در این گزارش بخشی از خطبه ی222 نهج البلاغه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران : در قیل وقال روزگار و فراز و نشیب هایی که گاهی فکر می کنیم عرصه زندگی دیگر تنگ و تاریک شده و راه عبوری وجود ندارد، ناگهان چشمان بی تاب و دل های بی قرار رو به آسمان بلند می شود و پاهای محکم و استوارش توان ایستادگی در مقابل عظمت و شکوه و جلال جبروتی را نمی یاید و اسیر دل زانو می زند. 
گاهی بر لبانش حرف هایی می آید که از سر تنهایی است و گاهی نه تنها لبان بلکه جانش را همراه زمزمه ای می کند که تمام هستی را به وجد می آورد و چنین شور و هیجانی نه در جانش بلکه در تمام اعضا و جوارش کمینه می کند و شهر آشوب پلیدی ها و هوس ها را همچون باران پاک می کند و قلبش را آماده میعاد گاه او و شنیدین صدای سخن عشق که همه حق است و حقیقت بیدار و هوشیار، چهره ای الهی اش را به رخ می کشد و چنین کسی تازه می شود بنده آماده ی اطاعت و بندگی. 
حضرت علی(ع) که حقیقتا از دانش و اوصاف پیامبر (ص) به میراث داشتند فرمودند: خداوند سبحان و متعال یاد خویش را مایه جلال قلب ها قرار داد که بر اثر آن گوش پس از سنگینی شنوا می شود و چشم پس از کم سویی بینا می گردد و از لجاجت و ؟ و اطلاعات باز می گردد.
 مرحوم حاج اسماعیلی دولابی در مورد یاد خدا گفتند که هیچ چیز مثل یاد خدا و خوبان خدا دل را آرام نمی کند و ذکر خدا و خوبان خدا وادی امن و قرار است. 
همین که توجه داشته باشی که خدا با توست کافی است./ف
گزارش از: محبوبه بابا رحیم
برچسب ها: یاد ، خدا ، نگاه
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار