یزد شهر خاطره‌‌ها ست. حتی اگر یک دل سیر به یزد سفر کنید و تمام نقاط دیدنی این شهر را ببینید بازهم دل کندن از آن برایتان سخت است. خاطره‌‌های خوش در این شهر به اندازه‌ای است که هر چند وقت یکبار اشتیاق دیدار مجدد از این شهر دوباره در وجود شما شعله‌ورمي​شود.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،   هرچند براي سفر به يزد مي توانيد هم از راه زميني وهم از راه هوايي اقدام كنيد ولي پیشنهاد ما به شما سفر زمینی است. چون در مسیر راه از شهر‌های زیبایی عبور خواهید کرد و جاذبه‌های گردشگری زیادی را به چشم خواهید دید. فاصله یزد تا تهران بالغ بر 670 کیلومتر است.



در مسیر دسترسی ابتدا به قم و سپس به کاشان خواهید رفت. از کاشان باید وارد آزادراه کاشان – اصفهان بشوید. پس از نزدیک به 60 کیلومتر رانندگی در این آزادراه جاده دو قسمت می‌شود. یکی به سمت اصفهان می‌رود و دیگری راهی اردستان می‌شود. شما باید راه اردستان را در پیش بگیرید. از این دوراهی تا اردستان حدود 70 کیلومتر راه است. بعد از اردستان نوبت نائین است.

 جاده اردستان به نائین از دامنه کوه عبور می‌کند. اگر مانند ما شانس بیاورید و در این فصل، هوا ابری و اندکی بارانی باشد عبور از این مسیر بی‌نظیر است. در نزدیک و دوردست شما ارتفاعاتی قرار گرفته‌اند که قله هاي برخی از آنها پوشیده از برف است، اما جایی که شما در آن مشغول رانندگی هستید بیشتر حالت کویری دارد. در دو طرف جاده معادن سنگ قرار دارند. جاده دارای لاین رفت و برگشت مجزا از هم است و به دلیل تردد ماشین‌های سنگین، رانندگی در آن اندکی نیاز به صبر و حوصله دارد.

یکی از خطرات گردشگری یزد، بلند مرتبه‌سازی در بافت تاریخی شهر است. ادامه این روند می‌تواند بلایی که بر سر نقش جهان آمد، بر سر یزد بیاورد. منظر و حریم هوایی و زمینی یزد باید نگه داشته شود. گردشگران ،یزد را به میدان امیر چخماق می‌شناسند. بیشتر توریست‌‌ها در این مکان عکس یادگاری می‌اندازند. اما حکایت امیر چخماق این روز‌‌ها حکایت غریبی است.

 این میدان امروزه به پاتوق اتباع خارجی تبدیل شده است. در وسط میدان میله‌ای بلند برپا کرده و روی آن دوربین کنترل ترافیک نصب کرده‌اند. گاه و بیگاه هم با برپایی چادر در دل میدان، نمایشگاه‌‌های مختلف دایر می‌کنند. از نظافت و جگرکی‌‌های میدان امیر چخماق هم که نگو و نپرس!

بافت تاریخی یزد هم این روز‌‌ها حال خوبی ندارد. بیشتر یزدی‌‌ها خانه خود در این محله را فروخته یا اجاره داده‌اند. ساکنین فعلی بافت تاریخی یزد با تمام احترامی که برای همه آدم‌‌ها قائل هستیم، اتباع بیگانه و بخصوص برادران و خواهران افغان هستند. یک خطر دیگر هم بافت تاریخی یزد را تهدید می‌کند. خانه‌‌های قدیمی و تاریخی یزد یکی پس از دیگری تخریب و در محل آن پارکینگ ساخته می‌شود.

بافت تاریخی یزد به‌شدت در معرض ویرانی بر اثر زلزله است. می‌گویند چون یزد قنات زیادی دارد در آن زلزله نمی‌آید اما کار از محکم کاری عیب نمی‌کند. با یزد کاری نکنیم که بعد‌‌ها افسوس آن را بخوریم!


