اما اسامی اعلام شده شگفتی حاضران، دست اندرکاران صنعت سینما و مخاطبان اصلی این هنر را در سراسر جهان برانگیخت. فیلم ضد ایرانی " آرگو" و کارگردان نه چندان با سابقه اش در عرصه کارگردانی " بن افلک" جوایز اصلی این دوره را به خود اختصاص دادند و این در حالیست که انتظارها چیز دیگری بود. همگان چه منتقدان این صنعت و اهالی سینما که از دید هنری به فیلمها و جشنواره ها می نگرند و چه مردم عادی که چندان سر رشته ای از ریزه کاریها و فنون این هنر ندارند، انتظار داشتند تا " استیون اسپیلبرگ" در حال دریافت این جایزه ببینند. اگرچه باید اذعان کرد که "آرگو" برای کسب بهترین فیلم باید از سد فیلمهای برجسته ی دیگری چون " جانگو آزاد شده"، "زندگی پی" و "سی دقیقه بامداد"  عبور می کرد. اما گویا نیازی نبود " آرگو" برای کسب این عنوان به خود زحمت دهد.

امسال پس از اعلام اسامی نامزد های گلدن گلوب طبق روال همیشگی منتقدین، نشریات و سایتهای معتبری چون: هالیوود ریپورتر، ام.ای.دی.بی، گاردین، تایمز و غیره به پیش بینی برندگان این جایزه پرداختند و از آنجا که بیشتر آنها بعد هنری کار را در نظر می گیرند، در بیشتر موارد نام " لینکلن" اثر " اسپیلبرگ" بود که می درخشید.
حال اگر بخواهیم پس از نظرات اهل فن، نظر مردم عادی را معیار سنجش قرار دهیم باید به میزان ماندگاری فیلم در جدول ده فیلم پرفروش هفته نگاهی بیندازیم، که باز هم با نگاهی کوتاه متوجه میشویم میزان ماندگاری "آرگو" در لیست پر فروشترینها بسیار کمتر از " لینکلن" بوده که هنوز با گذشته 10 هفته رتبه هفتم را در این جدول به خود اختصاص داده و حال آنکه "آرگو" دوازده رتبه پایینتر و در رتبه 19 جدول قرار دارد.

با مقایسه ای که در سطرهای بالا انجام گرفت شاید این مسئله به ذهن خطور کند که نتیجه گیریها جانب دارانه بوده است. حال از دید خود هالیوودی ها به این مسئله می پردازیم.
اسکار نامی پرآوازه برای اهالی سینما و شاید به گمان خیلی ها معتبرترین جشنواره سینمایی و میزان دقیقی برای سنجش یک اثر هنری است.
"لینکلن" در بین نامزدهای هشتادوپنجمین دوره اسکار که اسفند ماه امسال برگزار خواهد شد با  نامزدی در 12 بخش در صدر فیلمهای این جشنواره قرار دارد حال آنکه داوران همین جشنواره "آرگو" را تنها شایسته ی نامزدی در 7 بخش دانسته اند.
گذشته از تمام این آمارها اگر سابقه ی کاری را ملاکی بر تبحر فردی برای انجام کاری بدانیم  باید گفت که بطور قطع سابقه و تجربه ی "اسپیلبرگ" در فیلمسازی بسیار بیشتر از فردیست که تعداد کارهای وی حتی به شمار انگشتان دست هم نمیرسد و اگر نامی هم در سینما  دارد بیشتر به واسطه ی بازیگریست نه کارگردانی و فیلم سازی. 

اینجاست که تمام منطقها و پرسشها به یک سو ختم میشود، چه چیز باعث شده تا فیلمی معمولی به لحاظ هنری بتواند عنوان بهترین فیلم را در جشنواره ای معتبر کسب کند؟ کدامین شخص یا اشخاص و کدامین معیار این رای را صادر کرده اند؟
با کمی تامل خطوط ذهن راه سیاست را می جوید، اما باز هم این شبهه پیش می آید که "آرگو" تنها فیلم  سیاسی جشنواره نبود. فیلم "کاترین بیگلو" ، " سی دقیقه بامداد" " کاترین بیگلو" نیز مضمونی سیاسی داشت و شاید بسیار جنجالی تر از "آرگو" بود. این فیلم که با پشتیبانی خود غربی ها ساخته شد، حتی صدای سیاستمداران غربی را هم درآورد، تا انجا که باعث شد این فیلم بخاطر همین حرف و حدیثها در چهارمین هفته ی اکرانش در صدر پرفروشترین فیلمها قرار گیرد. "جحسیکا چاستین" هم برای بازی در این فیلم برنده ی جایزه بهترین بازیگر زن نقش اول شد. پس چرا این فیلم موفق به کسب عنوان بهترین فیلم نشد؟
حتی وقتی پای سیاست درمیان است باید به این توجه کرد که این سیاست به نفع چه کسی تمام میشود؟

برای پاسخ به این سوال باید به مضمون و داستان این دو فیلم توجه کرد. فیلم " کاترین بیگلو" ماجرای جستجو، تعقیب و دستگیری " اسامه بن لادن" را به تصویر می کشد آن هم از روی اسنادی که خود آمریکایی ها در اختیار سازنده ی این فیلم قرار داده اند. اما  چه شد که این فیلم مورد غضب برنامه ریزان اصلی خود قرار گرفت، " بیگلو" این فیلم را بطور کامل از روی مستندات و مدارک ساخت  و همین باعث شد که فیلم تمام واقعیات را در برگیرد، اما این واقعیات شامل ابزارهای آمریکا برای دستیابی به اطلاعات نیز می شد که از آن جمله می توان به شکنجه اشاره کرد، به تصویر کشیدن این مسائل باعث شد تا سیاستمداران آمریکا نسبت به این فیلم بد بین شوند، زیرا که چهره ی واقعی آمریکا در آن برای مخاطبان به تصویر کشیده شد.
"آرگو" فیلمی که " بن افلک" آن را کارگردانی کرد، فیلمی با مضمون یه واقعه عظیم تاریخی، قاعدتا برای ساخت یک اثر که بخش یا گوشه ای از یک واقعه ی تاریخی را روایت میکند باید به تمام اسناد و مدارک موجود در این زینمه بویژه اسناد محل وقوع رویداد توجه ویژه نشان داد، اما " افلک" تنها به استناد مدارک دو کشور آمریکا و کانادا یعنی یکی از طرفین حاظر در رویداد توجه کرده و کاملا یک طرفه به قاضی رفته است، اما گویا همین یک جانبه نگری باعث شد تا این فیلم به مذاق سیاستمداران غربی خوش آید. 

گرچه فیلم "آرگو" به انداز‌ه‌ای تاریخ را تحریف کرده است که به گفته مجله آمریکایی "ویک" نه تنها از سوی جمهوری اسلامی ایران که حتی از جانب مخالفان ایران و برخی سلطنت‌طلب‌ها، نیز با اعتراض روبرو شده است.
اما گویا معیار های اصلی فیلمسازی برای داوران گلدن گلوب از اهمیت چندانی برخوردار نیست و تنها توصیه شدن فیلم است که مهم جلوه می کند، و باعث می شود تا جایی پیش روند که حق مسلم فیلمساز برجسته ای چون " اسپیلبرگ" را نیز نادیده بگیرند.  

يادداشت از: عاليه سجودي