دلیل سکوت "حامد بهداد" مشخص شد
"حامد بهداد" در فیلم سینمایی "چه خوبه برگشتی" بازی بسیار بدی از خود به نمایش گذاشته و شاید دلیل سکوت او درباره این فیلم همین مسئله است.
"حمید سلیمی" منتقد، در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما باشگاه خبرنگاران، در خصوص فیلم سینمایی "چه خوبه برگشتی" ساخته "داریوش مهرجویی" گفت: "چه خوبه برگشتی" یک کمدی ابزار است که در فضای فانتزی اتفاق می افتد به همین دلیل خیلی از منطق های قصه گویی را باید رعایت می کرد.
وی افزود: "چه خوبه برگشتی" یکی از آشفته ترین فیلم های سالهای اخیر در سینمای ایران است که لحن خود را از دست می دهد و وارد فضاهایی می شود که شیوه روایی داستان را زیر سؤال می برد و در برقراری ارتباط با مخاطب دچار مشکل می شود که این مشکل نه تنها در فیلمنامه بلکه در کارگردانی "مهرجویی" نیز دیده می شود.
وی ادامه داد: این اثر در ادامه تجربه "مهرجویی" با نام "آسمان محبوب" قرار می گیرد که با ایجاد فضای فانتزی و غیرواقعی بخشی از مشکلات جوامع را مطرح می کند.
"سلیمی" بیان کرد: در این فیلم مهرجویی به آدمی و تنهایی او رفته و سعی کرده در این حوزه پیشنهادات جدیدی را ارائه کند.
"سلیمی" عنوان کرد: از مشکلات دیگر این اثر آشفتگی فیلمنامه است و اینکه نویسنده در چه قالبی حرف می زند و تا چه اندازه به نظراتش معتقد است بنابراین در ارتباط با مخاطب دچار مشکل می شود.
این منتقد اظهار داشت: شوخی ها تکراری بازیگران از مشکلات دیگر "چه خوبه برگشتی" است،"حامد بهداد" در این اثر بسیار بد بازی کرده و شاید دلیل سکوت او درباره این فیلم همین مسئله است.
وی بیان کرد: تنها ویژگی مثبت این فیلم بازی "رضا عطاران" است که با استفاده از هوش و توانایی ذاتی خود برخی از سکانس های معمولی را به سکانس های جذاب و قابل تأمل تبدیل می کند.
"سلیمی" ادامه داد: از ویژگی های دیگر این فیلم بازی غافلگیر کننده "حسن پورشیرازی" است که نقش و قامت جدیدی را تجربه کرده و با ارائه بازی خوب، خود را از کارهای دیگرش متمایز کرده است.
این منتقد تصریح کرد: "مهناز افشار" که در این سالها از یک بازیگر تجاری به یک هنرمند دوست داشتنی تبدیل شده بود بازی تأسف برانگیز و بدی را از خود ارائه کرده و گویا درک عمیقی از نقش ندارد و به فیلمنامه کمکی نمی کند و حتی خواسته های کارگردان را برآورده نمی کند.
"سلیمی" اظهار داشت: "چه خوبه برگشتی" به عنوان یک فیلم کمدی موقعیت به خوبی در نیامده است و با نمایش روابط روزمره ایرانیها، سبب یک دوگانگی شده که ضربه ای به شیوه برقراری با مخاطب می زند.
وی بیان کرد: اگر این فیلم برای "داریوش مهرجویی" نبود درباره آن تندتر می شد حرف زد ولی "مهرجویی" اسطوره سینمای ایران است و ما هیچکدام آثار ماندگار را فراموش نمی کنیم.
وی خاطر نشان کرد: سکانس هایی در این فیلم است که رگه هایی از استادی و مهارت "مهرجویی" در آن به چشم می خورد مثل سکانس فینال فیلم و رابطه دو دوست که نشانه از پاکی و منزه شدن آنهاست./ي2