 مسجد جامع یزد



مسجد جامع مقصد بسیاری از گردشگرانی است که به یزد سفر می‌کنند. برای رفتن به مسجد جامع باید از سمت میدان یا چهارراه میرچخماق به سمت شرق بروید. پس از حدود پانصد متر به وقت‌الساعت می‌رسید. روبه‌روی وقت‌الساعت و در سمت شمال خیابانی قرار دارد که به مسجد جامع منتهی می‌شود.

مسجد جامع در یک زمان خاص و توسط یک تن ساخته نشده است. این مجموعه در طول سالیان دراز شکل گرفته است.می‌گویند بنای اصلی آن به ساسانیان برمی‌گردد. اگر این قول درست باشد لابد آتشکده‌ای زرتشتی بوده است که با ورود اسلام به مسجد تغییر کاربری داده است. از عمرولیث صفاری به عنوان بانی اصلی مسجد یاد می‌کنند.

بعد از آن در قرن ششم هجری قمری نوبت به علاءالدوله گرشاسب آل‌بویه می‌رسد تا بنای ساختمان اصلی را پی‌ریزی کند. پس از آن در دوران آل مظفر و تیموریان در قرن 8 و 9 هجری بنا‌های دیگری به مسجد اضافه می‌شود. آخرین تغییرات هم در دوران قاجاریه صورت می‌گیرد که کل بنا‌هاي موجود را در هم ادغام و به یک بنا تبدیل می‌کنند. ویژگی مسجد جامع یزد در این است که می‌گویند صاحب بلند‌ترین مناره جهان است. بانی این مناره‌ها فردی به نام آقا جمال‌الدین محمد در دوران شاه طهماسب صفوی بوده است.

گنبد مسجد دوجداره است. مسجد از کاشیکاری‌ها و کتیبه‌های گرانبهایی بهره می‌برد که نگاه کردن به آنها و دیدن این همه ظرایف هنری هيچگاه چشم و دل شما را سیر نمی‌کند. گنبد مسجد برخلاف بسیاری از گنبد‌های دیگر به جای داشتن تیزی از خمیدگی خاصی بهره برده است.

کتیبه‌‌های مسجد یکی به خطّ کوفی آجری و دیگری به خطّ ثلث سفید روی کاشی لاجوردی است. در متن کتیبه سردر، نام شاهرخ تیموری و سلطان جهانشاه و تاریخ ۸۶۱ هجری قمری خوانده می‌شود. اگر به دیدن مسجد جامع یزد رفتید به این نکته هم دقت کنید که نور مسجد از طریق روشنایی غیرمستقیم به وسیله انعکاس نور از گچ سفید گنبد و دیوار‌ها تأمین می‌شود.

 مناره‌های مسجد هر کدام 48 متر ارتفاع دارند و قطر آنها هم حدود هشت متر است. گفته می‌شود این مناره‌ها در سال 1313 هجری شمسی فروریخته و دوباره ساخته شده است. مناره‌ها هرچه به سمت بالاتر می‌روند لاغرتر می‌شوند. نقل است که یکی از مناره‌ها یک راه‌پله و دیگری دو راه‌پله دارد. محراب مسجد هم از سنگ مرمر یکپارچه ساخته شده است.

 آتش 1500 ساله




یزد از دیرباز یکی از مراکز عمده اقامت زرتشتیان در ایران بوده است. بنابراین تعجبی ندارد که در این شهر و نواحی اطراف آن مانند اردکان به آتشکده‌‌هایی مربوط به زرتشتیان برخورد کنیم. اتفاقاً آتشکده‌‌های یزد یکی از جاذبه‌‌های گردشگری این شهر به حساب می‌آیند.

