آيا "هيلاري كلينتون" اشتباه "كالين پاول" را تکرار خواهد کرد؟
صداي روسيه در گزارشي نوشت: با فرافکني هاي تازه غرب و آمريکا در خصوص سلاح شيميايي در سوريه، اين سوال مطرح مي شود که آيا آمريکا بار ديگر سناريوي حمله به عراق را اينبار در سوريه تکرار خواهد کرد؟
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از صداي روسيه، مقامات ارشد آمريكائي و از جمله باراك اوباما رئيس جمهوري آن كشور در جنجال تازه اي، به دولت بشار اسد در مورد استفاده از سلاحهاي شيميايي هشدار داده اند.
اين ماجرا با اظهار نظر هيلاري كلينتون وزير امور خارجه در جريان ديدارش از پراگ آغاز شد. اوباما نيز پس از كلينتون اظهار نظري مشابه داشت.
در پي اين اظهارات وزير امور خارجه سوريه نيز در بيانيه اي رسمي اعلام كرد كه "سوريه بار ديگر تكرار مي كند كه از اين نوع سلاحها حتي در صورتيكه آنها را در اختيار داشته باشد استفاده نخواهد كرد."
دستگاه هاي اطلاعاتي آمريكا مدعي شده اند كه سوريه سلاح شيميايي در اختيار دارد، رسانه هاي غربي نيز اين گزارش کذب را منعكس كردند.
براي هر كسي كه رويدادهاي 9 سال پيش را به خاطر داشته باشد اين گزارش اگر فاجعه آفرين نباشد حداقل زنگ خطري را به صدا در مي آورد. در واقع، تمام اين رويدادها در مقابل درخواست تركيه از ناتو براي استقرار سامانه پاتريوت در مرز آن كشور با سوريه مطرح شده اند.
اما در صورتي كه ما وقايع سال 2003 را به ياد داشته باشيم احساس ديگري خواهيم داشت. در سال 2003، كارزار تبليغاتي مشابهي در مورد عراق راه انداخته شد و طي آن عراق متهم به پيگيري برنامه گسترش سلاحهاي كشتار جمعي شد. كالين پاول وزير امور خارجه وقت آمريكا علنا مدعي شد كه عكس هايي را از طريق دستگاه اطلاعاتي آن كشور بدست آورده كه نشان مي دهد كه صدام حسين چنين سلاح هايي را در اختيار دارد و در صدد استفاده از آنهاست.
آن عكس ها بهانه اي شدند تا آمريكا تجاوز نظامي خود عليه عراق را آغاز كند كه در نهايت به كشته شدن شمار زيادي از مردم و سقوط صدام حسين انجاميد. پس از سقوط صدام و در دست گيري كنترل عراق بدست نيروهاي آمريكائي آنان ماجرا را مسكوت گذاشتند و مشخص شد كه سلاح هاي كشتار جمعي در عراق وجود نداشته اند.
در حال حاضر به نظر مي رسد كه آمريكا از نيرنگ پيشين خود در مورد سوريه استفاده مي كند. نخست آنكه، كارزاري در رسانه هاي جمعي ايجاد شده تا به افكار عمومي بين المللي اينگونه القا کند كه بشار اسد بزرگترين تهديد براي جهان است. آنان اين كار را با طرح مسائلي چون در اختيار داشتن سلاح هاي شيميايي توسط سوريه انجام مي دهند. اين شيوه راه را براي مداخله نظامي باز مي كند.
پس از حمله نيز احتمالا سلاحي يافت نمي شود و آمريكا بار ديگر اظهار مي دارد كه عليرغم اين موضوع در حال حاضر عمليات با موفقيت انجام شده و به هدف از پيش تعيين شده رسيده اند.
اين ماجرا با اظهار نظر هيلاري كلينتون وزير امور خارجه در جريان ديدارش از پراگ آغاز شد. اوباما نيز پس از كلينتون اظهار نظري مشابه داشت.
در پي اين اظهارات وزير امور خارجه سوريه نيز در بيانيه اي رسمي اعلام كرد كه "سوريه بار ديگر تكرار مي كند كه از اين نوع سلاحها حتي در صورتيكه آنها را در اختيار داشته باشد استفاده نخواهد كرد."
دستگاه هاي اطلاعاتي آمريكا مدعي شده اند كه سوريه سلاح شيميايي در اختيار دارد، رسانه هاي غربي نيز اين گزارش کذب را منعكس كردند.
براي هر كسي كه رويدادهاي 9 سال پيش را به خاطر داشته باشد اين گزارش اگر فاجعه آفرين نباشد حداقل زنگ خطري را به صدا در مي آورد. در واقع، تمام اين رويدادها در مقابل درخواست تركيه از ناتو براي استقرار سامانه پاتريوت در مرز آن كشور با سوريه مطرح شده اند.
اما در صورتي كه ما وقايع سال 2003 را به ياد داشته باشيم احساس ديگري خواهيم داشت. در سال 2003، كارزار تبليغاتي مشابهي در مورد عراق راه انداخته شد و طي آن عراق متهم به پيگيري برنامه گسترش سلاحهاي كشتار جمعي شد. كالين پاول وزير امور خارجه وقت آمريكا علنا مدعي شد كه عكس هايي را از طريق دستگاه اطلاعاتي آن كشور بدست آورده كه نشان مي دهد كه صدام حسين چنين سلاح هايي را در اختيار دارد و در صدد استفاده از آنهاست.
آن عكس ها بهانه اي شدند تا آمريكا تجاوز نظامي خود عليه عراق را آغاز كند كه در نهايت به كشته شدن شمار زيادي از مردم و سقوط صدام حسين انجاميد. پس از سقوط صدام و در دست گيري كنترل عراق بدست نيروهاي آمريكائي آنان ماجرا را مسكوت گذاشتند و مشخص شد كه سلاح هاي كشتار جمعي در عراق وجود نداشته اند.
در حال حاضر به نظر مي رسد كه آمريكا از نيرنگ پيشين خود در مورد سوريه استفاده مي كند. نخست آنكه، كارزاري در رسانه هاي جمعي ايجاد شده تا به افكار عمومي بين المللي اينگونه القا کند كه بشار اسد بزرگترين تهديد براي جهان است. آنان اين كار را با طرح مسائلي چون در اختيار داشتن سلاح هاي شيميايي توسط سوريه انجام مي دهند. اين شيوه راه را براي مداخله نظامي باز مي كند.
پس از حمله نيز احتمالا سلاحي يافت نمي شود و آمريكا بار ديگر اظهار مي دارد كه عليرغم اين موضوع در حال حاضر عمليات با موفقيت انجام شده و به هدف از پيش تعيين شده رسيده اند.
