امشب بود جان جهان با غصه مقرون

                       هر شیعه ای مانند من ماتست و محزون

امشب نباشد جای حیرت گر به چهره

                       جاری شود از دیدگان جویی پر از خون


امشب شبی با غم قرین است و پر از درد

                       دردی که باشد از توان و طاقت افزون

درد جدایی ی رضا شاه غریبیست   

                       کاو گشت مسموم از جفا و مکر مأمون

او قبله ی هفتم امام هشتم ماست       

                       کین گونه بهرش بی قرارستیم و مجنون

با حکم مأمون گرچه آمد در خراسان

                       شد با غریبی در دیار طوس مدفون

او ضامن آهو و مولایی رؤف است

                        چون او ندیده مهربانی چشم گردون

انسان و حیوان گر مراد خویش خواهند

                       حاجات خود گیرند با احوال ممنون

گیرد شفا بیمار اگر بر او کند رو

                        از سل گرفته تا جذام و قلب و طاعون

«آبی» چو هستی ساکن کوی شریفش    

                         شاکر ز ایزد باش ازین بخت همایون