به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران کلبه صغیر اما محبوبمان خالی شد ؛ خالی از لنگه جورابی که یک سال زیر آوار مبل ها نفس نکشیده و کسی بازوی همتش را خرج نمی کرد که با جابجایی اسباب سنگین منزل آن جوراب خاک گرفته و پر از گرد و غبار دیده را نجات دهد.

پاک شد، جای دستان لوچ شده کوچکترهای خانه، دستان مکانیک رفته بزرگترها و روغن هایی که در لبه در و پنجره ها جا خوش کرده.

سفید شد، تمام عروسک ها، دیوارها و نقش و نگارها، میزها و پرده ها

حالا دیگر جای تمام لک های مانده برروی چارچوب خانه، رنگ تازگی پاشیده، رنگ آسمان با یک گلدون جدید، یک قاب عکس نو، شاید هم یک سری لوازم جدید بار دیگر خوشبختی را تجربه کنیم.

به گفته مجید ابهری، آسیب شناس، همان گونه جسم ما، منازل ما سالانه احتیاج به نظافت دارند با توسعه شهرنشینی و پیچیدگی ارتباطات، جامعه انسانی نیز نیاز به غربالگری و نوعی پاکیزگی از تمام آفت ها و آسیب های اجتماعی دارد.

وی ادامه داد: رسم خانه تکانی و دور ریختن وسایل زائد از منازل و شهرها رسمی است که باید در عرصه آسیب های اجتماعی نهادینه شود تا بتوان بهانه ای برای تکاپوی همگانی جامعه شناسان و آسیب شناسان برای رفع دغدغه های مختلف در این خوره باشیم

گوئی جوهره ی سال نو این است روزها را نو می کند برگهای درختان را شهر را مردم را برخوردها را نگاه ها و نگرش ها را، تازه می کند به انگیزه ها و امیدها، به آرزوها و دعا ها جرات شکفتن می دهد.

ابهری با تاکید بر اینکه تمامی افراد جامعه نباید خود را از جامعه مجزا بدانند افزود: لازم است تمامی افراد جامعه توام با پاکیزگی منازل، با نگاهی عمیق و منطقی به شخصیت جمعی و روابط اجتماعی خود با همتی عالی درجهت رفع انواع آسیب های اجتماعی و خانوادگی گام موثری بردارند.

وی در ادامه گفت: شهروندان جامعه ی ما برای رفع معضلات اجتماعی پیش روی خود نیاز به همدلی، از خود گذشتگی، نشان اجتماعی،‌جسم و روان سالم و پویا دارند.

گفتنی است: زندگی ادامه دارد بر روی یک ریل ، با یک مقصدی معین اما پنهان از چشم من و تو.

زندگی می گذرد نه آنکه ما زندگی را بگذرانیم یادمان نرود زندگی خاکستری است نه سفید، نه سیاه.

اگر بخواهیم پاسبان آن خودمان باشیم و افسار دست دیگری ندهیم،‌اگر بخواهیم حس تازگی، قدرت نوشیدن وهمیشه بهار بودن را در طول این سال و در تمام لحظه های عمر حفظ کنیم و سال جدید را کهنه نکنیم اگر بخواهیم سال نو را به عمری نو جاودانه کنیم، باید بدانیم که هستیم و جایگاه کوچکمان در این جهان پهناور کجاست، چه می خواهیم و بالاخره بتوانیم در هر رتبه و مقامی، رسم بندگی را ادا کنیم بندگی کنیم برای خدا.

حالا که زمانه یک فرصت دوباره به ما داده، بیائیم قلب های شکسته را طلا کنیم./ل

گزارش از زینت مرادی