فرشيد نوابي، بازيگر در گفتگو با خبرنگار حوزه سينما باشگاه خبرنگاران در خصوص جايگاه نقد در سينماي ايران گفت: وقتي درباره نقد صحبت مي‌كنيم ابتدا بايد به تاريخچه آن در ايران و اينكه نقد از كجا شروع شده است نگاه و به شكل گيري آن پايه آكادميك و يا نظر شخصي دقت كنيم. 
وي افزود:‌ آغاز نقد و ادامه آن تا كنون به جاي محوريت داشتن برپايه آكادميك براساس نظر سنجي انجام گرفته زيرا نظر شخصي و نقد دو مقوله متفاوت از هم است. 
نوابي ادامه داد: هم اكنون نقد منصفانه و غيرمنصفانه وجود ندارد، بلكه نقد براساس دوستي و دشمني است به اين معني كه در صورت دوستي به فيلم و اثر نقد مثبت و در غير اين صورت نقد منفي خواهد بود كه اين خود نوعي آفت در زمينه نقد در سينماي ايران است. 
وي تصريح كرد: به دليل ارتباطات شخصي و عاطفي منتقدان به طور طبيعي در صورت مشاهده اثري بد يا خوب از ابراز واقعيت درباره آن اثر امتناع مي‌كنند كه اين خود واقعيت تلخ سينماي ايران است. 
نوابي بيان كرد: منتقدان فقط فيلمساز و فيلمنامه نويس را مورد نقد قرار مي‌دهند در حالي كه موسيقي، گريم،‌جلوه‌هاي ويژه و مسائل ديگر يك اثر نياز به نقد دارند. 
اين بازيگر اظهار داشت: آيا منتقدان به تمام ابزار و اجزا يك اثر مسلط هستند شايد يك فيلم به لحاظ مضمون فيلم نامه مشكل داشته باشد ولي داراي موسيقي قوي باشد. 
وي اضافه كرد: بدليل وجود همين مسائل است كه تاريخچه نقد در ايران كه از پرويز دوايي و هوشنگ كاوسي شروع شده به جاي نظر آكادميك بيشتر با نظر شخصي منطبق بوده است. 
نوابي اظهار داشت: به نظر من يكي از راهكارها درباره نقد اين است كه منتقدان ما نه تنها در مورد فيلمساز فيلم نامه بلكه درباره بازيگري نيز به نقد بپردازند. 
وي تصريح كرد: ما منتقدان در زمينه نقد بازيگري نداريم و تا كنون چنين نقدي نشنيده‌ايم. 
نوابي خاطر نشان كرد: اميدوارم منتقدان به جاي نقد دوستي و دشمني تنها سينما را نقد كنند زيرادر نهايت سينما مهم است و نياز به حيات مجدد و بزرگ دارد./ص