جعل حدیث پیامب(ص) توسط ابوبکر
یكی از رسواترین دروغهای تاریخ، حدیثی جعلی است كه ابوبكر به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نسبت داده است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ یاس کبود در جدیدترین نوشته خود آورده است:
یكی از رسواترین دروغهای تاریخ، حدیثی جعلی است كه ابوبكر به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نسبت داده است.
او روایت كرد كه پیامبر خداصل الله علیه و آله فرموده:
انّا معشر الانبیاء لا نُورث، ما تََركنا صدقةٌ؛ (1)
ما گروه پیامبران ارث نمی‌گذاریم، آنچه گذاشته‌ایم صدقه (برای عموم) است.
این مطلب در چند جای صحیح بخاری با الفاظی مشابه آمده است.(2)
این رسواترین دروغ با آیاتی از قرآن ناسازگار است؛ قرآن میفرماید:و وَرِث سلیمان داود(3) و سلیمان از داود ارث برد.
و نیز در داستان حضرت یحیی بن زكریا از قول زكریاعلیه‌السلام میفرماید:فهب لی من لدنك ولیّاً* یرثنی و یرث من ءال یعقوب واجعله ربّ رضیا (4)
تو از نزد خود فرزندی به من ببخش كه از من و یكی از افراد خاندان یعقوب (همسرش) ارث ببرد.
اسناد:
(1) تاریخ یعقوبی، چ 2، ایّام ابی بكر، ص 127 و...
(2) باب، 883.
(3) نمل، 16.
(4) مریم، 5 و 6. مراد از ارث، ارث در مال است (و نه مانند نبوت؛ چنان كه برخی از اهل تسنن احتمال داده‌اند) و براین مطلب قرائن و شواهد متعددی موجود است؛ از جمله فقره واجعله رب رضیا؛ زیرا معنا ندارد كسی بگوید خدایا مرا فرزندی پیغمبر ببخش و او را مرضی (پسندیده) بگردان؛ چرا كه پیغمبر خود فضیلت مرضی بودن و بالاتر از آن را دارا است و دیگر حاجتی به درخواست ندارد؛ همچنین آیه قبل ( و انی خفت الموالی ) نیز قرینه دیگری بر مدعاست.
یكی از رسواترین دروغهای تاریخ، حدیثی جعلی است كه ابوبكر به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نسبت داده است.
او روایت كرد كه پیامبر خداصل الله علیه و آله فرموده:
انّا معشر الانبیاء لا نُورث، ما تََركنا صدقةٌ؛ (1)
ما گروه پیامبران ارث نمی‌گذاریم، آنچه گذاشته‌ایم صدقه (برای عموم) است.
این مطلب در چند جای صحیح بخاری با الفاظی مشابه آمده است.(2)
این رسواترین دروغ با آیاتی از قرآن ناسازگار است؛ قرآن میفرماید:و وَرِث سلیمان داود(3) و سلیمان از داود ارث برد.
و نیز در داستان حضرت یحیی بن زكریا از قول زكریاعلیه‌السلام میفرماید:فهب لی من لدنك ولیّاً* یرثنی و یرث من ءال یعقوب واجعله ربّ رضیا (4)
تو از نزد خود فرزندی به من ببخش كه از من و یكی از افراد خاندان یعقوب (همسرش) ارث ببرد.
اسناد:
(1) تاریخ یعقوبی، چ 2، ایّام ابی بكر، ص 127 و...
(2) باب، 883.
(3) نمل، 16.
(4) مریم، 5 و 6. مراد از ارث، ارث در مال است (و نه مانند نبوت؛ چنان كه برخی از اهل تسنن احتمال داده‌اند) و براین مطلب قرائن و شواهد متعددی موجود است؛ از جمله فقره واجعله رب رضیا؛ زیرا معنا ندارد كسی بگوید خدایا مرا فرزندی پیغمبر ببخش و او را مرضی (پسندیده) بگردان؛ چرا كه پیغمبر خود فضیلت مرضی بودن و بالاتر از آن را دارا است و دیگر حاجتی به درخواست ندارد؛ همچنین آیه قبل ( و انی خفت الموالی ) نیز قرینه دیگری بر مدعاست.
