به گزارش باشگاه خبرنگاران، ماه مبارک رمضان نه تنها فضا و محیط را عطر آگین می‌کند، بلکه ماه الهام شاعران نیز است، سخنوران "تاجیک" در ستایش این ماه شریف و ارجمند چکامه‌های صمیمی سروده‌اند و به ذکر فضائل آن پرداخته‌اند.
 
سخنوران تاجیک در ستایش این ماه شریف و ارجمند چکامه‌های صمیمی سروده‌اند و به ذکر فضائل آن پرداخته‌اند که در زیر 2 نمونه از 2 شاعر معاصر "تاجیک" خدمت خوانندگان تقدیم می‌شود:

"عالمخان عصمتی"
 
رمضان
 
شب رفت و نسیم سحر آهسته روان شد،
 
"از خواب گران خیز"، که گلبانگ اذان شد.
 
با خویش جهاد آورم،المنت و لی‌الله،
 
یاران خدا،ماه شریف رمضان شد.
 
در ماه شریفم،به خدا ،از خودم آزاد،
 
از چون و چرا رسته و از درد و غم آزاد.
 
چندیست، که در فکر دل خود شده‌ام من،
 
دور از همه هنگامه ز فکر شکم آزاد.
 
این نفس خداداد بود سنجش ایمان،
 
هان، تا نکنی یک سر مو لغزش ایمان.
 
گر پنج خواص من و تو روزه نگیرد،
 
یک روزه‌ی تن نیز بود کاهش ایمان.
 
ای آنکه نهان روزه و ایمان بشکستی،
 
یک لحظه به چشم دل خود بین که که هستی؟
 
تو مستی خودی،مست خدا نه،چه بگویم،
 
در جام دلت باده‌ی مهرش نپرستی.
 
ای پیر خدا ترس،روی شب به تراویح،
 
انگشت تو هر دم بکشد دانه ی تسبیح،
 
هر دانه تسبیح تو در ذکر خدا است،
 
جز ذکر خدا نیست تو را کار دیگر به.
 
هر گه به نماز آیی و محراب و  سجودت
 
ریزد همه گرد گنه از مغز وجودت.
 
از نام خداوند کریم، ای رمضانی،
 
آیند ملائک ز فلک‌ها به درودت.
 
القصه، که چندی که در این غمکده باشیم،
 
بایست خداگاه به خود آمده باشیم.
 
آن روز مبادا نشناسیم خدا را،
 
آن روز مبادا، که شریعت‌زده باشیم.
 
"ارباب قربان"
 
ماه مبارک
 
نوروز دل مومن ،ماه رمضان آمد،
 
آن شوق ز جان‌رفته برگشته به جان آمد.
 
آریم دمی تا یاد از فصل خزان خود
 
این ماه بهارستان هنگام خزان آمد.
 
چون سیلی آگاهی بر گوش گران ما،
 
این ماه دل آگاهی چون بانگ اذان آمد.
 
تا عقل به کار آرد، تا عشق به بار آرد،
 
گویا که چو "بسم‌الله" از دل به زبان آمد.
 
شیرینی ناتکرار دارد همه اوقاتش،
 
این ساعت ناتکرار تکرار چه سان آمد.
 
پیغام خدا آید از بهر پیمبرها،
 
پیغام خدا این دم بهر همگان آمد.
 
انتهای پیام/

منبع: فارس