به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران:قدیمی ترها همیشه بعد از عطسه کردن، کمی توقف می کنند و چند لحظه ای را صبر می کنند به قول خودشان خطر را با این کار و گفتن یا صاحب صبر و عافیت باشد، به خیر می گذرانند.
حقیقت این ماجرا از آنجا شروع می شود که یونانی ها و مصریان باستان عطسه را علامت خطر می دانستند و رومی های باستان بر این باور بودند که بر اثر عطسه، ارواح شیاطین از بدن خارج می گردند.!
از این رو، برای شخصی که عطسه کرده بود، آرزوی سعادت و خوشبختی می کردند، هنوز هم عده ای عطسه کردن را وسیله پیشگویی قرار داده و بر این باورند که وقتی شخصی در حین ادای کلمات، ناغافل عطسه کند، نیت او برآورده خواهد شد، از این رو، پس از عطسه می گویند: یا صاحب صبر...!
اما چرا پس از عطسه می گویند: عافیت باشه!
ریشه این سخن را باید در روزگاران بسیار دور یعنی در دوران هفدهم میلادی یافت چرا که بیماری طاعون در سراسر اروپا شیوع یافت و هزاران نفر را به مرگ سیاه کشاند، از آن به بعد مردمان اروپا، عطسه را نشانه بیماری طاعون دانستند و زمانی که شخصی عطسه می کرد گمان می رفت که سلامتی آن در معرض خطر باشد به همین خاطر  بعد از عطسه می گفتند: عافیت باشه! یعنی خداوند، سلامت و تندرستی اعطاء فرماید./ل