در راستاي دشمن شناسي و آشنايي با اقدامات مهره‌هاي اصلي در پروژه خيالي سرنگوني ايران اسلامي،اقدام به معرفي تعدادي از چهره‌هاي مهم و تأثيرگذار در عرصه سياست‌هاي كاخ سفيد، رژيم صهيونيستي، كشورهاي اسلامي، منطقه خاورميانه و ديگر مناطق جهان تحت عنوان ژنرال‌هاي جنگ نرم كرده ایم.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، آنچه در ادامه از نظرتان می‌گذرد بخش دهم معرفی ژنرال‌هاي جنگ نرم است که اختصاص به معرفی دیوید ورمسر یکی  از استراتژیست های دنیای غرب دارد.

دیوید ورمسر

• دریافت مدرک کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه جان هاپکینز[1]

سوابق علمی- اجرایی

• عضو پیشین هیات مدیره کمیته آمریکایی برای لبنان آزاد[2]
• عضو موسسه آمريكايي اينترپرايز[3]
• امضاء کننده گزارش گروه مطالعاتی لبنان[4] در سال 2000.
• مدیر برنامه‌های تحقیقاتی سیاسی و استراتژیک در موسسه مطالعات سیاسی و استراتژیک پیشرفته[5].
• مدیر کمک هزینه‌های سازمانی موسسه مطالعات خاورنزدیک واشنگتن[6] بین سالهای 1994تا 1996.
• عضو گروه مطالعاتی لبنان در اتاق فکر خاورمیانه[7].

مشاغل دولتی

• مشاور پیشین در امور خاورمیانه در دفتر معاون ریاست جمهوری وقت بین سالهای 2003 تا 2007.
• مشاور مخصوص معاون رییس‌جمهور در کنترل تسلیحات و امنیت بین‌المللی بین سالهای 2001 تا 2003.
• مدیر پروژه در موسسه آمریکایی صلح[8] بین سالهای 1988 تا 1994.

تالیفات:

• حرفه‌ای سازی حفاظت از صلح^[9]
• متحدان دیکتاتور: ناتوانی آمریکا در شکست صدام حسین^[10]

دیوید ورمسر یک متخصص سیاست­گذاری خارجی است که در سوئیس متولد شده است. وی به عنوان مشاور ارشد دیک چنی، دستیار ویژه جان بولتون در وزارت خارجه و کارشناس تحقیقاتی در امور خاورمیانه در موسسه امریکن اینترپرایز فعالیت کرده است. وی به عنوان ستوان اطلاعات در نیروی ذخیره دریایی ایالات متحده خدمت کرده است.

ورمسر دارای دکتری روابط بین­ الملل از دانشگاه جان هاپکینز است.[11] وی یکی از مشهورترین افرادی بود که در تهیه گزارش سال 1996 با عنوان "تحلیلی شفاف: استراتژی جدید برای ایمن‌سازی منطقه" نقش داشت. این گزارش برای بنیامین نتانیاهو تهیه شده بود و از حملاتی پیش­دستانه علیه ایران و سوریه، برکناری صدام حسین و دست کشیدن از مذاکرات سنتی "زمین در مقابل صلح" بین اسرائیل و فلسطین، حمایت می­کرد.[12]

ديويد ورمسر، محققی است که روابط محكمی با برخي از موسسات سياسي نومحافظه‌كاران داشته و از سال 2003 تا اواسط سال 2007 بعنوان مشاور پيشين امور خاورميانه ديك چني[13]، مشغول به كار بود. وي قبلا نیز بعنوان دستيار جان بولتون[14] – که بعدها نماينده ويژه ايالات متحده در امور كنترل تسليحات و امنيت بين‌المللي شد- كار مي‌كرد. در آن هنگام سرویس خبری اينتر پرس[15] گزارش كرد: عليرغم سقوط سهمگين، باور عمومي در توانایی بوش در اداره عراق پس از جنگ و وخامت اوضاع در این کشور و ارتباط ورمسر با تلاش­ هاي گروه‌های دست راستی برای گسترش مداخلات ايالات متحده در خاورميانه از جمله عراق، برخی ناظرین انتصاب وی در دفتر ديك چني در آن زمان را نشانه‌اي از تداوم قدرت نومحافظه‌كاران در دولت جورج بوش، دانستند.