آتشکده یزد در خیابان آیت‌الله کاشانی واقع شده است. آتشکده یزد در حیاطی بزرگ بنا شده که مانند سایر ابنیه هاي موجود در یزد، درختان کاج و سرو هاي‌سر به فلک کشیده، زیبایی آن را دوچندان کرده‌اند. در میانه این حیاط بنای آتشکده قرار گرفته است. ساختمانی که 21 متر ارتفاع دارد و بر جلوی آن حوض بزرگ آبی قرار گرفته است. مرسوم بنای آتشکده‌‌ها از گذشته تاکنون بر این بوده است که آب و آتش در کنار یکدیگر قرار گیرند. زینت بخش آتشکده سرستون‌‌هایی از جنس سنگ است که از قرار معلوم کار دست استادان اصفهانی است.

یزدی‌‌ها هم نگار کاشی‌‌‌های فروهر بر بالای سردر ورودی را به انجام رسانیده‌اند. در درون آتشکده آتش درون مجمر از جنس برنز قرار دارد که در پشت دیواری از جنس شیشه قرار داده‌اند. محفظه‌ای که آتش در آن وجود دارد از سطح زمین بلندتر است و نور خورشید به آن راه ندارد. دورتادور آن نیز اتاق‌‌هایی برای نیایش به چشم می‌خورد.

هر چند که بنای فعلی آتشکده قدمت چندانی ندارد و قدمت آن به سال 1313 هجری شمسی بازمی‌گردد اما گفته می‌شود آتش درون آتشکده از 1500 سال پیش تا به حال روشن نگه داشته شده است. این آتش تا رسیدن به یزد سفری طولانی را پشت سر گذاشته است. از آتشکده کاریان در لارستان به عقدای یزد و از آنجا به اردکان و سپس به یزد برده شده است. در هر یک از مناطق نیز چند صد سال روشن و نگهداری شده است.

 پارچه‌ای از ابریشم و پشم

اگر به یزد رفتید خرید ترمه را هرگز فراموش نکنید. خرید پارچه ترمه یا وسایلی که در درست کردن آنها از این نوع پارچه استفاده شده مانند رومیزی، کیف‌دستی، جای نگهداری طلا و... می‌تواند خاطره‌ای ماندگار از مسافرت به یزد در ذهن شما باقی بگذارد. یزد مهد ترمه‌بافی ایران است. می‌گویند این هنر در انحصار زرتشتیان این منطقه بوده است.

ترمه پارچه گرانبهایی است که از الیاف طبیعی بافته می‌شود. تار ترمه از ابریشم تافته و پود آن از ابریشم، نخ یا پشم رنگ شده است. ترمه را در طرح‌های مختلف و متنوع می‌بافند. گل‌های شاه‌عباسی، بته‌ خرقه، شاخ گوزن، گل محمدی، امیری، بته‌ سروی و بته بادامی از جمله نقش‌های بافته شده روی ترمه است. در محله فهادان یزد چندین کارگاه قدیمی ترمه‌بافی وجود دارد. در گذشته نقش‌‌های ترمه را به روش انگشتی ایجاد می‌کردند، ولی امروزه از دستگاه چهاروردی استفاده می‌شود

 باغ دولت‌آباد



سفر  ایرانگردی محمدتقی خان، حکمران و والی یزد، بانی ساخت بناها و آبادی‎های بسیار، که یکی از مهم‌‌ترین اقداماتش، ساخت قنات و باغ دولت آباد بود. این باغ در سال 1160 هـ . ق با وسعتی در حدود 5/6 هکتار بنا گردیده و به شماره 774 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

باغ دولت آباد، به باغ بیرونی و باغ اندرونی تفکیک شده و پلان باغ به صورت تقاطع دو خط عمودی و افقی بوده که در تقاطع محورهای اصلی، بناهایی چون سردر ورودی، میدان جلوخان، عمارت طهرانی، بهشت آئین، تالار آیینه (دیوانخانه)، آب انبار، دژ نگهبانی، اصطبل‌ها، حرمسرا، ساختمان هشت و ابنیه خدماتی قرار گرفته‎اند.

قنات تاریخی دولت‎آباد با قدمتی بیش از 200 سال، از احداث پنج رشته قنات تشکیل شده و از ارتفاعات مهریز سرچشمه گرفته و پس از مشروب نمودن بخشی از اراضی مهریز و به کار انداختن چند آسیاب آبی و پس از طی بیش از 50 کیلومتر به یزد رسیده و آبادیهای چند در اطراف یزد، از جمله باغ دولت آباد را آبیاری می‎کند.

در زمان حال، قنات‌ها به کل خشک شده‎اند و اکنون چند چاه عمیق که به وسیله پمپ‎های عظیم برقی کار می‎کنند، آب باغ را تأمین می‎کنند.

پس از درگذشت محمد تقی‌خان، دیگر آب قنات به شهر نرسید و در بیرون به مصرف کشت و زرع می‎رسید که تا امروز نیز چنین است. در این دوره، اکثر کرت‎ها زیر کشت درختان میوه بودند.

چند اصله درخت توت و در سایر کرت‎ها، نارنجستان، انارستان و تاکستان ایجاد شدند. به گفته مرحوم پیرنیا که از اهالی اطراف، تاریخ شفاهی معماری ایران را گردآوری می‎کرد، گل‎های رز باغ دولت‎آباد آنقدر زیاد بود که گلاب‎گیری آنها 2 ماه طول می‎کشید.

در دوران پهلوی ساخت و ساز حومه شهری پیرامون باغ را فرا گرفت و به تدریج، باغ دولت آباد در مرکز شهر قرار گرفت، درخت‎های اصلی باغ، دو ردیف کاج و یک ردیف سرو، در دو طرف محور اصلی کاشته شدند، و مجدداً دو کرت اصلی بصورت متقارن در دوطرف آب نمای بزرگ باغ زیرکشت رفتند.

این 6 ردیف کاج و سرو تا به امروز حجم انبوه فضای سبز باغ را تشکیل می‎دهند. در چهار خیابانی که از محورهای اصلی به وجود می‎آمده است، درخت‎های بید مجنون و ارغوان بر مهتابی بزرگ سایه می‎افکند که اطراف آن از یاس زرد، نسترن و بوته‎های گل پر بوده است.

همچنین بر بالای مهتابی دیگری که در کنار حوض عمارت سردر قرار دارد، داربستی از گل نسترن وجود داشته است.

پوشش گیاهی باغ در حال حاضر چند اصله درخت توت 100 ساله و کاج‎ها و سروهای دو طرف محور اصلی می‎باشند که در حال خشک شدن هستند.

قلعه مهرپادین؛ یادگاری از قرن هشتم هجری



قلعه مهرپادین در جنوب غربی محله مهرپادین در دل اراضی کشاورزی منطقه جای گرفته و از باشکوه ترین و ارزشمندترین قلاع مهریز به شمار می رود.

این قلعه که قدمت آن به قرن هشتم هجری می رسد، از نمونه قلعه های مسکونی و دارای قسمت های شاه نشین، عام نشین، دالانها و فضاهای ارتباطی متعدد است و انتظام و چیدمان فضاهای یاد شده در داخل قلعه از پیچیدگی و تنیدگی خاصی برخوردار است.

قلعه در سالهای نه چندان دور فعال بوده و هر یک از اهالی اتاقی در آن داشته اند که محصولات کشاورزی و آذوقه خود و دام هایشان را در آن نگهداری می کرده اند.

این بنا از جمله بناهایی است که نیازمند مرمت اصولی است و برخی مرمت های غیراصولی طی سالهای اخیر، آسیب جدی بر پیکره آن وارد کرده است.

شهرستانهای مختلف استان یزد از نمونه های این قلعه ها بسیار دارند و در شهرستان مهریز علاوه بر قلعه سریزد و مهرپادین، قلعه های هرفته، منگ آباد، خورمیز، باغ دهوک، طزنج یا تجنگ و ... به چشم می خورند.

در ابرکوه نیز قلعه های شهرسب و رباط در یزد قلعه های برج و بارو، اسدان، در میبد نارین قلعه و بارجین و برج کبوتر خانه، در خاتم قلعه محمدباقری و قلعه مروست، در صدوق برج و دروازه های ندوشن و قلعه سپیده، در طبس قلعه اسماعیلیان، در بافق قلعه باقرآباد و در سایر مناطق استان نیز ده ها و صدها قلعه چشم نواری می کنند.

