خشم فلسطینیان از 65 سال اشغالگری صهیونیست ها
اندیشکده بروکینگز نوشت شصت و پنج سال بعد از فاجعه تشکیل رژیم اسرائیل، فلسطینیان موضوعی برای شادمانی ندارند.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ;ابراهیم شرقیه در مقاله ای در پایگاه اینترنتی این اندیشکده نوشت: فلسطینیان در روز پانزدهم ماه مه روز نکبت را به مناسبت شصت و پنجمین سال تشکیل رژیم اسرائیل برگزار کردند. در سال 1948 جامعه فلسطینیان از هم فروپاشید و هفتصد و پنجاه هزار فلسطینی مجبور به ترک خانه هایشان شدند و بیش از 450 شهر فلسطینی از روی نقشه محو شد. امروز نام بیش از پنج میلیون پناهنده فلسطینی در سازمان ملل ثبت شده است. اتفاق سال 1948 ضربه سختی برای فلسطینیان بود اما واقعیت این است که این حادثه آغاز یک دوران طولانی بی خانمانی و زندگی در تبعید برای فلسطینیان بود.
با مداخله جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در روند مذاکرات صلح بین مقامات اسرائیل و فلسطین باید پرسید آیا تلاش های او می تواند کمکی به پایان این تراژدی انسانی باشد یا اینکه اوضاع را بدتر می کند؟ در سفری که من اخیرا به لبنان داشتم به اردوگاه پناهندگان فلسطینی در صبرا و شتیلا رفتم. واقعیت تلخ زندگی پناهندگان فلسطینی در این اردوگاهها نمایان است، تعداد زیادی قبرهای دسته جمعی که مربوط می شود به قربانیان قتل عام سال 1982. این امر هر روز یادآور ادامه تراژدی انسانی برای این پناهندگان است.
پناهندگان فلسطینی در اردوگاه یرموک در سوریه هم شرایط چندان خوبی ندارند. از سال 2011 و زمانیکه ناآرامی ها در سوریه آغاز شد در حدود صد و پنجاه هزار پناهنده فلسطینی در اردوگاه یرموک در معرض خطر قتل و دچار ترس و وحشت هستند. بسیاری از آنها فرار کرده اند تا بتوانند دوباره در مصر، لبنان و یا اردن پناهنده شوند. فلسطینیان در کرانه باختری و غزه هم شرایط مشابهی دارند.
سیاست اسرائیل برای محاصره غزه موجب شده است که در حدود یک ممیز هفت میلیون فلسطینی در غزه، بزرگترین زندان جهان، زندانی باشند. در کرانه باختری خشونتها و گسترش شهرک سازیها ادامه دارد و احداث دیوار حائل زندگی را برای بسیاری از فلسطینیان سخت کرده است. بسیاری از فلسطینیان در بیت المقدس نیز دیگر حق ندارند به خانه هایشان بازگردند. با وجود این مشکلات جان کری قول داده است که صلح و آرامش را به منطقه بر گرداند.
باوجودیکه هنوز خیلی زود است تا درباره ابتکار و سیاست او در این مورد بتوان قضاوت کرد اما رویکرد سنتی آمریکا در قبال این درگیری قابل پیش بینی و غیر قابل اجرا است. به عنوان مثال کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه سابق آمریکا پیشنهاد کرده بود که برای پایان درد و رنج پناهندگان فلسطینی می توان آنها را به شیلی یا آرژانتین فرستاد. ادوارد ابینگتون، کنسول سابق آمریکا در بیت المقدس به من گفت که یاسر عرفات از بیل کلینتون در زمان ریاست جهموری اش بارها خواسته بود که از بنیامین نتانیاهو بخواهد تا ساخت شهرک «هار حومه» را که تهدیدی برای روند صلح بود متوقف و یا حداقل به تاخیر بیاندازد. اما نتیجه ای نداشت.
گفته می شود که کلینتون نهایتا این درخواست را به وزیر امور خارجه جدیدش مادلین آلبرایت ارجاع داد و او هم کاری انجام نداد. به گفته ابینگتون، در آن زمان بود که عرفات فهمید برای ایجاد تغییرات واقعی نمی تواند روی آمریکائیان حساب کند. روز نکبت یکی از علل ریشه ای درگیری بین اسرائیل و فلسطین است و اگر جان کری بخواهد در کارش موفق باشد باید بتواند این موضوع را هم مورد خطاب قرار دهد. بسته اقتصادی که او قصد دارد ارائه کند برای فلسطینیان در کرانه باختری موثر خواهد بود اما فایده ای برای پناهندگان فلسطینی در اردوگاه یرموک یا شتیلا نخواهد داشت.
مسخره است که موضع واشنگتن از دوران اول ریاست جمهوری باراک اوباما که متوقف کردن گسترش شهرک سازیها بود در دوره دوم ریاست جمهوری او به کمک به شهرک سازیها تغییر پیدا کرده است. رژیم اسرائیل آغاز ساخت سیصد واحد در مرکز رام الله را به تازگی اعلام کرده است. این امر نشان می دهد که تلاش های جان کری در راستای رویکرد سنتی واشنگتن برای تسکین و رضایت رژیم اسرائیل است.
