گلوبال ريسرچ فاش کرد؛
شرکت ارتش آمريکا در 74 جنگ مرسوم و جنگهاي مخفيانه فراوان
گلوبال ريسرچ در گزارشي فاش کرد؛ آمريکا در حال حاضر در 74 جنگ مرسوم و جنگ هاي مخفيانه بسياري شرکت دارد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از گلوبال ریسرچ، امروزه ارتش آمريکا در دهها کشور از پنج قاره جهان مشغول انجام عمليات است. ارتش آمريکا بزرگترين تاسيسات نظامي را در کشورهاي سراسر جهان دارد و در کشورهايي مانند بحرين، جيبوتي، ترکيه، قطر، عربستان سعودي، کويت، عراق، افغانستان، کوزوو و قرقيزستان حضور چشمگيري دارد و علاوه بر آن در کشورهاي آلمان، ژاپن، کره جنوبي، ايتاليا و انگليس پايگاه هاي نظامي طولاني مدتي دارد.
در صفحه اي از وب سايت فرماندهي مرکزي "ارتش" ايالات متحده (سنتکام) آنها "حوزه هاي مسئوليت" اين فرماندهي را علنا فهرست بندي کرده اند.
در اين صفحه آمده است؛ فرماندهي مرکزي (سنتکام) در 20 کشور منطقه خاورميانه فعال است و در کشورهاي متعدد در برنامه هاي آموزش نظامي، برنامه ضد تروريسم، پشتيباني لجستيکي و تامين هزينه هاي نظامي فعاليت دارد.
در اين مقطع، ايالات متحده در کشورهاي افغانستان، بحرين، مصر، ايران، عراق، اردن، قزاقستان، کويت، قرقيزستان، لبنان، عمان، پاکستان، قطر، عربستان سعودي، سوريه، تاجيکستان، ترکمنستان، امارات، ازبکستان، طبق گفته اين صفحه از وب سايت، مرکز فرماندهي آفريقايي (ارتش) آمريکا از رابطه ارتش به ارتش با 54 کشور آفريقايي حمايت و پشتيباني مي کند.
به گفته کوين گوستولا (يک روزنامه نگار آمريکايي)، ارتش آمريکا در کشورهاي سودان جنوبي، کنگو، اردن، اوگاندا، مالي، نيجر، سوريه و ديگر کشورها سرگرم انجام عمليات است.
روي هم رفته، در 74 کشور آمريکا مشغول جنگيدن يا "کمک" به برخي نيروها در قالب مناقشات نيابتي است.
واحد تحقيقات کنگره آمار اعزام نيروهاي نظامي آمريکا را که آشکارا مشخص است، ارائه مي کند، اما آنها فقط عمليات هاي علني و آشکار است.
وي مي افزايد؛ عمليات هاي مخفيانه ارتش آمريکا غيرقابل شمارش است. فراتر از اينها، عمليات هاي نيروهاي ويژه در کشورهاي مختلف نيز وجود دارد.
جرمي اسکاهيل در کتاب "جنگ هاي کثيف: دنيا ميدان جنگ است"، مي نويسد؛ تا اواسط سال 2010، دولت اوباما حضور نيروهاي مخصوص را از 60 کشور به 75 کشور افزايش داد.
وي مي افزايد: از جمله کشورهايي که گروه هاي فرماندهي مشترک عمليات هاي ويژه (JSOC) در دولت باراک اوباما به آنجا اعزام شده اند؛ گرجستان، اوکراين، بوليوي، پاراگوئه، اکوادور، پرو، يمن، پاکستان (از جمله منطقه بلوچستان) و فيليپين را مي توان نام برد.
اين گروه ها در مقاطعي به کشورهاي ترکيه، بلژيک، فرانسه و اسپانيا نيز اعزام شده اند.
همچنين؛ گروه هاي عمليات ويژه در کلمبيا و مکزيک، از عمليات هاي نهاد مبارزه با موادمخدر آمريکا پشتيباني مي کردند.
از آنجايي که باراک اوباما مايل بوده عمليات هايي را که جورج دبليو بوش تصويب نکرده بود، به پيش ببرد.
تعداد عمليات هاي بيشتر بوده اند و نيروهاي ويژه قادر بوده اند در کشورهاي بيشتري از آنچه که انتظار مي رفت، فعاليت کنند.
دولت فعلي آمريکا ترورهاي جهاني را به خود اختصاص داده و راه را براي تهاجم شبانه (شبيخون)، حمله با پهپادها، حملات موشکي و بمب هاي خوشه اي و ... باز کرده است.
هريک از اين عمليات ها تعداد مناطقي از جهان را که درگيري ها در آن جريان دارد، افزايش داده و آتش جنگ را شعله ور تر کرده است.
دنيا ميدان جنگي است که درگيري هاي آن توسط آمريکا (و يا با کمک آمريکا) به راه افتاده است و نيروهاي نظامي آمريکا براي ورود به هيچ کشوري محدوديت ندارند و البته فرماندهي مشترک عمليات هاي ويژه (نيروهاي ويژه) در برابر کنگره پاسخگو نيستند.
اين مرکز فرماندهي خارج از محدوديت هاي ارتش موسوم و حتي فراتر از آنچه که سيا قادر است انجام دهد، دست به عمليات مي زند.
اين نيروها در مناطقي خارج از مناطق جنگي عمليات انجام مي دهند. نيروهاي مرکز فرماندهي مشترک عمليات ويژه در هماهنگي کامل با ترورهاي غير قانوني و بدون مدرک (دولت اوباما) از طريق هواپيماهاي بدون سرنشين به سراسر جهان مي روند و بدون نظارت قاضي و يا حتي بدون آنکه به مظنونين اجازه دفاع از خود در دادگاه هاي مخفي را بدهند، آنها را به قتل مي رسانند.
همانطور که "سيمور هرش" خبرنگار سرشناس آمريکايي در سال 2009 گفت؛ کنگره هيچ نظارتي (بر اين نيروها) ندارد، آن در اصل يک حلقه اجرايي ترور است.
در خصوص عمليات هايي که سيا مي تواند انجام دهد، محدوديت هاي قانوني وجود دارد. بايد يافته هايي وجود داشته باشد و رئيس جمهور هم بايد حداقل "گروه هشت" (سران کميته نظارت اطلاعات) کنگره را آگاه کند، اما فرماندهي مشترک عمليات ويژه نيازي به انجام اين کارها ندارد.
آنها براي اقدامات خود به پاسخگويي نياز ندارد. آنچه که تعجب برانگيز است، اين است که بسياري از نمايندگان کنگره که به عمليات هاي سيا بسيار حساس هستند، با فرماندهي مشترک عمليات هاي ويژه به گونه اي رفتار مي کنند که نيازي به نظارت ندارند.
گويا اين نيروها ارتش خصوصي رئيس جمهور هستند، به اين ترتيب به رئيس جمهور اجازه مي دهيم هرکاري خواست، انجام دهد.