باغهای استان یزد



استان یزد فاقد رودخانه دائمی است اما با وجود کمبود آب و قرار گرفتن در دل کویر، این استان دارای باغها و بستانهای زیبایی است که در نوع خود بی نظیرند و با توجه به شرایط ویژه منطقه کویری از طراحی، کشت و آبیاری خاصی برخوردارند.

از جمله این باغها می توان به باغ دولت آباد، باغ ملی نقی خان در تفت، باغ مشیر، باغ کلاه فرنگی رحمت آباد، باغ اولیاء، باغ محمودیه در نعیم آباد، باغ خان در جاده تفت، باغ سرآسیابو، باغ مرشد در محل تل اشاره کرد. بنا و عمارت موجود در این باغها خود به تنهایی جاذبه یک اثر دیدنی را دارد.

 رودخانه "تامهر" مهریز نیز از چشمه هایی است که از ابتدای سال تا مهر ماه هر سال آب دارد، همچنین "غربالبیز" نیز چشمه ای در مهریز است که به مناطق اطراف خود طراوت و شادابی خاصی بخشیده است.

خانه لاریها  

این خانه در سال 1286 ه. ق. ساخته شده و مالك آن حاج محمد ابراهیم لاری بوده است. از این مکان سابقا به عنوان خانقاه نعمت اللهی استفاده می شده است. مساحت آن حدود 1700 متر و زیر بنائی معادل 1200 متر مربع را داراست.
درها، پنجره ها، ارسی ها و اتاقهای آئینه كاری و نقاشی شده آن یكی از نمونه های زیبا و عالی خانه های اعیانی قرن سیزدهم است.

بقعه دوازده امام 

این بقعه مشتمل بر دوازده گنبد منفرد در سال 429 ه. ق. به دستور ابو سعید و ابو یعقوب از امرای علاء الدوله فرامرز ساخته شد. در این بقعه كتیبه ای به خط كوفی بالای سردر كه در حاشیه ای از نقوش گُل و بوته قرار دارد و سنگ قبر فخرالدین اسفنجردی از مشایخ بزرگ قرن هشتم كه در محراب نصب است توجه بینندگان را به خود جلب می كند.

خانه ملک التجار

این خانه نمونه در حدود یک صد و بیست سال قبل در یکی از بازارهای مهم شهر ساخته شده و متعلق به ملک التجار (‌متوفی به سال ۱۳۳۳ خورشیدی) است. این خانه را جـد مـلک التجـار موسوم به حاج علی عسگر شیرازی ساخته است و چهار نسل به طور متوالی در آن زندگی کرده اند. نقاشی اتاق های این خانه کار یک نقاش شیرازی است که از حیث اسلوب کاملاً با نقاشی های عمارت نارنجستان شیراز همسان است.

مدرسه خان

محمد تقـی خـان بن میرزا محمد باقر بافقی که به خان بزرگ شهرت داشت و سرسلسله خاندان مشهور به «خوانین» یـزد بـوده اسـت، در سـال ۱۱۲۹ متولد شد. وی پس از به حکومت رسیدن، تأسیسـات عمـومی و خیریه‌ مهم مانند باغ دولت، میدان خان،‌ قیصریه، مدرسه خان و جنت آباد را احداث کرد. محمد تقی خان،‌ مدرسه‌ خان را خارج از حصار شهر یزد ایجاد کرد. این بنا مرکب از دو مدرسه بزرگ و کوچک است. مدرسه کوچک را محـمد تقـی خـان و مـدرسه‌ بـزرگ را کـه طرف غرب و متصل به اولی است،‌ علینقی خان پسر محمد تقی خان بنا کرده است.

