به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران امام صادق (ع) به عبداله ابن جندي سفارش کرد که شب ها کم بخواب و روزها کم حرف بزن

حضرت در ادامه کلامی را به این مضمون از مادر حضرت سلیمان (ع) خطاب به فرزندش نقل می کند که خوابیدن زیاد روزی که محتاج به چیزی هستی که کسب نکرده ای تو را فقیر می کند، یعنی روزی می آید که تو به اعمالت احتیاج داری اما به دلیل خوابیدن زیاد آن اعمال را انجام نداده ای و فقیر شده ای...

اگر انگیزه انسان از خوابیدن رفع خستگی و تجدید قوا نباشد کار عاقلانه ای انجام نداده است زیرا این کار به منزله تلف کردن بیهوده بخشی از عمرت است.

انسانی که خواهان عمری طولانی است با خوابیدن زیاد در واقع بخشی از زندگی اش را تعطیل می کند.

عادت زشت دیگر پرگویی است، کسانی که بی جهت به پرحرفی عادت کرده اند به آسانی نمی توانند خودشان را کنترل کنند زیرا سکوت کردن برای آنها به منزله زندانی شدن است.

امام صادق (ع) می فرماید: "در بین اندام های بدن انسان هیچ کدام ناسپاس تر از چشم و زبان نیستند"

انسان به هر عضوی از اعضای بدن خود خدمت کند متقابلاً آن عضو هم خدمتی انجام می دهد اما چشم و زبان این گونه نیستند چشمی که بسیاری از اوقات خواب است یا زبانی که زیاد حرف می زند چگونه به ما خدمت می کند؟