به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلويزيوني يورونيوز، پس از 67 سال از زمان تاسيس سازمان ملل هنوز هم سئوالي قديمي همچنان شنيده مي شود: سازمان ملل چه فايده اي دارد؟ آيا اين سازمان هنوز هم کارآيي دارد؟ ظاهرا گاهي بيهوده سر و صداهاي زيادي در آن به  پا مي شود. اقدامات آن با چه هدف و انگيزه اي صورت مي گيرد؟ در ماه ژوئن 1945 و پس از جنگ  جهاني دوم، تاسيس سازمان ملل با هدف صلح و آرامش بين ملل  مختلف صورت گرفت. سازمان ملل اغلب در انجام وظايفش با ناکامي هايي رو به رو است و شوراي امنيت نيز در برابر تناقضهاي بين المللي چندان که بايد خوش ندرخشيده است.

شوراي امنيت سازمان ملل از پنج عضو دائمي يعني برندگان سابق جنگ جهاني دوم تشکيل شده که داراي حق وتو هستند. علاوه بر آن اين شورا ده عضو غيردائم نيز دارد. شوراي امنيت در شکل کنوني اش گاهي براي   بحرانها و مسائل مي تواند به نتيجه برسد و تصميم گيري کند. ليبي  نمونه اخير اين موضوع است.

"چند جانبه گرايي" واژه کليدي است که کشورهاي خواهان اصلاحات ساختار شوراي امنيت، حول محور آن گردهم آمده اند. پيشنهادهايي در اين زمينه صورت گرفته است. آلمان و ژاپن و برزيل و هند کشورهاي گروه چهار را تشکيل مي دهند و خواستار افزوده شدن ده عضو جديد به شوراي امنيت هستند که در اين بين شش عضو به عنوان اعضاي ثابت (يعني گروه چهار  و دو کشور از آفريقا) و چهار عضو  غيرثابت وجود داشته باشند.

آنها همچنين از حذف حق وتو سخن مي گويند و در مقابل  به جاي آن ؛ آراي اکثريت يعني دو سوم آرا را پيشنهاد مي کنند.

حق وتو "پاشنه آشيل" سازمان ملل است که مانعي بر سر راه برخي از کشورها و فرصتي براي ديگر کشورها به شمار مي رود. 

حق وتو گاه به صورت سليقه اي و بي قاعده مورد استفاده قرار مي گيرد. محمود احمدي نژاد رئيس جمهور ايران امتياز برخورداري برخي از اعضاي شوراي امنيت از حق وتو را نامشروع و آن را علتي بر ناکامي در برقراري عدالت و صلح و امنيت در جهان مي داند. 

"چارلز کوپچان" استاد آمريکايي روابط بين الملل در هامبورگ آلمان گفت حسادتها و دعواهاي سياسي زيادي نيز مطرح است. به گمان من طي هفت يا هشت سال آينده شاهد بزرگ شدن شوراي امنيت خواهيم بود اما به علت چشم و هم چشمي ها و حسادتها بر سر اشغال اين کرسيهاي پرطرفدار شاهد اين جو دعواها نيز خواهيم بود. وي درباره دوام انحصار پنج کشور عضو دائم گفت اينجا شاهد تنشي بين مشروعيت و کارايي سازمان ملل هستيم. از برخي لحاظ شوراي امنيت سازمان ملل مشروعيت ندارد زيرا به کشورهايي که در آن کرسي دارند يا کشورهايي که حق وتو دارند قدرت بيشتري مي دهد. مشکل اينجا است که قدرتهاي بزرگ زير بار حرف اعضا نخواهند رفت و قدرت خود را به کشورهاي کم قدرت تر واگذار نخواهند کرد به همين علت نيز آنجا هستند و حق وتو دارند. اين تنش در سازمان ملل باقي خواهد ماند .

وي درباره اجرا نشدن قطعنامه ها درباره اسرائيل و جلوگيري از حمله به ايران نيز گفت بعيد است سازمان ملل در مورد حمله به ايران به اجماع برسد زيرا درون شوراي امنيت و نيز مجمع عمومي سازمان ملل، بر سر عقلاني بودن و نيز گزينه استفاده از زور براي جلوگيري از دستيابي فعاليت هسته اي ايران اختلاف عميق وجود دارد.