به گزارش مجله شبانه  باشگاه خبرنگاران، وبلاگ هم اندیشی دینی در جدیدترین نوشته خود آورده است:

سؤال: خیلی از دنیا و خودم بیزارم؛ چرا من اصلا شوقی برای باقی ماندن و یا زنده ماندن ندارم؟ به نظرم انسان مفیدی نیستم و به درد هیچ کاری نمی­خورم. چگونه از خدا طلب مغفرت کنم، و چگونه از این حس نجات پیدا کنم؟

جواب: یکی از نعمت­هایی که خداوند متعال به ما عنایت فرموده، نعمت عزّت و کرامت نفس است. ما در صورتی می­توانیم به این نعمت بزرگ دست پیدا کنیم که به وظایف خود در قبال دیگران به خوبی عمل کنیم و توانایی­های خود را به نمایش بگذاریم.

ما در برابر خداوند وظیفه داریم که واجبات دینی را انجام دهیم و از انجام کار حرام خودداری کنیم. در خانه وظیفه داریم که والدین را دوست داشته باشیم و به آن­ها خدمت کنیم. در مدرسه وظیفه داریم خوب درس بخوانیم و تکالیف خود را انجام دهیم. وقتی با دقت، به وظایف خود عمل کردیم، قطعا احساس خوش آیندی نسبت به خود داریم و به وجودخود افتخار می­کنیم. اما اگر در انجام وظایف زندگی خود کوتاهی کنیم و به جای انجام آن کارها، به تنبلی و بی­حالی روی آوریم، آخر شب با مرور کردن رفتار روزمره متوجه می­شویم که کار چندان مثبتی انجام نداده و نسبت به خود احساس خوبی نداریم. طبیعی است که در چنین صورتی دیگران هم نظر مساعدی نسبت به ما ندارند و سعی می­کنند از ما دوری نمایند. در مدرسه با معلم و همکلاسی­ها مشکل داریم، در خانه با والدین و خواهر و برادر و در درون هم با خودمان!

راه­کار: توجه داشته باشید که اگر تاکنون به هر دلیلی نسبت به خود احساس خوش آیندی نداشته­اید، اگر احساس می­کنید همانند دیگران نمی­توانید موفّق باشید، اگر احساس می­کنید در مدرسه و خانه مورد اذیت قرار گرفته­اید، مطمن باشید که می­توانید با یک برنامه­ریزی صحیح و امید وافر به لطف الهی و آینده­ی روشن، مسیر زندگی خود را تغییر دهید و با اعتماد به نفس، به توانایی­های خود پی ببرید. مطمئن باشید که اگر قدری سعی و تلاش داشته و به توانمندی­های خدادادی خود ایمان داشته باشید، در این صورت خواهید توانست مشکلات را پشت سر گذاشته و قدم در آینده­ی بهتری بگذارید.

روزی در تابلوی اعلانات اداره­ای نوشتند: «یکی از همکاران شما که مانع موفقیت شما بوده از دنیا رفته است. برای تشییع جنازه­ی او رأس ساعت ده در سالن اجتماعات حاضر شوید». کارمندان اداره ساعت ده به سالن اجتماعات رفتند و نگران بودند که ببینند او کدام همکارشان است! وقتی روی تابوت را کنار زدند، دیدند آیینه­ای توی تابوت گذاشته­اند و کاغذی هم کنار آن است. روی کاغذ نوشته شده بود: «تنها مانع موفقیت شما، خودتان هستید»! کم نیستند انسان­هایی که در برهه­ای از زمان، به علت نشناختن توانمندی­های خدادادی خود، دچار مشکل شده بودند، اما با همّت و تلاش و توکل بر خداوند متعال به موفقیت­های چشم­گیری دست پیدا کرده­اند.

توجه داشته باشید همان­گونه که هر گلی بویی دارد، هر انسانی هم توانایی­های خاصی دارد. شما بهتر است به جای تمرکز منفی در توانمندی­های دیگران و مقایسه­ی آن­ها با ناتوانی خود، در توانمندی­های خود متمرکز شوید و سعی کنید با خودباوری و اتکاء به نیرویی که خداوند در هر انسانی به ودیعت گذاشته، آن­ها را تقویت کنید. لازم نیست ما همانند دیگران شویم؛ بلکه ما باید همانند خود شویم و قدر توانمندی­های خود را بهتر بدانیم.

امید به آینده نکته­ی دیگری که لازم است خدمت شما مطرح کنیم مطالعه­ی زندگی­نامه­ی بزرگان است. وقتی شما زندگی­نامه­ی افرادی چون آیت الله بهجت، آیت الله قاضی، آیت الله انصاری همدانی و امثال آن­هارا مطالعه می­کنید، در واقع زندگی­نامه­ی خود را مطالعه کرده­اید. آن­ها هم مثل ما انسان بودند و در میان ما زندگی می­کردند. توانمندی­هایی که در آن­ها می­بینیم در وجود ما هم وجود دارد، منتهی آن­ها با تلاش و همت توانمندی­های بالقوه­ی خود را بالفعل کردند و ما هنوز توانمندی­های خود را بالقوه می­بینیم. وقتی به زندگی آن­ها نگاه می­کنیم تازه متوجه نیروی درونی خود می­شویم و دلمان به حال خودِ فراموشی شده­ی خودمان تنگ می­شود! وقتی به آن­ها نگاه می­کنیم افق دیگری را فرار روی خود روشن می­بینیم و با اشتیاق و انگیزه­ای قوی به سوی آن افق نورانی حرکت می­کنیم.  

امیدوارم که شما هم با برنامه­ریزی دقیق و ایمان به لطف خدای متعال بتوانید امیدوارانه به زندگی خود ادامه دهید و بخصوص در عرصه­ی «بندگی خدای متعال» به موفقیت­های چشمگیری دست یابید.