به گزارش سرويس اقتصادي باشگاه خبرنگاران ،عبدالله احراری، پژوهشگر فرش با اشاره به مطرح شدن ایده انجام سفارش پذیری متمرکز از سوی مرکز ملی فرش ایران گفت: مشکل اصلی فرش ایران سفارش پذیری متمرکز نیست بلکه مشکل ریشه در سیاست های کلان اقتصادی و بخشی دارد که نیازمند تغییر نگاه است.

عضو انجمن علمی فرش ایران در این زمینه افزود: به فرض اینکه این مرکز سفارش پذیری وجود داشته باشد و مشکل سیستمی وجود نداشته باشد؛ ما با دو مشکل عمده در بخش دولتی و خصوصی مواجهیم. جامعه فرش ما هنوز در بسیاری از مسائل از تئوری های علمی در تولید و تجارت فرش کمتر استفاده می کند و بیشتر سنتی است و مشکل دیگر ما بالا بودن قیمت تمام شده است.

احراری درخصوص قیمت تمام شده فرش دستباف ایران گفت: به طور مثال یک فرش 60 رج که در قم تولید می شود ممکن است دستمزد بافت آن بین یک تا یک و نیم میلیون باشد، یعنی هر متر مربع معادل یک میلیون تومان دستمزد دارد ولی همین فرش در هرات افغانستان با متری 200 هزار تومان تولید می شود. بنابراین دستمزد بافت یک سوم است. هزینه های دیگر بافت ازجمله مواد اولیه، دار، ابزار و ...نیز یک سوم است که در نتیجه قیمت تمام شده فرش ایران نسبت به افغانستان، هند و پاکستان بالاتر است.

وی ادامه داد: به لحاظ اینکه هیچ کشوری نتوانسته کاملا فرش ایران را با طرح ها و نقوش و رنگ ویژه آن تولید کند، ما می توانیم فرش با برند ایران را قدری گرانتر عرضه کنیم ولی نمی توانیم چندین برابر عرضه کنیم و این مسئله امکانپذیر نیست.

این پژوهشگر فرش با انتقاد از شعارهای مرکز ملی فرش ایران و به فرجام نرساندن ایده های قبلی گفت: روی شعارهای متولی دولتی فرش نمی توان حساب کرد. تا به حال شعارهای زیادی داده مثل تامین مواد اولیه، ایجاد خوشه های تولید، شهرک های تولید فرش که چندان اجرایی نشد و این شعار اخیر مبنی بر ایجاد مرکز سفارش پذیری متمرکز نیز در هاله ای از ابهام است.

احراری بر لزوم همفکری و مشورت با ذینفعان فرش در ایده پردازی ها و سیاستگذاری ها تاکید کرد و افزود: کاری که در مرکز ملی فرش به صورت ملموس در چند سال اخیر به نتیجه رسیده و موجب دلگرمی بافندگان بوده همان بحث بیمه تامین اجتماعی بافندگان فرش است اما در سایر موارد هزینه کردن اعتبارات فاقد خروجی لازم بوده است.

وی در توضیح هزینه کردن های کم فایده گفت: به طور مثال در بخش برگزاری نمایشگاه ها یا یافتن بازارهای جدید، چون کار هماهنگ نیست و کار از طریق جامعه فرش پیش نمی رود و متاسفانه خود مرکز ملی فرش مستقیما این کار را انجام می دهد و مشارکت فعالان و تشکل های فرش به صورت صد در صدی نیست؛ از این رو خروجی بسیار کمی داشته و خواهد داشت.