به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران  به نقل از المیادین ، عمرو الشوبکی افزود:کاری که مصر پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران باید انجام می داد و روابط دیپلماتیک کامل با ایران برقرار می کرد به مدت سی سال به تعویق افتاد. حتی کشورهای حوزه خلیج فارس که با ایران اختلافاتی دارند، با ایران رابطه دارند بنابراین طبیعی بود که مصر و ایران نیز با یکدیگر رابطه داشته باشند و این بدان معنا نیست که دو طرف درباره همه مسائل با یکدیگر اتفاق نظر داشته باشند.

وی در ادامه ، سفر محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران به مصر و استقبال از وی در الازهر را از جمله نشانه های تحول در روابط ایران و مصر دانست و افزود: مهمتر از همه این که پس از انقلاب مصر تحول بزرگی در این کشور روی داد و می کوشد روابط سیاسی خود را به گونه ای متفاوت با رژیم گذشته برقرار کند و مسائل خود را به صورت متفاوت با گذشته اداره کند.

وی در ادامه در پاسخ به این سوال که مصر می خواهد سیاست خود را به صورت مستقل اداره کند گفت: مصر می کوشد مستقل باشد اما هر کشوری برای این که در سیاست خارجی مستقل باشد باید در سیاست داخلی خود کار مهمی انجام دهد که اقدامات و اصلاحات اقتصادی و بهبود اوضاع اجتماعی از آن جمله است که هیچ یک از آنها هنوز اتفاق نیفتاده است. این تمایل و اراده وجود داردکه مصر کشوری طبیعی باشد. آنچه در سی سال گذشته در خصوص روابط مصر و ایران اتفاق افتاد خارج از هرگونه چارچوب و منطق بود.

وی در ادامه درباره سخنان سابق خود که گفته است ایران نه خطر است و نه دشمن بلکه باید از طریق کانال های دیپلماتیک با آن تعامل کرد گفت: ما برای مدتی طولانی به سبب برخی مسائل مذهبی یا سیاسی تلاش کرده ایم کسانی را که با آنها اختلاف نظر داریم شیطان بنامیم و این مسئله در خصوص ایران نیز اتفاق افتاده است.

الازهر در دهه شصت خواستار بررسی مذهب شیعه اثناعشری در کنار مذاهب چهارگانه شد. مصر به عنوان یک کشور عربی از نظر فرهنگی خیلی به ایران نزدیک است. درست است که مصر سنی است ولی به اهل بیت نزدیک است و سفر به ایران نشان می دهد که این کشور از نظر فرهنگی به مصر نزدیک است.

بنابراین ما از نظر فرهنگی هیچگونه دشمنی و اختلافی با هم نداریم. از نظر سیاسی نیز وجود ارتباط به معنای این نیست که هیچ اختلافی وجود ندارد بلکه به معنای اداره متمدنانه اختلافات است. اختلاف زمانی به خشونت کشیده می شود که سیاست وجود نداشته باشد.

الشوبکی درادامه با اشاره به این که دموکراسی به طور کامل در ایران برقرار نیست و موانع و محدودیت های زیادی در این کشور وجود دارد افزود: این کشور از زمان انقلاب خود تا اکنون پنج رئیس جمهور را تجربه کرده است حال آن که ما در این مدت یک رئیس جمهور بیشتر نداشتیم و بسیار دشوار بود که بتوانیم در خصوص دموکراسی به آنها چیزی بگوییم یا با آنها درباره دیکتاتوری حرف بزنیم. به طور کلی نظام سیاسی ایران دارای اهداف منطقه ای و اولویت های سیاسی خاص خودش است.

الشوبکی در ادامه در پاسخ به سوالی درباره همکاری های اقتصادی بین ایران و مصر و این که چرا کشورهای حوزه خلیج فارس با وجود اختلافاتی که با ایران دارند روابط اقتصادی با این کشور را قطع نکرده اند ولی در خصوص مصر اینگونه نیست گفت: روابط اقتصادی و ارتباط اجتماعی و گردشگری جزء مسائل طبیعی بین کشورهاست و تصور می کنم مصر و ایران نیز به تدریج می توانند روابط اقتصادی با هم داشته باشند و در خصوص مسائل مورد اختلاف نیز به بحث و بررسی بپردازند.