تصميم ورمسر براي ترك دولت، ابتدا توسط برخي از وبلاگ­نويس‌ها در اواخر ماه ژوئن سال 2007 منتشر شد. رابرت دريفوس[16] در بيست‌وچهارم ژوئن سال 2007 در هافينگتون پست[17] نوشت: منابع متعددي اطمينان داده‌اند كه ورمسر، دولت را به خاطر پذیرش سمتی در یک موسسه به عنوان کارشناس ریسک‌پذیری، ترك خواهد كرد. دريفوس همچنين در این مقاله افزوده بود: کنار رفتن ورمسر، آخرين حلقه از جدا شدن نومحافظه‌كاران از دولت جورج بوش از سال 2005 است. از جمله محافظه‌کارانی که از دولت جورج بوش جدا شده بودند می‌توان از لوييس ليبي[18]، پل ولفوويتز[19]، داگلاس فيث[20]، جان بولتون، روبرت جوزف[21] و جي.دي كروچ[22] نام برد. ضمن این که ريچارد پرل[23] نیز زودتر تحت فشار هيات سياست‌گذاري وزارت دفاع استعفا كرده بود و اليزابت چني[24]- دختر ديك چني- دفتر امور خاور نزديك وزارت خارجه آمريكا را تابستان گذشته ترك كرد. استيون كلمونز[25]- كه ورمسر را يكي از اعضای نومحافظه‌كار ویژه دفتر معاون رياست جمهوري مي‌نامد- در وبلاگ خود در واشنگتن نت[26] در بيست‌و‌چهارم ژوئيه سال 2007 نوشت: يكي از دوستان نزديك ورمسر كه هنوز براي جورج بوش كار مي‌كند به من اطلاع داد كه ورمسر مدتي است به دنبال شغل جديدي مي‌گردد- همان چيزي كه در اصل باعث شد تا وي بخشي از اطلاعات خود را با من درميان گذارد و من آن را منتشر كرده و نيويورك تايمز، جو كلاين و ديگران به اثبات آن كمك كردند. بنا به گفته اين منبع، مقاله نيويورك تايمز بطور طعنه‌آميزي موجب شد تا اين شركت مشاوره‌اي براي بدست آوردن ورمسر با مشقت بيشتري روبرو شود.[27]

كلمون به مقاله نيويورك تايمز در تاريخ دوم ژوئن سال 2007 تحت عنوان: "رايس گفت‌وگفتگوي خصمانه عليه ايران را كاهش مي‌دهد" استناد مي‌كند. این مقاله گزارشي پیرامون تلاش‌هاي كاندوليزا رايس، وزيرخارجه وقت آمريكا جهت به حداقل رساندن هرگونه احساس شكاف در دولت بوش در ارتباط با مسائل ايران بود. این تلاش‌ها بویژه پس از انتشار هشدار رئيس گروه مراقبت فعاليت‌هاي هسته‌اي سازمان ملل متحد[28] پیرامون آنچه وي تلاش ديوانگان برای اقدام نظامي بر ضد تهران خواند، افزایش یافت. يكي از اين ديوانگان كه در مقاله نيويورك تايمز از وي نامبرده شده ورمسر است كه بنا به گزارش این روزنامه، سخنان ستيزه‌جويانه زيادي در مورد ايران به ديگران اظهار و حتی به ديپلماتهاي اروپايي نیز هشدار داده بود؛ طوریکه برخي از این ديپلمات­ها بیم آن داشتند كه منازعه بر سر برنامه هسته‌اي ايران به تصميم دولت بوش جهت توسل به زور عليه ايران بيانجامد.[29]

ورمسر به عنوان  يكي از حاميان سرنگوني سوريه، تلاش زيادي كرد

ورمسر يك نظريه‌پرداز حامي اسراييل است كه مدت مدیدی طرفدار سرنگوني حكومت صدام حسين بود و قبل از پيوستن به دولت جورج بوش براي تعدادي از گروههاي سياسي صاحب‌نفوذ مانند موسسه آمريكايي اينترپرايز، موسسه مطالعات خاورنزديك واشنگتن و موسسه مطالعات سياسي و استراتژيك پيشرفته كار كرده است. ميراف ورمسر[30]، همسر وي نيز مدير مركز سياست‌ خاورنزديك موسسه دست‌راستي هودسون[31] است.[32]