مدرسه شهاب الدین قاسم طراز

شاه ابوالقاسم از محله های قدیم یزد است، که از اسم شهاب الدین قاسم طراز، بانی مدرسه در قرن هشتم هجری گرفته شده است. از آثار قدیم این مدرسه معروف، تنها سر در شمالی آن باقی بوده و جای قبلی مدرسه، یک مسجد جدید ساخته شده است. این بنا دارای شش کتیبه است.


آتش ورهرام ( بهرام ) یزد

این عمارت به همت زردشتیان یزد و پارسیان هند در سال ۱۳۱۳ خورشیدی تحت نظارت سرپرستی آقای ارباب جمشید امانت بنا شد. در مورد قدمت تاریخی آتش این آتشکده، گویند که نزدیک ۱۵۱۵ سال پیش این آتش از آتشکده ناهید پارس به روستای هفتادر (نزدیک عقدا) منتقل شد و از آنجا به ترک آباد در اردکان نقل مکان کرد، و پس از ۳۰ سال نگهداری در غار اسکفت یزدان آن را در سال ۱۳۲۵ خورشیدی به شهر یزد آوردند و در خانه دستور بزرگ شهر، در محله دستوران جای داده شد و از آنجا به گمنبار خانه و محل کنونی این آتش، خیابان آیت الله کاشانی ، کوچه آتشکده انتقال یافت.

روستاهای تاریخی




در استان یزد چندین روستای تاریخی، با قدمتی بیشتر از بسیاری از شهرهای پر رونق امروزی وجود دارد. این روستاها از هزاران سال پیش تاکنون بافت خود را حفظ کرده اند.

هرفته

آبادی "هرفته" در میان بیابان "فهرج" و "خویدک" قرار دارد و به علت خشکسالی های چند دهه پیش، به صورت نیمه متروک در آمده است. پژوهشگران معتقدند هرفته در زمان حمله اعراب، میدان جنگ اعراب و ایرانیان بود. بدیهی است این روستا، در طول سده های گذشته بارها تخریب و بازسازی شده است. شهرت این منطقه به خاطر آبادی ای است که تاریخ نگاران آن را، با نام های "فرافتر" یا "فرافر" یاد کرده اند. همچنین از آن، با نام "هرافت" نیز یاد شده است. "جعفری" نگارنده "تاریخ یزد" می نویسد: "قباد ساسانی بفرمرد که فهرج و هرافت را بساختند". اکنون تنها بنای دیدنی این روستا، قلعه خوش طرح آن است که قدمت آن چندان زیاد نیست.

بندرآباداین ده

در تلفظ محلی به آن"بندروا" (BONDORVA) می گویند- در سی و شش کیلومتری شهر یزد واقع و از آبادی های قدیمی است. بنای آن را در تاریخ افسانه ای یزد به "بندار" از امرای پادشاهان عجم نسبت داده اند. اهمیت تاریخی آن به واسطه مجموعه باستانی شامل مسجد، خانقاه و امامزاده نبدرآباد است.

توران پشت


از آبادی های بسیار کهن و معتبر شهرستان یزد است. در تاریخ، بنای این روستا را به "تورانداخت ساسانی" نسبت داده اند. آثار تاریخی این روستا عبارتنداز: سنگ های قبرستان، قدمگاه و مسجد.

هفتادر

بنای این روستا را به "قباد ساسانی" نسبت می دهند. تاریخ نگاران چنین اشاره کرده اند که قباد در راه فارس به یزد، در ده فرسنگی شهرستان "میبد" آتشکده ای بنا کرد و فرمان داد تا هفت آتش از آتشگاه های بزرگ آن زمان را، به این مکان بیاورند و در اطراف آن آتشکده، آبادی "هفت آذر" را ساخت. این نام، بعدها به "هفتادر" تغییر یافت. از آثار باستانی این روستا امامزا ده، دروازه قدیم، مسجد جامع و مسجد چادک است.

بیداخوید

این روستا در جاد ه تفت. ابرکوه قرار دارد. شهرت آن به واسطه مجموعه ای از آثار باستانی نظیر تل شهدا، خانقاه، مسجد، بقعه شیخ علی بنیمان و مسجد جامع بیدا خوید است.