وی ادامه داد: در ایران جریان محافظه کار و اصلاح طلب وجود دارد و این دو جریان با وجود همه اختلافات و حتی خونریزی توانسته اند با یکدیگر همزیستی کنند بنابراین تصور می کنم در مصر و کشورهای عربی دیگر نیز به همزیستی دموکراتیک در داخل نیاز داریم تا از دیگران هراس نداشته باشیم و از برقراری رابطه با ایران نترسیم و تصور نکنیم که رابطه با ایران باعث دخالت و سیطره خارجی بر مصر می شود. بخشی از این مشکل به اختلافات و دودستگی های داخلی در مصر مربوط می شود که اجازه نداده است بخشی از اختلافات خود را حل کنیم. مصر هنوز پختگی سیاسی لازم را ندارد و همین امر بر سیاست خارج این کشور تاثیر گذاشته است.

الشوبکی در پاسخ به این سوال که وقتی به ایران سفر کردید ، نظر شما درباره این کشور تغییر کرد گفت: در واقع بر عکس تجربه ای که در اولین سفر به ترکیه داشتم و با سفر به این کشور نظر من تغییر کرد و بهتر شد در خصوص ایران پس از انقلاب سال هفتاد و نه نظر خوبی درباره ایران داشتم و انقلاب ایران حتی در محافل غیر اسلامی انگیزه ای ایجاد کرده بود. من زمانی به ایران سفر کردم که از محمد خاتمی رئیس جمهور ایران و راهبرد اصلاح طلبانه وی خیلی خوشم می آمد. وقتی به ایران رفتم تصور مثبتی که در من وجود داشت تقویت شد.

وی در ادامه درباره مشکلات موجود بین ایران و مصر که باید حل و فصل شود تا روابط دو کشور به وضع سابق برگردد گفت: برخی مشکلات وجود دارد که بخشی از آنها به گذشته و دیدگاه های متفاوت در تعامل با ترور انور سادات رئیس جمهور اسبق مصر است که در سال هزار و نهصد و هشتاد و یک اتفاق افتاد.

شاید این مسئله دیگر به شدت گذشته نباشد اما در نهایت تصور می کنم دیدگاه هایی برای انجام فعالیت های سیاسی مسالمت آمیز و مردمی وجود دارد. خشونت هایی که برخی گروه های جهادی در دهه های هفتاد و هشتاد و حتی اوایل دهه نود در مصر انجام دادند به تغییر رژیم مبارک منجر نشد اما وقتی مردم مصر انقلابی مسالمت آمیز به راه انداختند رژیم حسنی مبارک سقوط کرد ،بنابراین تصور می کنم این مسئله پیامی به ایران است که مثلا شهدای انقلاب اخیر مصر بیشتر شایسته تقدیر هستند.

وی ادامه داد: دیگر اختلاف موجود بین دو کشور که اهمیت بیشتری دارد مسئله سوریه و نیز مسئله هسته ای ایران و روابط با کشورهای حوزه خلیج فارس است. مصر نیز مثل بسیاری از کشورهای جهان با دستیابی ایران به سلاح هسته ای مخالف است و کشورهای حوزه خلیج فارس نیز همین اعتراض را دارند که موضع آنها بر مصر نیز تاثیر گذاشته است.

در خصوص مسئله سوریه نیز باید بگویم از نظر من موضع ایران در قبال مسئله سوریه توجیه ناپذیر است. ایران هر رابطه ای هم با نظام سوریه داشته باشد باز هم می توان از سناریوهای دیگر برای برون رفت از بحران سخن گفت و اگر ایران از دو سال پیش نظام سوریه را برای اجرای اصلاحات تحت فشار قرار می داد می توانست در این خصوص ایفای نقش کند ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد و اجازه داده شد درگیری ها و خونریزی ها ادامه پیدا کند.

بنابراین تصور می کنم ایران از همان ابتدای بحران سوریه راه جانبداری از نظام را در پیش گرفت و حتی تلاش نکرد حاشیه ای را برای گفتگو با برخی گروه های مخالف حفظ کند. به نظر من ایران با موضع گیری در قبال بحران سوریه بسیاری از قدرت خود را در کشورهای عربی از دست داد و باید در موضع خود بازنگری کند.