در بخش داخلی نیز از مواد تغییر فاز استفاده می‌شود که قابلیت بازیابی حرارت را دارند؛ سیستم کنترل اختصاصی دما و روشنایی در ساختمان‌های هوشمند، قابلیت مدیریت وضعیت هوا و نور را برعهده داشته و با جمع‌آوری داده‌های محیطی می‌تواند دی اکسید کربن را از طریق نانو ذرات به اکسیژن تبدیل کند.

در سیستم حمل و نقل آسمانخراش‌های هوشمند آینده،‌ ایستگاه‌هایی در بین طبقات برای دسترسی سریع به قطارهای هوایی تعبیه می شوند که علاوه بر حذف فضای اختصاص یافته به ایستگاه‌ها، می‌توانند باعث مصرف سوخت کمتر و عدم نیاز به یافتن جای پارک شوند.

آسمانخراش هوشمند سال 2050 با بهره‌مندی از رنگ‌های فتوولتائیک، قادر به جذب حداکثری انرژی خورشید و ذخیره سازی در سلول‌های سوختی است؛ بخش دیگری از انرژی نیز توسط توربین‌های بادی یا جلبک‌های زیستی تأمین می‌شوند. در این آسمانخراش‌ها، فضای سبز کافی برای تعامل با گیاهان، پرندگان و حشرات، در کنار محیط مناسب برای کشاورزی به شکل عمودی بدون نیاز به خاک (هیدروپونیک) نیز در نظر گرفته شده است.

 

منبع: ایسنا