شعر "من به یک احساس خالی دلخوشم" بازگو کننده تعلقات خاطر یک شاعر
شاعر در تمام شعر، تعلقات خاطر خود را مانند گلهای خیالی به نمایش می گذارد.
باشگاه خبرنگاران- سهیل محمودی در شهر من به یک احساس خالی دلخوشم، دلخوشی های شاعرانه خود را بیان می کند دلخوشی های شاعر کوچک و نشان دهنده یأس شاعر است شاعر از اسطوره به ظرف سفالی (تاریخ) دلخوش است.
اندوه کویر و بغض خاک جان بخش است ما را منتظر مسئله ای شگرف باقی می گذارد و در جوابش آبسالی شوکه کننده و نیازمند تفسیر است.
با توجه به هجوم رنگ، فصل صدا را می توان پائیز، سلطان فصل ها تعبیر کرد بهار نقش قالی، نقش و نگار نقش بسته بر قالی است.
کوچکی آسمانش را با غم آسوده مالی جبران می کند تمام شهر بیانگر اندوه و یأس شاعرانه دلخوشی های کوچک و بعضاً خیالی شاعر است این دلخوشی های کوچک می تواند در نتیجه بازخوردهای اجتماعی رخ داده باشد.
تعلق خاطر خود را به کویر با اندوه کویر به نمایش می گذارد در تمام شعر تعلقات خاطر شاعر مانند گل های خیالی، ظرف سفالی، فصل رنگ و آسمان دیده می شود شاعر از اسطوره ناامید گشته و به تاریخ روی می آورد./ي2
