به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه راشاتودي ؛ صدها شيعه بحريني بار ديگر روز گذشته به خيابانها ريختند تا حکومت پادشاهي سني اين کشور به آنها حقوقي برابر با ديگران بدهد و زندانيان سياسي را هم آزاد کند.اين درحالي است که در هجده ماه گذشته حکومت بحرين به صورت خشونت آميز به سرکوب معترضان مشغول بوده است.

 اتهاماتي هم درباره اقدامات وحشيانه حکومت بحرين مطرح است . حکومت پادشاهي بحرين قول داده است رفتارش را با مخالفان سياسي بهتر کند و مانع از بروز اقدامات خشونت آميز برضد گروههاي قومي و مذهبي شود. اين مطلب درحالي مطرح مي شود که شوراي حکومت بشر سازمان ملل متحد توصيه هاي خاص خودش را به حکومت بحرين مطرح کرده است. اما سران کشورهاي غربي تقريبا چشمان خود را کاملا به روي تحولات جاري در بحرين بسته اند.

 کشوري همانند انگليس کاملا از مخالفان سوري حمايت مي کند و پنج ميليون پوند در قالب به اصطلاح کمکهاي غيرمرگبار به افرادي مي دهد که مي خواهند رژيم بشار اسد،رئيس جمهور سوريه را سرنگون کنند. اما در فاصله کمتر از يک هزار مايلي سوريه ، بحران انساني ديگري در بحرين در جريان است اما درباره بحرين، سران کشورهاي غربي به گونه اي آشکار سکوت اختيار کرده اند.

سعيد الشهابي، فعال بحريني مقيم لندن در اين خصوص گفت: رژيم بحرين از هيچ اقدامي براي سرکوبگري فروگذار نبوده است. رژيم بحرين به هيچ وجه از شکنجه دست نکشيده است.

بازداشتهاي خودسرانه در بحرين متوقف نشده است. استفاده از اختلافهاي فرقه اي به عنوان حربه اي حکومتي همچنان در بحرين دنبال مي شود. حکومت بحرين از گاز اشک آور هم برضد مخالفان استفاده مي کند. آدم ربايي نيز بخشي از اين کارهاي حکومت بحرين است. اين افراد شکنجه مي شوند البته شکنجه آنها در داخل اتاقهاي شکنجه حکومتي نيست بلکه آنها در نقاط دورافتاده از قبيل مزارع يا به اصطلاح مراکز جوانان شکنجه مي شوند.

در واقع ، در بحرين انقلابي در جريان است که  جامعه بين المللي به آن توجه ندارد و رسانه هاي جهان نيز خبرهاي آن را منعکس نمي کنند. اين درحالي است که از فوريه سال گذشته، تقريبا هر روز مردم بحرين تظاهرات ضدحکومتي برپا مي کنند. در سرکوبهاي حکومتي در بحرين ، حدود يکصد نفر کشته و حدود يک هزار و ششصد نفر زنداني شده اند. شصت نوجوان بحريني و چهار فعال برجسته حقوق بشر بحريني نيز در ميان زندانيان هستند. همه اين اتفاقها در کشوري رخ داده است که جمعيت آن فقط يک و نيم ميليون نفر است. باوجود همه اين اتفاقات حکومت انگليس هيچ واکنشي به مسائل بحرين نشان نمي دهد.

شاهد آن هستيم بجاي آنکه دولت انگليس بخواهد اقدامات حکومت بحرين را محکوم کند، مقامات بحريني به صورت مرتب به انگليس مي آيند. حضور شاه حمد، پادشاه بحرين در مراسم شصتمين سالروز ملکه انگليس گوياي همين مسئله است. پسر بزرگ پادشاه بحرين نيز در دفتر نخست وزيري انگليس با ديويد کامرون نخست وزير انگليس ملاقات کرد. پسر کوچک شاه بحرين نيز که ظاهرا از شکنجه ورزشکاران بحريني حمايت کرده است در مراسم افتتاحيه بازيهاي المپيک لندن حضور داشت.

 البته روابط انگليس و بحرين از اين حد، گسترده تر و عميق تر است. باوجود سرکوبهاي حکومتي شديد در بحرين بويژه در ژوئيه و سپتامبر سال گذشته، انگليس در اين مدت تسليحاتي به ارزش دو ميليون و دويست هزار پوند به رژيم بحرين فروخته است. کمي پس از اين ، دانشکده نظامي انگليس کمک سه ميليون پوندي از پادشاه بحرين دريافت کرد و کميسر سابق پليس لندن به عنوان مشاور دستگاههاي اطلاعاتي بحرين منصوب شد و دولت انگليس با اين کار هيچگونه مخالفتي نکرد.به گفته فعالان انگليسي ، اين اقدامات دولت انگليس سبب مخدوش شدن اعتبار لندن مي شود.

رادني شکسپير، رئيس کميته مبارزه با شکنجه در بحرين در اين خصوص گفت:« مقامات انگليس بايد به صراحت و آشکارا بگويند که با شکنجه در بحرين و رژيم خودکامه حاکم مخالف هستند و بايد در بحرين دموکراسي حاکم شود. تنها در اين صورت است که دولت انگليس مي تواند اندکي اعتبار داشته باشد. اما حالا دولت انگليس هيچ اعتباري ندارد.