به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از هفته نامه الاهرام، در اين مقاله آمده است: اخيرا تركيه منع همكاري خود با اسرائيل را در چهارچوب مناسبات درون سازماني در ناتو، لغو كرده است.

اين لغو همكاري، شرکت در مانور نظامی مشترک با اسرائیل را ملغي نكرده، اما شرکت در کارگاه ها و سمینارها را، با حضور طرف اسرائیلی به هيچ وجه منع نكرده است.

پس اين اقدام سياسي تركيه از نظر سیاست خارجی و پیامدهای آن برای منطقه دقیقا به چه معني مي باشد؟ 

برای درک این حرکت سياسي آنكارا،بهتر است به بررسی روابط ترکیه با ناتو توجه نمائيم:

ترکیه در سال 1952به عضويت ناتو درآمد.از آن زمان به بعد،آنکارا در بسیاری از فعالیت های منطقه اي ناتو حضور فعال داشت،در دوران جنگ سرد و در برابر کمونیسم و بلوک شوروی،نيز نقش آفريني كرده است.
 
وقتی که جنگ سرد به پایان رسید،ناتو تصميم گرفت تا حوزه فعاليت ها و عملیات هاي خود را فراتر از مرزهای معمول اروپا و اقیانوس اطلس گسترش دهد.

اولین درگیری عمده ناتو در افغانستان، اقدامات تلافی جویانه در برابر حملات 11 سپتامبر بود،كه ترکیه به عنوان تنها کشور مسلمان عضو در ناتو سياست محتاطانه تري را در قبال فعاليت هاي ناتو در منطقه پيش گرفت، از آن زمان به بعد تركيه به موازنه افکار عمومی با اهداف سیاسی ناتو در داخل تركيه برآمد.

در جنگ افغانستان،ترکیه متعهد به آموزش ارتش افغانستان و تدارك غیرنظامی گرديد،اما مبارزه با طالبان و حضور فيزيكي سربازان تركيه را جزء اولويت هاي خود قرار نداد.

در مسئله لیبی و در طول مبارزات ضد قذافی ناتو،ترکيه در سوخت گیری هواپیماهای ناتو و کمک به اعمال محاصره دریایی اهتمام داشت نه دخالت مستقيم،كه اينبار هم از حضور نظامي در كشور مسلمان ليبي بنا بر مصلحت اش، خود خوداري كرد.

برای ناتو، مزيت حضور یک کشور مسلمان در اين ائتلاف، كاملا ملموس مي باشد. 

هنگامی که ناتو عملیات هاي خاصي را در كشورهاي مسلمان نشين انجام مي دهد، مشارکت ترکیه-به نيابت از كشورهاي مسلمان-اين ادعا را كه غرب در حال انجام جنگ های صلیبی علیه مسلمانان است به نحوي خنثي مي كند.
 
ترکیه براي ناتو یک مزیت جغرافیایی نيز دارد. اخيرا دولت آنكارا به استقرار رادارهاي هشدار دهنده پيشرفته و موشك هاي پاتریوت در خاک تركيه چراغ سبز نشان داده است.اين مزيت جغرافيايي با همسايه هاي تركيه چون ايران و سوريه و حزب الله لبنان كاملا براي غرب ملموس و انكار ناپذير مي باشد. اين تحركات دفاعي ناتو براي روس ها كه ميل به گسترش تا مرزهاي روسيه را دارد، مايه نگراني بوده است. 

اما تهدید واقعی از سوي ناتو و ترکيه تنها براي روسيه بازخورد نداشته است،ايران يكي از كشورهاي تاثير گذار در منطقه نيز از اين موضوع مستثني نمي باشد.  
 
ترکیه همچنین اجازه ذخیره سازی کلاهک های هسته ای آمريكا در پایگاه هوایی اينسيرليك، که تقویت موقعیت تركيه به عنوان سد ناتو را در پي خواهد داشت، صادر كرده است.
 
اما در مورد تركيه و اسرائيل بايد گفت كه در برخی موارد،حضور این دو کشور براي اجراي شدن سیاست جهانی ناتو ضروری است. به عنوان مثال، اطلاعات جمع آوری شده از گنبد آهنين اسرائیل و سپر دفاع موشکی تركيه،در مقر ناتو پردازش شده اند. همچنین، آمریکا تامین کننده اصلی سلاح براي ترکیه و اسرائیل مي باشد و مقامات ناتو که حفاظت از امنیت اسرائیل را به عنوان یک رکن اصلی براي سیاست های خود در منطقه استراتژيك خاورميانه مي دانند،از ترکیه برای منحرف کردن هر گونه اتهامات وارد بر فعاليت ناتو كه اين "اتحاديه مسيحي" در جنگ صليبي با مسلمانان است،استفاده مي كند.  
 
نقش تكميلي تركيه در ناتو بيش از نقش منطقه‌اي اش نمود دارد. امنیت تركيه با امنیت اسرائیل رابطه بيشتري دارد تا با امنيت كشورهاي منطقه، بنابراین ترکیه در مورد اسرائیل رابطه اي دو جانبه دارد چه منطقه اي چه در ناتو.

از طرفي هم تناسبات تركيه با جهان عرب نيز مطرح مي گردد،كه با تحركات سياسي اخير آنكارا چنين بر مي آيد كه وفاداری ترکیه به ناتو، حامی اصلی نظامی آنكارا، بيشتر به چشم مي آيد.  
فهم اين مسائل تغییرات در سیاست منطقه ای ترکیه را براي ما ملموس تر مي سازد. 

همه ما می دانیم که حزب حاکم در ترکیه با اخوان المسلمین و جنبش اسلامی در جهان عرب همدردي مي كند. اما زمانيكه منافع ترکیه مطرح مي گردد،آنکارا از عضویت خود در ناتو دفاع مي كند،حتی اگر این اقدام به معنای دفاع از امنیت اسرائیل باشد و حتی اگر به بهاي ناديده گرفتن فلسطين و مسئله صلح فلسطينيان باشد؛ چرا كه موضوع مهم، منافع ملي آنكارا مي باشد.