پیش از آن که عمل جراحی آغاز شود، ایشان اجازه‏  بیهوش ‏کردن را به پزشکان ندادند (چون به نظر ایشان در صورت بیهوشی، تقلید مقلدینشان دچار اشکال می‏شد.)؛ از این رو به پزشکان معالج فرمودند: «هر گاه من مشغول قرائت سوره‏ مبارکه ‏ انعام شدم، شما مشغول عمل شوید! من توجه ام به قرآن است و در این صورت هیچ مشکلی پیش نمی‏ آید!» (ایشان آن‏چنان به قرآن توجه پیدا می‏کردند که احساس درد نمی‏کردند.)

همان‏طور هم شد و با تمام‏ شدن عمل جراحی، قرائت سوره‏  مبارکه انعام نیز به پایان رسید. (*)

سرانجام این عالم بزرگوار، پس از 96 سال عمر پربركت، در اثر كسالت در نخستین ساعات بامداد روز شنبه مورخ 63/10/30 مطابق 27 ربیع الثانی 1405 هجری قمری دار فانی را وداع، و به دیار جاودان شتافت و جهان اسلام و حوزه های علمیه را عزادار ساخت.
به مجرد انتشار خبر ارتحال این عالم ربانی، امام امت به حوزه های علمیه تسلیت گفت و درسهای حوزه یك هفته تعطیل شد.همچنین  از طرف دولت در سراسركشور عزای عمومی اعلام و بازار تهران هم سه روز تعطیل گردید. جنازه مطهر ایشان به قم انتقال یافته  و در جوار استاد بزرگوار خود، در حرم كریمه اهل بیت- حضرت معصومه (ع)- مدفون گردید.

* مردان علم در میدان عمل، ج ۴، ص ۱۸۸ و ۱۸۹؛ برگرفته از: هزار و یک حکایت اخلاقی، ص ۴