راضیه تجار:
نوشتن داستان كوتاه سخت تر از رمان است
داور در بخش مجموعه داستان بزرگسال دوازدهمین جشنواره شهید حبیب غنی پور گفت: برخی سال ها آثار بسیار برجسته و یا كاملی از نظر ساختار و درون مایه به چشم نمی خورد. امسال هم از این دست سال ها بود.
به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، راضیه تجار داور در بخش مجموعه داستان بزرگسال دوازدهمین جشنواره شهید حبیب غنی پور گفت: وقتی جشنواره ای به نام شهید غنی پور داوری را بر عهده می گیرد و می خواهد بهترین كارهارا عرضه كند، محتوا، درون مایه و مضمون آثار انتخاب شده باید با اهداف جشنواره سنخیت داشته باشد.
وی ادامه داد: برخی سال ها آثار بسیار برجسته و یا كاملی از نظر ساختار و درون مایه به چشم نمی خورد. امسال هم از این دست سال ها بود، علی الخصوص در بخش مجموعه داستان بزرگسال، در واقع حضور كاری كه هم از لحاظ ساختار و هم از لحاظ درون مایه درست و كامل باشد و جلب نظر كند و ذهن مخاطب را درگیر كند ، كمرنگ بود. بعضی سال ها وفور نعمت هست و بعضی سال ها خشكسالی است.
تجار با بیان این كه یك داستان كوتاه را خوب پردازش و ارایه كردن و به لذت خوانش رساندن ، سخت تر از رمان است، عنوان كرد: در داستان كوتاه برای مخاطب ، فرصت خوانش با دقت نظر بیشتری وجود دارد (البته مخاطب خاص را می گویم) و در نتیجه با دقت همه ی زوایا را بررسی می كند و كوچكترین انحراف و افت قلمی به چشم می آید اما در داستان بلند با رمان ابنطور نیست چرا كه ممكن است فصلی از یك رمان خیلی درخشان باشد ولی یك فصل دیگر بسیار ضعیف. پس كار كسی كه داستان كوتاه می نویسد مشكل تر است.
وی درباره آثار داوری شده گفت: برخی تكنیك را به صورت آكادمیك نمی شناسند و دوره هایی نیز ندیده اند؛ در مقابل آنها، عده ای دیگر آنقدر اسیر فرم می شوند كه اصل داستان را فراموش می كنند و تحت تاثیر جو و شرایط كلاسی كه می روند هستند و آنقدر اسیر فرم می شوند كه اصلا داستان از آن محتوایی كه بتواند مخاطب را جلب كند تهی می شود. با توجه به این شرایط كسی برنده است كه هم مستعد باشد و هم با اصول اولیه داستان نویسی آشنا باشد .
این نویسنده گفت: با توجه به این كه یك ایرانی قلم به دست گرفته ، انتقادات ، ایدئولوژی و نگاه خاص خودش را به مسائل دارد و در نقطه ای ایستاده كه یك جغرافیایی برای خودش دارد ، در حقیقت امضا و شناسنامه كار باید نشان دهنده ی ملیت باشد، نویسنده اگر خودش و هویتش را فراموش نكند ، كارش بسیار زیباتر می شود.
وی با اشاره به كلاس ها و كارگاه های آموزشی ادبی عنوان كرد: من معتقدم كسی كه به كلاس های داستان نویسی می رود، اگر احساس كند استادی كه آن جا هست به دانسته هایش می افزاید و او را به بیراهه نمی كشاند ، اتفاق خوبی است. به هر حال كسی كه جلودار است باید حرفی برای گفتن داشته باشد و با توجه به صرف وقت و هزینه ، باید كسی را كه آموزش می بیند چند گام به پیش ببرد.
او افزود: تكنیك آموختنی است ولی استعداد و نگاه ذاتیست ، كلاس در واقع راهبری می كند و زاویه دید ، فضاسازی ،صحنه پردازی ، پرداخت و ... مسائلی یادگرفتنی را آموزش می دهد، اما جوهره ی نوشتن هم باید وجود داشته باشد . آن كسی هم كه راهبری می كند مهم است كه چه چیزی را آموزش می دهد چرا كه جدا از تكنیك ها ، بعضی ها از نظر محتوا تأثیر گذارند .
تجار تفاوت داوری در جشنواره ی شهید حبیب غنی پور با داوری در دیگر جشنواره ها اهمیت محتوا به میزان فرم و ساختار دانست و گفت: با توجه به این نقطه نظر، من فكر می كنم دست و دل داور باید بلرزد كه كتابی را به قله بنشاند كه اگر 10 نفر با اعتبار این جشنواره ، كتاب را خواندند ، نگویند این چه چیزی به ما می گوید و من واقعا آرزو دارم كه همیشه انتخاب ها ، انتخاب های درستی باشد.
راضیه تجار علاوه بر نویسندگی تاكنون مسئولیتهای ادبی ـ هنری زیادی را بر عهده داشته است. حضور در شورای بررسی داستان و كارگاه قصه و رمان حوزه هنری، ارشاد، بنیاد شهید، بنیاد جانبازان، مدرس داستان‌نویسی (دانشگاه صدا و سیما) و دبیری انجمن قلم ایران از جمله فعالیتهای او در عرصه فرهنگی ـ هنری است. از میان آثار او می توان به رمانهای «كوچه اقاقیا»، «نرگسها» و «هفت بند» اشاره كرد كه به‌عنوان رمان برتر یك دهه در آموزش و پرورش انتخاب شدند./ص
در باشگاه خبرنگاران جوان پیگیری شد؛
معلمان نهضت سوادآموزی چگونه میتوانند استخدام آموزشوپرورش شوند؟