ورمسر هنگامی که در موسسه مطالعات سیاسی و استراتژیک پیشرفته به سر می‌برد، در سال 1996 در تهیه گزارشی پیرامون روی کارآمدن دولتي تحت رهبری حزب لیکود در اسرائیل با گروه مطالعاتی اين موسسه به مشارکت پرداخت. حزب لیکود با نخست‌وزیری بنیامین نتانیاهو که خواهان متوقف نمودن گفتگوهای صلح بود، به تازگی قدرت را در اسرائیل بدست گرفته بود. این گزارش راهبردهایی جهت ترسیم دوباره نقشه خاورمیانه ارائه می‌کرد. در میان این پیشنهادات استدلال شده بود که سرنگون ساختن صدام حسین از قدرت در عراق - از اهداف استراتژیک و کلیدی اسرائیل- حق مشروع کشور صهیونیستی به شمار می‌آید. این گزارش- تحت عنوان: "تحلیلی شفاف: استراتژی جدید برای ایمن‌سازی منطقه"[33] که توسط فیث، پرل و میراف ورمسر به صورت مشترک تالیف شده بود- همچنین پیشنهاد می‌کرد تا تهدیدات منطقه‌ای، ضمن همکاری نزدیک با ترکیه و اردن، محاصره، بی‌ثبات و سرنگون شوند و از نیروهای اسرائیل مستقر در لبنان برای حمله به اهداف نظامی سوریه در لبنان استفاده شود و در صورت ناکافی بودن این حرکت، اسرائیل باید به تعدادی از اهداف انتخاب شده در خاک سوریه حمله کند. علاوه بر این، اسرائیل حتی می‌تواند حیطه استراتژیک خود را با همکاری ترکیه و اردن با تضعیف، محاصره و سرنگونی حکومت سوریه شکل بخشد. این عمل باعث ایجاد اتحادی طبیعی میان اسرائیل، اردن، عراق و ترکیه خواهد شد که سوریه را تحت فشار قرار داده و آنرا از شبه جزیره عربستان جدا خواهد کرد و پیش‌درآمد ترسیم دوباره نقشه خاورمیانه خواهد بود که می‌تواند تمامیت ارضی سوریه را به مخاطره اندازد.[34]

ورمسر به عنوان مشاور ارشد دیک چنی، دستیار ویژه جان بولتون در وزارت خارجه و کارشناس تحقیقاتی

در امور خاورمیانه در موسسه امریکن اینترپرایز فعالیت کرده است

ورمسر در سال 1999 کتابی زیر عنوان "متحدان دیکتاتور: ناتوانی آمریکا در شکست صدام حسین" را تالیف کرد، که استدلال می‌کرد سیاست‌های کلینتون در عراق برای محاصره این کشور شکست خورده است. در مقدمه این کتاب آمده است: "هفت سال پس از جنگ خلیج فارس، رژیم صدام تغییری نکرده و حتی قدرت وی نیز افزون‌تر شده است. موقعیت دیپلماتیک وی در حال بهبود بوده، طوریکه اعتماد به رهبری آمریکا در میان متحدان این کشور کاهش یافته و جایگاه آمریکا برای حل و فصل مسائل نزد رقبا تضعیف شده است. اگر تحریم­ها موثر بودند، می‌توانستند از دست‌یابی رژیم صدام به بسیاری از مواد و تکنولوژی‌های مهم و حساس جلوگیری کرده و برنامه متعارف نظامی وی را نیز تضعیف کنند. ولی این تحریمات ناکارآمد بوده‌اند. در صورتی که عملیات بازرسی و نظارت ضروری به منظور افشاء و نابود سازی برنامه تسلیحات کشتار جمعی صدام و ایجاد مانع در سر راه وی جهت دستیابی به آن، با موانع جدی روبرو شده است. ائتلاف برای محاصره صدام لرزان بوده و در خطر فروپاشی قرار دارد". وی در ادامه می‌‌افزاید: "ایالات متحده ممکن است که جنگ خلیج فارس را برده باشد ولی ما به سرعت در حال از دست دادن قسمت عمده این جنگ هستیم." کسانی که ورمسر در قسمت تقدیر و تشکر کتاب خود از آنها نام برده شامل نومحافظه‌کاران حامی اسرائیل و افراد دیگری نظیر: ریچارد پرل، مایکل لدین، داگلاس فیث، جیمز وولسی[35]، هرولد رود[36] و احمد چلپی است.

ورمسر در سال 2000 در تهیه سند راهبردی که توسط انجمن خاورمیانه متعلق به دانیل پایپز[37] و کمیته لبنان آزاد تحت نظر زیاد عبدالنور[38] [از حامیان دخالت هرچه بیشتر ایالات متحده در لبنان] منتشر گردید، مشارکت داشت.[39] این سند با عنوان: "نقش ایالات متحده در پایان بخشیدن به اشغالگری سوریه در لبنان"[40] از آمریکا می‌خواهد تا سوریه را از خاک لبنان بیرون رانده و سلاح ­های کشتار جمعی ادعا شده در مورد این کشور را نابود سازد. همچنین در آن استدلال شده بود که حاکمیت سوریه در لبنان در تضاد مستقیم با منافع آمریکا است و از ایالات متحده بخاطر درگیری به جای رویاوریی با این رژیم انتقاد شده بود. در میان کسانی که این سند را امضاء کرده بودند چهره‌هایی دیده می­ شدند که سریعا به شخصیت‌های دولت بوش تبدیل شدند، از جمله: الیوت آبرامز[41]، فیث، مایکل روبین[42] و پائولا دوبریانسکی[43]، معاون دموکراسی و امور بین‌المللی وزارت خارجه آمریکا، کرک پاتریک[44]، لدین و فرانک گافنی.[45]

