به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل ازشبکه تلويزيوني بي بي سي، جيم ميور خبرنگار شبکه در بغداد گفت: کردهاي عراق امروز بيست و پنجمين سالروز قربانيان بمباران شيميايي حلبچه را در سال 1998 گرامي مي دارند. در اين حملات که در دوران حکومت صدام  انجام شد دست کم 5 هزار نفر کشته شدند. تعداد زيادي نيز بعدها به علت ابتلا به سرطان و بيماريهاي ناشي از اين بمباران شيميايي جان باختند. اين حمله سبب شد بيشترين تعداد نوزادان ناقص الخلقه جهان براثر اين حمله کشته شوند. در زمان حمله مذکور، جتهاي عراقي بمبهايي فروريختند که سبب آزاد شدن ترکيبي سمي از گاز خردل و گاز اعصاب شد. شايد حلبچه را بتوان بدنام ترين کانون جنايتهاي صدام  ناميد. اگر فقط به مسئله حلبچه نگاه کنيم مي توان صدام  را  ديو ناميد. صدام  نه تنها از گاز اعصاب و گاز خردل بلکه از گاز سارين و وي ايکس و امثال آن در حمله به حلبچه استفاده کرد . مردم حلبچه به صورت ناغافل و بدون آنکه بدانند چه اتفاقي افتاده است جان باختند. بمبهاي شيميايي که در حلبچه فروريخت بوي مطبوعي داشت و مردم آن را استنشاق کردند و دچار خفگي شدند و تعدادي از آنها جانشان را از دست دادند که زنان و کودکان نيز در ميان قربانيان بودند. شماري از مردم حلبچه براي در امان ماندن به زيرزمينهاي خانه هايشان فرار کردند تا پناه بگيرند اما غافل از اينکه گازهاي شيميايي آزاد شده از هوا سنگين تر بود و به پايين مي رفت.

 به همين علت، تعداد زيادي از مردم حلبچه در زيرزمين و مکانهايي همانند آن جانشان را از دست دادند.

ميور در ادامه افزود: درحال حاضر عراق دوران بحران جدي را پشت سر مي گذارد. پارلمان عراق، حمله شيميايي حلبچه را نسل کشي اعلام کرده است. پارلمان انگليس و سوئد و شماري از کشورها نيز همين کار را کرده اند. کردها امروز سالروز کشته هاي حلبچه را گرامي مي دارند و در بخشهاي ديگر نيز همين مسئله وجود دارد اما نبايد انتظار داشت که در بخشهاي غيرکردنشين عراق ازقبيل بغداد، مراسم بزرگي براي اين منظور برپا شود زيرا بخشهاي ديگر عراق درگير بحرانهاي خودشان هستند. دولت خودمختار کردستان مشکلات بغداد را ندارد و از کانون بحران عراق خارج شده است. کردهاي شمال عراق براي فعاليتهاي خود از طريق اربيل (مرکز کردستان عراق)اقدام مي کنند و نه اينکه به بغداد توجه داشته باشند. با اين اوصاف، مردم عراق در  مناطق  ديگر، درگير مشکلات خودشان هستند و نمي توانند مراسم قابل توجهي براي کردهايي برگزار کنند که بيست و پنج سال پيش کشته شده اند.