامل کردن بازدید از پارچین، گفت‌وگوها را تشدید كنیم. مع‌هذا پس از گفت‌وگوها و ترتیبات آرام در تهران، با بیانیه مطبوعاتی آژانس حتی قبل از آن که تیم به وین بازگردد، موضوع سیاسی شد و فضا به مخاطره افتاد. اگر این‌گونه نشده بود، هفته بعد از آن، تیم آژانس می‌توانست از پارچین بازدید کند. هشدار می‌دهم که در پرداختن به موضوعاتی که به امنیت ملی مربوط می‌شود، باید دقت داشت و نباید سیاسی‌کاری كرد.
3 ـ تیم آژانس با یک انتظار مشروع، که هم‌چنین توسط مدیرکل پيشين و جنبش غيرمتعهدها در چندین بیانیه تایید شد یعنی تحویل مدارک به ایران، حداقل آن‌هایی که به ادعاها درباره فعالیت‌های انجام شده توسط ایران مربوط است، موافقت نکرده است.
4 ـ تیم آژانس به طور کامل نگرانی‌های ما را درباره امنیت ملی در متن پیشنهادی با توجه به این واقعیت تلخ که اسامی دانشمندان ما در فهرست تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا هستند و ترور عزیزان ما و هم‌چنین تهدید مستمر به حمله توسط رژیم متجاوز صهیونیستی اسرايیل، لحاظ نکرده است. ما نمی‌توانیم یک چک سفید بدهیم و به راحتی راه را برای حملات هموار کنیم.
5 ـ آخرین ولی نه کم‌اهميت‌ترین: تحریک مستمر و تقابل در شورای حکام توسط تعدادی کشور غربی با استفاده ابزاری از آژانس است. همه ما شاهد چنین رویکرد و رفتار خصمانه‌ای در این نشست هستیم که با وجود همکاری فشرده ایران با آژانس، قطعنامه ارایه می‌شود.
نتيجه گیری:
الف ـ پرونده هسته‌يي ایران به دلیل ادعاهای تعداد اندکی از کشورهای غربی و نه به دلیل بازرسی‌های عادی که مطابق با کلیه گزارش‌های مدیرکل پيشين و کنونی بدون هیچ مانعی انجام می‌شوند و گزارش‌ها به طور مکرر حاکی از آن است که آژانس قادر به ادامه راستی‌آزمایی خود است و هیچ مدرکی دال بر انحراف مواد هسته‌يی به اهداف نظامی یافت نشده است، هنوز مفتوح است.
ب ـ تحریم‌ها، حملات سایبری، اقدامات تروریستی علیه دانشمندان هسته‌‌اي، تهدید به حمله علیه تاسیسات هسته‌‌اي؛ همگی عزم ملت بزرگ ایران را برای صیانت از حق مسلم برای استفاده‌های صلح‌آمیز از انرژی هسته‌‌ای از جمله غنی‌سازی جزم می‌کند.
گزارش‌های مدیرکل درباره بازرسی‌های مستمر ثابت می کند که قطعنامه‌ها و تحریم‌های مرتبط که به ظاهر توقف غنی‌سازی و ماشین‌های سانتریفیوژ را هدف قرار می‌دهند، هیچ تاثیری نداشته است. برعکس، تشدید غنی‌سازی و تنفر مردم نسبت به آن‌هایی که تحریم‌ها را تحمیل کرده‌اند را می توان مشاهده كرد.
دولت‌های کشورهای غربی که تحریم‌ها را تحمیل کرده‌اند باید به مردم خود و جامعه بین‌المللی حقیقت را بگویند.
واقعیت این است که آمریکا و برخی کشورهای اروپایی تحریم‌ها را علیه مردم ایران و نه علیه غنی‌سازی ایران وضع کرده‌اند. چون همه قطعات ماشین‌های سانتریفیوژ در داخل ساخته می‌شود و از خارج وارد نمی‌شوند.
ج ـ ما بدون آن که درباره امنیت ملی خودمان مصالحه کنیم،آماده‌ایم که با آژانس همکاری كنیم و کار را برای نهایی‌سازی سریع تسهیل كنیم مشروط بر این که متقاعد شویم که تلاش‌ها با هدف بستن پرونده ایران است و دنبال یک فرآیند بی‌پایان نیست.
د ـ جمهوری اسلامی ایران کاملا به تعهدات خود مطابق با ان.پی.تی متعهد است. ایران هرگز بر سر حق مسلم خود برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌يی شامل غنی‌سازی برای اهداف صلح‌آمیز تحت پادمان جامع آژانس سازش نمی‌کند.
هـ ـ ما مصمم هستیم با حسن نیت و عزم سیاسی مذاکرات را با گروه 1+5 ادامه دهیم. به همه یادآور می شوم که در اجلاس دوم استانبول، ایران با قبول این که موضوع هسته‌يی ایران در میان موضوعات دستور کار باشد، مصالحه بزرگی را انجام داد.
درآن اجلاس روی سه عنصر اصلی توافق شد.
1 ـ ان.پی. تی یک اساس است
2 ـ حق ایران برای استفاده صلح‌آميز از انرژی هسته‌يی به رسمیت شناخته می شود.
3 ـ فرآیند، مبتنی بر رویکرد متقابل و گام به گام است.
بنابراین هردو طرف درباره همه موضوعات با ماهیت جهانی و منطقه‌يی و هم‌چنین موضوع هسته‌يی ایران خود را متعهد كردند که گام‌های متقابل بردارند. نیاز به گفتن نیست که گام‌ها باید هم وزن باشند.
و ـ با توجه به آن چه که در بالا بیان شد اینجانب به همه طرف‌های ذی‌ربط اکیدا توصیه می‌كنیم که از مخاطره انداختن محیط سازنده که در هر دو مسیر، برای ایران و آژانس و برای ایران و گروه 1+5 برای یک حل و فصل دوستانه لازم است، پرهیز كنند. قطعاً قطعنامه پیشنهادی وضعیت را پیچیده می‌کند و همکاری ایران و آژانس را به مخاطره می‌اندازد. این یک خطای محاسباتی دیگر خواهد بود که حاکی از فقدان درک صحیح از فرهنگ و تمدن عمیق ماست. ما به فشار تن در نخواهیم داد. بی‌تردید گفت‌وگو و مذاکرات بدون پیش شرط، همراه با احترام متقابل و مبتنی بر رهایی سریع از شورای امنیت تنها راه حل است.
متشکرم.»
انتهاي پيام/
انتخابات در آمریکا به زبان ساده؛
الکترالها چه کسانی هستند و چه نقشی در انتخاب رئیس جمهور دارند؟
پسر نوجوان در دادگاه:
دخترخاله ۴ ساله ام را برای انتقام با چاقو زدم
