به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ فریدون جیرانی، یکی از معدود ملودرام‌سازان سینمای ایران بعد از انقلاب بود. فیلمنامه یکی از مهم‌ترین آثار ملودرام سینمای دهه 60، «گل‌های داوودی» را که با آن رسول صدرعاملی به عنوان یک کارگردان کار بلد به سینمای ایران معرفی شد، جیراني نوشته بود. اهل تجربه است و در سینمای ایران فیلم‌هایی متفاوت در ژانرهای گوناگون ساخت که آخرینش «پارک وی» محصول سال 1385 فیلمی در ژانر وحشت بود که البته چندان هم با استقبال مواجه نشد.

جیرانی تا سال 89 از سینما فاصله گرفت و بیشتر وارد مدیوم تلویزیون شد. این وسط سریال «مرگ تدریجی یک رویا» را ساخت و برنامه «هفت» را تهیه و اجرا کرد که مهم ترین برنامه سینمایی تلویزیون در دهه اخیر بود. سال 89 در حالی که هنوز «هفت» با اجرای او روی آنتن می‌رفت، دوباره هوای سینما به سرش زد و دو سال پیاپی دو فیلم ساخت تا جبران این چهار سال دوری از سینما را بکند. «قصه پریا» و «من مادر هستم» هر دو فیلم در زمانی ساخته شدند که زمزمه‌هایی مبنی بر سیاه‌نمایی آثار سینمایی ایران به گوش می‌رسید.

گر چه «قصه پریا» هم به مشکلات اجتماعی و به ویژه مواد مخدر اشاره داشت اما کمتر مهر سیاه‌نمایی بر آن خورد. تولید «من مادر هستم» اما مواجه شد با حرف‌های علیرضا سجادپور در سال 90 در همان برنامه «هفت» جیرانی که گفته بود فیلم‌هایی که تصویر مناسبی از ایران نشان نمی‌دهند و به اصطلاح سیاه‌نمایی می کنند،‌نباید به جشنواره‌های خارجی راه پیدا کنند. گروه‌های تندروتر معتقد بودند که وزارت ارشاد در این چند سال اخیر دست فیلم‌سازان را زیادی باز گذاشته و از خط قرمزهای جامعه عبور شده است.

کاش جیرانی که همان موقع به فکر ساخت «من مادر هستم» بود از سجادپور سوال مي‌کرد که مرز باريک بين سياه‌نمايي و به‌تصويرکشيدن معضلات واقعي اجتماع در چيست! "من مادر هستم" جلوی دوربین رفت در حالی‌که از همان ابتدای فیلم‌برداری خبرهایی می‌رسید که این فیلم قابلیت اکران ندارد و اثری است که خیلی تند و صریح در مورد برخی از مسائل اجتماعی حرف می‌زند.

به هر حال فیلم با پافشاری جیرانی و تهیه کننده آن غلامرضا موسوی که در چند فیلم جیرانی از جمله «پارک وی»، «صورتی» و «قرمز» با وی همکاری داشت به پایان رسید اما مشکلات تازه بعد از اتمام فیلم شروع شد.

فیلمی که فیلم‌نامه‌اش پروانه ساخت گرفته بود ولی حالا نمی‌توانست پروانه نمایش دریافت کند، در جشنواره سال گذشته جزو فیلم‌هایی بود که حتی در سانس‌های فوق‌العاده هم اکرانش نکردند و چه حیف که بازی‌های فرهاد اصلانی،‌هنگامه قاضیانی، باران کوثری و پانته آ بهرام، بازیگران اصلی فیلم در جشنواره دیده نشد که همه‌شان مستحق سیمرغ بودند.

به هر حال با پیگیری کارگردان و تهیه کننده، فیلم بالاخره از هفته گذشته با اما و اگرهای بسیار روی پرده سینما رفت در حالی که هنوز معلوم نیست اکرانش می‌تواند روند طبیعی را طی کند یا نه.

منبع: هفت صبح