خورمیز

این روستا از توابع شهرستان "مهریز" و یکی از آبادی های کهن ایران است. مولف "تاریخ جعفری"، بنای آن را به "هرمز بن انوشیروان" نسبت می دهد. قلعه خورمیز از قلاع دوره ساسانی است.

زرجوع

این روستا در نزدیکی عقدا واقع شده است و زیارتگاه یکی از بانوان زر تشتی به نام "پارس بانو"- دختر "یزدگرد"- در این آبادی قرار دارد. برای این زیارتگاه نیز حکایتی مانند "پیر سبز" یا "چک چک" روایت می کنند. زرتشتیان همه ساله اول تا پنجم تیر ماه برای زیارت "پارس بانو" به این روستا می روند.

عقدا

این روستا در جاده یزد – نایین قرار دارد و یکی از آبادی های بزرگ و تاریخی استان یزد است. بنای عقدا را به "عقدار" یکی از سرهنگ های "یزدگرد" نسبت داده اند. در قدمت این آبادی همان بس که آن را معاصر با بنای شهر باستانی میبد دانسته اند. بناها و آثار تاریخی عقدا عبارتند از: رباط حاج ابوالقاسم رشتی، مسجد هلاکو، مسجد جامع، حمام نو، حصار خواجه نصیر، قلعه سام و مسجد شمس.

خرانق

در گزارش به جای مانده از یک هیربدان زرتشتی، در سال بیست و چهار هجری شمسی- مصادف با سال دوازدهم سلطنت "یزدگرد"- از نقاطی نام برده شده که در زمره قدیمی ترین آبادی های منطقه است. یکی از این آبادی ها، "خورنق" (خرانق) است.

قدمت قلعه و برج و باروی این روستا به زمان ساسانیان می رسد. صاحب کتاب "جامع مفیدی"، قدمت بنای این روستا را به چهار هزار سال پیش نسبت می دهد. آثار باستانی این روستا عبارتند از: قلعه، مشهدک، مقبره باباخادم، کاروانسرا و مسجد جامع.

مهرجرد

روستای "مهرجرد" از آبادی های تاریخی استان یزد است. در مورد وجه تسمیه آبادی آمده است: "مهرنگار" دختر "انوشیروان ساسانی"، این آبادی را "مهرگرد" نام نهاد. معرب آن مهرجرد است. مهم ترین آثار تاریخی این روستا عبارتنداز: قلعه کهن، مدرسه عتیق مربوط به سده هشتم هـ. ق که بنای گنبدوار آن هنوز باقی است، مسجد جامع که تاریخ 778هـ. ق را بر سردر خود دارد و زیارتگاه خدیجه خاتون که مورد احترام اهالی است.

ندوشن

از جمله آبادی های تاریخی است که روزگاری در کنار جاده ابریشم، در محل گذر کاروان ها قرار داشت. قدمت آن بیش از هشتصد سال است.

شهرت این آبادی بیشتر به واسطه آثار و ابنیه تاریخی آن است. آثاری مانند: قلعه سپیده، امامزاده مامانیک، خانه برج، خانه محمدابراهیم، مسجد جامع، مسجد سرپلک، رباط خرگوشی وغارنباتی.

فهرج

آبادی مشهور و بزرگی در راه شهرستان بافق است که در کتاب های تاریخی یزد، بارهااز آن یاد شده است. شهرت این روستا به واسطه وجود دو بنای بسیار ارزشمند آن، مسجد جامع و مزار شهدا است. بنای آبادی فهرج را به دوران ساسانی نسبت داده اند.

از دیدنی های این مکان سروی تنومند با دور تنه بیش از پنج متر بود که امروزه خشکیده است. ساکنان فهرج و اهالی اطراف معتقدند که چوب این درخت بوی خوش می دهد.








اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۱
Iran (Islamic Republic of)
samane
۱۶:۰۸ ۰۶ اسفند ۱۳۹۱
Salam
Mataleb Khob bod faghat kash az aqda ax ham mizashtid..
آخرین اخبار