به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، اگرچه مدت‌هاست مبارزه با تولید و توزیع غیر‌مجاز محصولات صوتی و تصویری ؛ صورتی جدی تر از قبل به‌خود گرفته است، اما ظاهرا آمار عرضه غیرمجاز فیلم ها نشان دهنده این حقیقت تلخ است که با وجود دقیقتر شدن برخی نظارت ها ؛ هنوز تغییر چندانی در روند توزیع بی قاعده این آثار صورت نپذیرفته است و بنا به گفته رئیس اتحادیه ویدئو رسانه‌های کشور ؛ " سالانه 500 فیلم غیرمجاز در بازار ایران عرضه می‌شود که تیراژ آنها به 300 میلیون نسخه در یک سال می ‌رسد، این در حالی است که تیراژ فیلم‌های مجاز در شبکه نمایش خانگی چیزی بیش از 50 میلیون نسخه نیست ".

تب انتشار آثاری که در سینما مجوزی برای اکران پیدا نمی کنند و با رخنه در کف خیابان ها مقابل دیدگان مردم قرار میگیرند ؛ با توزیع گسترده چند فیلم زیر زمینی نظیر ساخته های ضد ارزش « بهمن قبادی» بالا گرفت و این روزها از گربه های ایرانی گرفته تا زندگی خصوصی و یک خانواده محترم / فرهنگ ایرانی – اسلامی را به راحتی در دستان مردم به چوب حراج می دهد .

به هر حال مشاهده همه روزه نسخه های غیرمجاز سریال ها و فیلم های سینمایی بدون مجوز اکران در دستان دلالان خیابانی که در پیاده روها در حال خرید و فروش هستند آن هم در شرایطی که گیشه سینماها به دلیل عدم اکران آثار قوی وضعیت نامناسبی را تجربه می کند، این سوال را در ذهن تحلیلگران ایجاد می کند که ؛اگر قصد نهاد های نظارتی از عدم صدور مجور اکران به این فیلم ها جلوگیری از ترویج فرهنگسازی غلط این آثار سینمایی در سطح عموم جامعه است ؛ چگونه با انتقال یافتن آن به شبکه نمایش خانگی هیچ کس جلوی توزیع و انتشار آنها را نمی گیرد ؟!
 

البته نباید از این نکته هم غافل ماند که گران شدن نسخه مجاز محصولات شبکه نمایش خانگی و در مقابل قیمت پایین نسخه های غیرمجاز هم یکی از مهمترین دلایل در راستای فراهم شدن بستر مناسب برای احیا پدیده قاچاق محصولات فرهنگی است اما در شرایطی که بیشتر محصولات در کشور گران شده اند و نمی توان از موسسه ها شبکه نمایش خانگی توقع داشت که با همان قیمت های قبلی محصول خود را به بازار عرضه کنند این هم امری طبیعی است و مشکل اصلی عدم برخورد با توزیع چنین آثاری در جامعه است .

به عبارت دقیق تر جمع کردن اکران آثار ضد ارزش در سینما ها و در مقابل پهن کردن سفره توزیع آنها در کف خیابان ها توسط دلالان ؛ تنها نوعی کار تبلیغاتی در جهت مبارزه با ضد ارزش های جامعه به حساب می آید که از دید نخبگان فرهنگی ارزش چندانی نخواهد داشت و تنها شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت سنگین فرهنگی کشور است .