به گزارش خبرنگار
سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران نیروی پلیس بینالملل سازمان ملل متحد نهادی است که به منظور اجرای اقدامات ناظر بر امنیت جمعی مندرج در منشور ملل متحد، برای صیانت از صلح و امنیت جهانی پیشبینی شده است.
ماده 43 از منشور ملل متحد مقرر میدارد که دولتهای عضو سازمان ملل، به واسطه موافقتنامههای قبلی، نیروهای مسلح و تجهیزاتی را مهیا دارند تا عندالمطالبه در اختيار شورای امنیت بگیرد.
هنگامی که کمیته ستاد نظامی شوراي امنيت در سال 1946، از تأمین موافقت قدرتهای بزرگ در خصوص میزان و کیفیت سهم آنان عاجر ماند، تحقق این موافقتنامهها که محور طرح ابتکاری حفظ صلح را تشکیل میدادند، با شکست مواجه شد.
با این وجود، متعاقبا 14 نیروی پلیس بینالمللی با قابلیتی متفاوت، تحت نظارت سازمان ملل، بهعنوان مأموران حل و فصل مسالمتآمیز اختلافات، پایهگذاری شدند تا با بهرهگیری از شیوههای دیپلماتیک و نظامی، نسبت به اعاده صلح در شرایط وقوع جنگ محدود و پرکردن خلأهایی که قادر به تهدید صلح درآینده است، اقدام كنند.
باید گفت ناکامی شورای امنیت در انعقاد موافقتنامه ها با دولتهای عضو بدین معناست که شورا تنها قادر به توصیه به دولتهای عضو در خصوص انجام اقدامات نظامی دستهجمعی است، چنانکه در مناقشه سال 1950 نسبت به شبه جزیره کره عمل کرد.
همچنین به موجب قطعنامه اتحاد برای صلح درسال 1950، مجمع عمومی اختیار یافت تا در شرایطی که اعضا شورای امنیت از حق وتو استفاده کردند، شرکت در یک اقدام پلیسی جمعی را برای اعضا تجویز کند.
گفتنی است، نقش جدیدی که درباره حل و فصل صلحآمیز اختلافات برای نیروی پلیس کوچک سازمان ملل متحد که بهعنوان گروه دیدبانان صلح عمل میکند، در نیروی واکنش سریع سازمان مللUNEF، نیروی ناظر بر متارکه جنگ سازمان مللUNDOF برای خاورمیانه، عملیات سازمان ملل در کنگوONUC، گروه ناظر سازمان ملل در هند و پاکستانUNMOGIP، نیروی حائل سازمان ملل در لبنانUNIFIL و نیروی سازمان ملل در قبرس UNFICYP تجلی یافته است.
شایان ذکر است نیروهای پلیس بینالملل تحت امر دبیرخانه عمل میکنند اما کماکان در مقابل نهادهای بهوجود آورنده خود یعنی مجمع عمومی و یا شورای امنیت سازمان ملل متحد، پاسخگو خواهند بود.
اگرچه نیروی پلیس بینالمللی نمیتواند به عملیات جنگی مبادرت کند اما از حق نبرد در مقام دفاع از خویش برخوردارند.
تجربه نشان میدهد که نیروهای ناظر صلح در اعاده و ابقا صلح در میان قدرتهای کوچک درگیر یک جنگ محدود، قادر به ایفای نقش قابل توجه هستند.
اما با وجود آنکه نیروهای پلیس سازمان ملل به طور معمول متشکل از سربازان کشورهای جهان سوم هستند، خطرات نظارت بر صلح توسط قدرتهای بزرگ، درسال 1984 به واسطه خسارات سهمگینی نمایان شد که ایالات متحده آمریکا و فرانسه، در بیروت پایتخت لبنان متحمل شدند.
انتهاي پيام/