محمودی روانشناس در این باره گفت: کودکان از طریق قصه ها با محیط پیرامون خود آشنا می شوند، هر قصه ای می تواند فضایی را به وجود بیاورد که کودکان هنگام رویارویی با نمونه های واقعی، رفتار و واکنش مناسبی از خود نشان دهند، رابطه ای که بین شخصیت های یک قصه وجود دارد به کودک می رساند تا ارتباط ها را درک کند و این موارد را در زندگی رعایت کند.

وی در ادامه با اشاره به تاثیر زیاد قصه در فرآیند اجتماعی شدن کودک تاکید کرد: قصه ها، پیام ها و ارزش هایی را به مخاطب خود منتقل می کنند و کودک در اثر شنیدن، تکرار شنیدن و حتی فکر کردن به قصه می تواند این پیام را جذب و ارزش های خانوادگی، اجتماعی و انسانی را درک کند و غیر مستقیم بودن این پیام ها آن را برای کودک دلنشین تر و جذاب تر می کند.

نمی دانم چرا امروزه پدران و مادران برای کودکانشان فرصت قصه گفتن را ندارند و دیگر خبری از قصه های ناب تلوزیون نیست، نمی دانم کودکان ما هم آغوشی گرم برای دلتنگی فردای خود خواهند داشت؟ آیا مونسی ناب در تلخی تنهایی و دلتنگی دارند که قطره اشکی از سر شوق سرازیر کند تا لبخند ریز و پر محبتی را در لحظات دلتنگی شان بر لبانشان نقاشی کند.