به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛ استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرق ایران قرار دارد؛ وسعت آن 187 هزار و 502 کیلومتر مربع بوده و بیش از 11 درصد از وسعت کل کشور را در بر می‌گیرد؛ این استان از شمال به خراسان جنوبی، از غرب به استان هرمزگان و کرمان، از جنوب به دریای عمان و از شرق به کشورهای افغانستان و پاکستان محدود است؛ شهر‌ستان‌های زابل، زاهدان، خاش، سراوان، سرباز، ایرانشهر، نیکشهر و چابهار در این استان واقع است.

 سفر چهار روزه با خبرنگاران، عکاسان و طراحان جبهه‌ جهادی منتظران خورشید به روستاهای شهرستان نیکشهر استان سیستان و بلوچستان، فرصتی فراهم شد تا به مسائل متعددی از آداب و رسوم گرفته تا مسائل اقتصادی اهالی این استان ورود کنیم که خواندنی و جالب است.

 شهرستان نیکشهر در قسمت مرکزی سیستان و بلوچستان و در فاصله 571 متری جنوب زاهدان واقع شده است؛ بنت، فنوج، قصرقند، لاشار و بخش مرکزی از بخش‌های این شهرستان بوده و نیکشهر دارای 15 دهستان و 816 روستا است.


کشت برنج در سطح 3 هزار کیلومتر و برداشت دو بار در سال، نخلیات در 7 هزار هکتار و 900 هکتار وجود دارد و یونجه از محصولات کشاورزی شهرستان نیکشهر است.

 در معرفی مهم‌ترین صنایع دستی شهرستان نیکشهر می‌توان به سوزن‌دوزی، سکه‌دوزی، گلیم‌بافی، حصیربافی و سفالگری اشاره کرد؛ زنان روستایی بیشتر به صنایع‌دستی می‌پردازند.

تنوع و تعدد بازی‌های سنتی زیاد است؛ برخی از این بازی‌ها شامل تلکی، هیپ‌سنگ، هدکان‌رو، لکرشانکی و سرسره‌بازی و ... است؛ آیا این بازی‌ها به اندازه بازی‌های وارداتی کشورهای دیگر، توسط مسئولان مربوطه مورد حمایت و توجه قرار گرفته است و چه جایگاهی در مسابقات استانی دارد؟

مردم شهرها در خانه‌هایی که با مصالح ساختمانی ساخته شده، زندگی می‌کنند؛ مردم روستاها نیز در کپر زندگی می‌کند؛ با اینکه در برخی روستاها خانه‌هایی با مصالح ساختمانی ساخته شده است، اما مردم همچنان ترجیح می‌دهند در کپر زندگی کنند.


هر خانمی برای دوختن لباس خود و دخترانش 3 ماه وقت می‌گذارد تا آن را سوزن‌دوزی و سکه‌دوزی کند؛ اگر هم کارهای خانه را انجام ندهد و تمام وقت به این کار برسد، لباس سوزن‌دوزی‌ شده، یک ماهه آماده می‌شود. گاهی هم زنان روستایی این لباس‌ها را برای امرار معاش می‌فروشند که قیمت آن 50 تا 200 هزار تومان است؛ اما سؤال اینجاست سهم حمایت صنایع دستی و گردشگری از این دست‌های پینه‌بسته کجاست؟
 
آب شیرین برای اهالی منطقه آنقدر ارزشمند است که به عنوان پذیرایی از مهمان ابتدا یک لیوان آب شیرین مقابل‌شان می‌گذارند؛ مردم این مناطق مهمان‌نواز هستند، اگر چه شما را نشناسند.

 در این منطقه زنان مطیع همسرانشان هستند؛ کمتر از طلاق خبر به گوش می‌رسد؛ معمولاً اگر شوهر کسی هم فوت کند، آن زن به خودش اجازه نمی‌دهد که ازدواج مجددی داشته باشد؛ زنان ‌بی‌سرپرست تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی(ره) هستند. یکی از مسئولان استان می‌گفت متأسفانه آمار طلاق در قشر تحصیل‌کرده تا حدودی بالا رفته است.