ورمسر ضمن انجام وظیفه در دولت بوش، در ارائه تعدادی از پیشنهادات و انجام فعالیت‌های سیاسی مناقشه‌برانگیز نیز دخالت داشت. بنا به گزارش نیوزویک، ورمسر و مایکل مالوف[46]، تحلیل‌گر سیاسی کهنه‌کار از اعضای واحد اطلاعاتی پنتاگون بودند که توسط فیث پس از یازدهم سپتامبر جهت کمک به تهیه سندی فوق‌محرمانه گردهم آمدند. این سند جهت اظهار تاسف از نداشتن اهداف مشخص در افغانستان و پیشنهاد نگاه به دیگر نقاط جهان از جمله عراق و آمریکای لاتین جهت پربار ساختن لیست اهداف تروریسم تنظیم شد.

بنا به گزارش کمیسیون یازدهم سپتامبر، این یادداشت خواستار حمله به اهدافی خارج از خاورمیانه و یا حمله به اهدافی غیر از القاعده مانند عراق در طرح حمله اولیه شده بود. نیوزویک نوشت: مالوف و ورمسر ارتباط نزدیکی میان گروههای تروریست بین‌المللی که سیا و دیگر آژانسهای اطلاعاتی در مورد آن به تحقیق نپرداخته‌اند، می‌دیدند. آنان استدلال می‌کردند که یک حمله به تروریست‌ها در آمریکای جنوبی – برای مثال، منطقه دورافتاده‌ای در مرز پاراگوئه، آرژانتین و برزیل که سازمانهای اطلاعاتی عقیده داشتند حزب‌الله تحت حمایت ایران در آنجا حضور دارد- تاثیراتی [بازدارنده] بر دیگر عملیات‌های تروریستی خواهد داشت.[47] این پیشنهادات میان مشاوران ارشد سیاست خارجی دست به دست می‌شد ولی مقامات کاخ سفید نسبت به آن با احتیاط نگریسته و هیچ وقت آنها را بکار نبردند.

ورمسر، محافظه كار مظنون در سازمان سيا

ورمسر یکی از نومحافظه‌کارانی بود که در دولت بوش در تحقیقات مربوط به افشای هویت والری پلیم، مامور مخفی سازمان سیا مورد بازجویی قرار گرفت. موضوع بازجویی احتمال نشت اطلاعات طبقه­ بندی شده از سوی این افراد به احمد چلبی و همچنین آیپک (لابی اسرائیل) بود. در همین رابطه واشنگتن پست گزارش داد: بازرسان خصوصا در مورد گروهی از نومحافظه‌کاران در مسائل دفاعی از جمله فیث، پل ولفوویتز [معاون وزیر دفاع]، هرولد رود [کارشناس مسائل ایران وعراق] و دیگران در پنتاگون به تحقیق پرداختند. به گفته منابعی که در این پرونده دخیل بوده و یا به آن آشنایی داشتند، عوامل اف‌بی‌آی همچنین از مقامات جاری در مورد ریچارد پرل – عضو هیات دفاعی- و دیوید ورمسر- کارشناش مسائل ایران و دستیار معاون امور امنیت ملی دفتر چنی- بازجویی کردند.

تنها فردی که در رسوایی پلیم گیت در اواسط سال 2007 گناهکار شناخته شد، لیبی - رییس پیشین دفتر دیک چنی- بود که در اوایل ماه مارس 2007 به بازرسان دولتی در تحقیقات­شان درباره افشای هویت والری پلیم، دروغ گفته بود.[48]

در سپتامبر 2007، هفته­نامه نیوزویک گزارش داد که "دیوید ورمسر، چند ماه پیش به گروه کوچکی گفته بود که دیک چنی قصد دارد از اسرائیل بخواهد که به تاسیسات هسته­ای ایران در نطنز، حمله کند."[49] میراو ورمسر، همسر وی، به نیوزویک گفته بود که این ادعا نادرست است."[50]