آیا برآورد اطلاعاتی آمریکا از ایران هسته‌ای دقیق است؟
به موازات آنکه آمریکا حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران را بررسی می‌کند، رهبران جامعه اطلاعاتی به این پرسش می‌اندیشند که در صورت برآورد اشتباه از میزان پیشرفت ایران در مسیر ساخت تسلیحات هسته‌ای، نتیجه حمله چه خواهد شد؟
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، روزنامه لس‌آنجلس تایمز 2
اکتبر 2012 (11 مهر) در مقاله‌ای به برآورد اطلاعاتی غرب از برنامه
هسته‌ای ایران پرداخت و نوشت: به موازات آنکه آمریکا حمله به تأسیسات
هسته‌ای ایران را بررسی می‌کند، رهبران جامعه اطلاعاتی به این پرسش
می‌اندیشند که در صورت برآورد اشتباه از میزان پیشرفت ایران در مسیر ساخت
تسلیحات هسته‌ای، نتیجه حمله چه خواهد شد؟ در آستانه جنگ عراق در سال 2003
این پرسش مطرح نشد و شاهد بودیم که پیامدهای ویران‌کننده‌ای داشت. پیش از
آنکه آمریکا مطابق سیاست‌های مهار یا بازدارندگی اقدام کند و «جنگی
پیشگیرانه» علیه کشوری صورت دهد، ما باید در مورد وجود شواهد و مدارک
احتمالی مطمئن باشیم.
در ادامه مقاله آمده است: از ایران امروز حتی تصویر اطلاعاتی مبهم‌تر نسبت به عراق در سال 2003 وجود دارد. آمریکا از سال 1979 در ایران حضور دیپلماتیک نداشته و برای جمع‌آوری اطلاعات، به فناوری، بازرسان بین‌المللی و روابط اطلاعاتی خارجی متکی بوده است. در نبود اطلاعات محکم، جامعه اطلاعاتی آمریکا بر مفروضات خود در مورد برنامه هسته‌ای ایران متکی بوده است.
برآورد ما از توانمندی‌های نظامی ایران باید تا حدی بر مبنای درکی صحیح باشد. چنین مفروضات تحلیلی بار دیگر می‌تواند به نتیجه‌گیری‌های نادرست منجر شود. بنابراین، چگونه می‌توان از حمله نظامی بر اساس برآوردهای اطلاعاتی اشتباه جلوگیری کرد؟ چگونه می‌توان از اشتباه‌های وحشتناک پرهیز کرد؟
در پایان مقاله آمده است: نخست، باید استانداردهای بالای مربوط به شواهد و مدارک را رعایت کنیم. کارشناسان اطلاعاتی باید در برآورد خود دقیق عمل کنند. سیاستمداران باید این نوع اندیشه حیاتی را ترغیب کنند و اطلاعات ناقص را کنار گذارند.
دوم، آمریکا نباید بر اطلاعات جمع‌آوری شده دولت‌های خارجی تکیه کند. چنین اطلاعاتی مفید هستند، اما اغلب به منظور اثرگذاری بر تصمیمات سیاستمداران آمریکایی ارائه می‌شوند.
سوم، پرسنل اطلاعاتی آمریکا باید در بحث‌های سیاسی به‌ویژه موارد مربوط به گزینه‌های نظامی شرکت داده شوند.
چهارم، جامعه اطلاعاتی نباید همانند سال 2003 به‌منظور مداخله نظامی، اطلاعات خود را ارائه دهد.
چنین گزارش‌هایی مبتنی بر برآوردهای اطلاعاتی دقیق نیست، بلکه گزارش‌هایی مخدوش و جانبدارانه است و در نهایت، جامعه اطلاعاتی باید فوراً برای ارائه برآورد صادقانه از حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران آماده شود تا پیامدهای آن بر ثبات منطقه و ایران مشخص شود.
به هر حال، باید گفت تصمیم به حمله علیه کشوری اسلامی پیامدهایی فراتر از ایران خواهد داشت و جامعه اطلاعاتی باید این پیامدها را به‌طور همزمان برآورد کند. به‌طور کلی، جامعه اطلاعاتی نباید اشتباهات سال‌های 2002 و 2003 را تکرار کند.