مراسم ازدواج مردم این روستاها پرهزینه است؛ سه شبانه‌روز جشن می‌گیرند؛ داماد به عروس حدود 15 تا 20 مثقال طلا هدیه می‌دهد؛ 30 رأس گوسفند و یک رأس گاو را برای مهمانان ذبح می‌کنند. اگر مردها تعدد ازدواج هم داشته باشند، همسرم بعدی‌شان هم سنگ‌تمام می‌گذارند!

برخی از جاده‌های خاکی منتهی به روستاها آن قدر باریک است که فقط یک خودرو می‌تواند از آن عبور کند؛ بسیاری از جاده‌ها هم توسط مسئولان راه و ترابری در حال ساخت و ساز است.

بعضی از دانش‌آموزان با طلوع آفتاب از خواب بیدار شده و با پای پیاده خودشان را از روستا به جاده‌ای خاکی می‌رسانند تا یک ماشینی پیدا شود و آنها را به مدرسه ببرد؛ در این سفر حدود ساعت 10 صبح دو دانش‌آموزی را دیدیم که بر روی یک بلندی در انتظار آمدن ماشین نشسته بودند.

در این مناطق از لوله‌های گاز شهری خبری نیست؛ مردم برای آشپزی از کپسول‌های گاز استفاده می‌کنند؛ کپسول‌های گاز پر کرده که در روستاها با قیمت 8 تا 10 هزار تومان به مردم فروخته می‌شود

ردم روستاهای شهرستان نیکشهر معمولاً حیواناتی همچون بُز، گوسفند و گاو نگهداری می‌کنند؛ با توجه به شرایط آب و هوایی این حیوانات اندامی لاغر با پاهای کشیده دارند و پشم و موهایشان هم کم است؛ مردم برخی از روستاها مرغ و خروس هم نگهداری می‌کنند؛ بر خلاف روستاهای شمال کشور که مرغ و خروس‌ها در کوچه پس کوچه‌ها پَرسه می‌زنند، مردم روستای جنوب شرق مرغ و خروس را برای در امان ماندن از دست سمورها در جاهای تعیین شده‌ای نگهداری می‌کنند.

با توجه به گرم و خشکی هوا پرنده‌ای در آسمان این مناطق کوهستانی مشاهده نشد؛ پرندگانی همچون فلامینگو و پلیکان در سواحل دریای عمان، زیبایی وصف‌ناپذیری به منطقه چابهار بخشیده است.

 با توجه به مسیر طولانی دسترسی به روستاها، وسایل و کالاها و مواد غذایی که از شهر به روستا منتقل می‌شود، با قیمت دو برابر عرضه و توزیع می‌شود. به عنوان مثال مرغ در در روستاهای نیکشهر تا کیلویی 12 هزار تومان نیز فروخته می‌شود.

عمده مشکلات مردم این مناطق آب، برق و جاده است؛ عدم وجود سرویس‌ بهداشتی و حمام و آب شرب سالم در برخی از روستاهای مناطق محروم یکی از اصلی‌ترین مشکلات بهداشتی است لذا اهالی این مناطق به بیماری‌های کلیوی، دهان و دندان و مغز و اعصاب دچار هستند.

در این سفر شاهد برق‌رسانی و آبرسانی با درخواست و پیگیری فعالان جبهه جهادی منتظران خورشید و همت مسئولان روستاهای کم‌برخوردار بودیم؛ نیروهای جهادی نیز در روستاها اقدام به ساخت سرویس‌های بهداشتی و حمام کردند که رضایت اهالی را به همراه داشته است.

 سعی شده است،‌ مسائل اجتماعی و برخی محرومیت‌های استان به صورت مفصل‌تر طی گزارش‌های جداگانه‌ای مورد بررسی قرار گیرد که متعاقباً منتشر خواهد شد.