به گزارش سایت بصیرت، چندی است برخی از رسانه‌های آمریکا بر موضوع یادداشت فوق متمرکز شده‌اند و هشدارآمیز تحلیل می‌کنند. از این تحلیل‌های هشدارآمیز دو نکته برمی‌آید:
1- تصمیم اشتباه حمله به عراق و افغانستان برای آمریکا خساراتی فراتر از آنچه که دیده می‌شود، داشته است و آمریکایی‌ها به هیچ‌وجه نمی‌خواهند آن اشتباه تکرار شود.
2- لحن تحلیل‌های هشداری پیش از آنکه دعوت به گرفتن تصمیم‌های درست و دقیق متکی بر اطلاعات موثق باشد، با یادآوری هول‌انگیز حمله به افغانستان و عراق درصدد تغییر ذهنیت مقامات آمریکا است.
در ادامه مقاله آمده است: از ایران امروز حتی تصویر اطلاعاتی مبهم‌تر نسبت به عراق در سال 2003 وجود دارد. آمریکا از سال 1979 در ایران حضور دیپلماتیک نداشته و برای جمع‌آوری اطلاعات، به فناوری، بازرسان بین‌المللی و روابط اطلاعاتی خارجی متکی بوده است. در نبود اطلاعات محکم، جامعه اطلاعاتی آمریکا بر مفروضات خود در مورد برنامه هسته‌ای ایران متکی بوده است.
برآورد ما از توانمندی‌های نظامی ایران باید تا حدی بر مبنای درکی صحیح باشد. چنین مفروضات تحلیلی بار دیگر می‌تواند به نتیجه‌گیری‌های نادرست منجر شود. بنابراین، چگونه می‌توان از حمله نظامی بر اساس برآوردهای اطلاعاتی اشتباه جلوگیری کرد؟ چگونه می‌توان از اشتباه‌های وحشتناک پرهیز کرد؟
در پایان مقاله آمده است: نخست، باید استانداردهای بالای مربوط به شواهد و مدارک را رعایت کنیم. کارشناسان اطلاعاتی باید در برآورد خود دقیق عمل کنند. سیاستمداران باید این نوع اندیشه حیاتی را ترغیب کنند و اطلاعات ناقص را کنار گذارند.
دوم، آمریکا نباید بر اطلاعات جمع‌آوری شده دولت‌های خارجی تکیه کند. چنین اطلاعاتی مفید هستند، اما اغلب به منظور اثرگذاری بر تصمیمات سیاستمداران آمریکایی ارائه می‌شوند.
سوم، پرسنل اطلاعاتی آمریکا باید در بحث‌های سیاسی به‌ویژه موارد مربوط به گزینه‌های نظامی شرکت داده شوند.
چهارم، جامعه اطلاعاتی نباید همانند سال 2003 به‌منظور مداخله نظامی، اطلاعات خود را ارائه دهد.
چنین گزارش‌هایی مبتنی بر برآوردهای اطلاعاتی دقیق نیست، بلکه گزارش‌هایی مخدوش و جانبدارانه است و در نهایت، جامعه اطلاعاتی باید فوراً برای ارائه برآورد صادقانه از حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران آماده شود تا پیامدهای آن بر ثبات منطقه و ایران مشخص شود.
به هر حال، باید گفت تصمیم به حمله علیه کشوری اسلامی پیامدهایی فراتر از ایران خواهد داشت و جامعه اطلاعاتی باید این پیامدها را به‌طور همزمان برآورد کند. به‌طور کلی، جامعه اطلاعاتی نباید اشتباهات سال‌های 2002 و 2003 را تکرار کند.
به گزارش سایت بصیرت، چندی است برخی از رسانه‌های آمریکا بر موضوع یادداشت فوق متمرکز شده‌اند و هشدارآمیز تحلیل می‌کنند. از این تحلیل‌های هشدارآمیز دو نکته برمی‌آید:
1- تصمیم اشتباه حمله به عراق و افغانستان برای آمریکا خساراتی فراتر از آنچه که دیده می‌شود، داشته است و آمریکایی‌ها به هیچ‌وجه نمی‌خواهند آن اشتباه تکرار شود.
2- لحن تحلیل‌های هشداری پیش از آنکه دعوت به گرفتن تصمیم‌های درست و دقیق متکی بر اطلاعات موثق باشد، با یادآوری هول‌انگیز حمله به افغانستان و عراق درصدد تغییر ذهنیت مقامات آمریکا است.
