به گزارش باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه خبری هنرمندان، نخستین نشست از سلسله نشست های پژوهشی تئاتر در جمهوری اسلامی ایران، عصر شنبه دوم شهریور از سوی مرکز مطالعات راهبردی_فرهنگی ژرفا و با همکاری خانه هنرمندان ایران، مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و موسسه فرهنگی روایت در تالار استاد امیرخانی خانه ی هنرمندان ایران برگزار شد، به موضوع «بررسی جایگاه و شان هنر های نمایشی در نظام مدیریتی کلان کشور»  اختصاص داشت، ابتدا دکتر «بهروز اثباتی» رئیس کارگروه مرکز مطالعات راهبردی_فرهنگی ژرفا ضمن ابراز خشنودی از برگزاری این نشست، به فعالیت مرکز مطالعات راهبردی_فرهنگی ژرفا اشاره کرد و گفت: « این مرکز می کوشد مباحث فرهنگی را با دید راهبردی بررسی کند؛ در واقع به دنبال مسائل اساسی راهبردی در عرصه فرهنگ و هنر است، تا آن ها را شناسایی و سپس به وسیله استادان و کارشناسان به آن ها بپردازد، تا نقاط قوت را تقویت و نقاط ضعف را رفع کند، به همین منظور می کوشیم تا به همه ی ابعاد مختلف عرصه فرهنگ و هنر توجه کنیم.»
 
وی در بخش دیگری از سخنان خود برگزاری این نشست ها را یکی از روش های توجه و پرداختن به ابعاد مختلف عرصه فرهنگ و هنر دانست و گفت: « روش های مختلفی برای توجه و واکاوی در عرصه فرهنگ و هنر وجود دارد، که برگزاری چنین نشست های تخصصی یکی از این روش ها است. در این نشست به هنر نمایشی می پردازیم و مسائل بنیادی و کیفی هنر نمایشی را در کنار استادان و کارشناسان آن مورد بررسی و توجه قرار می دهیم.»
 
در ادامه این نشست دکتر «مجید سرسنگی» مدیر عامل خانه ی هنرمندان ایران که به عنوان نخستین سخنران در این نشست حضور داشت، به اهمیت رابطه ی بین دو حوزه نظر و عمل اشاره کرد و به واکاوی آن در عرصه هنر نمایشی امروز ما پرداخت و گفت : « در ابتدا باید به این موضوع بپردازم که در حوزه فرهنگ و هنر، به ویژه هنر نمایشی ما، به نظر می رسد هیچ رابطه و نقطه اتصالی بین حوزه نظر و آن چه که در دانشگاه های کشور  اتفاق می افتد، با حوزه عمل و مدیریتی ما وجود ندارد؛ در واقع با وجود همه ی بررسی ها و توجه به مسائل تئوریک در دانشگاه ها، باز در سطح عملیاتی در بخش هنر های نمایشی تغییری نداشته ایم! آیا مکانیسمی برای ارتباط فضا عملی و مدیریتی تئاتر با فضا نظری و تئوری در کشور ما وجود دارد؟ اگر وجود دارد این رابطه چگونه است و با چه کیفیتی عمل می کند و اگر این رابطه اصلاً وجود ندارد، باید این رابطه را به وجود بیاوریم، تا نظریه و مطالعات تئوری ما در بخش مدیریتی هنر های نمایشی نقش موثر و پررنگی داشته باشد.»
 
مدیر عامل خانه ی هنرمندان ایران در بخش دیگری از سخنان خود به فعالیت های پژوهشی و آموزشی محیط های دانشگاهی پرداخت و گفت: « مطالعات و پژوهش هایی که امروز در دانشگاه های ما صورت می گیرد، متناسب با وضعیت امروز تئاتر ما نیست، ما در بخش های مختلف هنر های نمایشی هزینه های بسیاری می کنیم؛ ولی این هزینه ها هیچ کمکی در بهبود وضعیت تئاتر امروز ما نداشته است چراکه ما همچنان نتوانسته ایم به لحاظ جریان سازی در تئاتر، عملکرد قابل ملاحظه ای داشته باشیم. امروز در دانشگاه های ما تحقیقات بسیاری صورت می گیرد، چاپ کتاب و انتشار مقاله های مختلف در عرصه هنر های نمایشی بسیار زیاد است، اما آیا سیاست گذاری مشخصی که متناسب با نیاز های حوزه حرفه ای تئاتر ما باشد، وجود دارد؟ ما همچنان برای دانشجویان خود کتاب مرجع مناسبی بعد گذشت سال ها از انقلاب اسلامی در دانشگاه های خود نداریم، و این موضوع قطعاً فقر و ضعف کارنامه ما را در عرصه هنر های نمایشی نشان می دهد.»
 
دکتر «مجید سرسنگی» در ادامه ی سخنان خود به ضرورت داشتن یک نگاه منطقی و جامع به جریان تئاتر در کشور از نقطه آغاز تا به امروز برای پرداختن به همه ی نقاط قوت و ضعف آن اشاره کرد و گفت: « اگر می خواهیم یک نگاه منطقی و جامع داشته باشیم باید به نقطه آغاز فعالیت تئاتر در این کشور بپردازیم و ابعاد مختلف آن را مورد بررسی قرار دهیم ، برای پرداختن به جایگاه تئاتر در دوران انقلاب نیز باید ابتدا به نقطه آغاز فعالیت تئاتر رجوع کنیم و سپس به فعالیت های آن تا وقوع انقلاب اسلامی 57 و سپس دوران بعد از آن بپردازیم. معنای تئاتر انقلاب با معنای تئاتر بعد از انقلاب متفاوت است، تئاتر دوران بعد از انقلاب ما با مولفه های معنوی و انقلابی ما هیچ رابطه ای ندارد و از آن ها هیچ بهره ای نبرده است. تئاتر امروز ما به صورت خاص و هنر های نمایشی به صورت عام، از مولفه های انقلاب و هشت سال دفاع مقدس استفاده ای نکرده است، امروز فعالیت های ما در عرصه هنر های نمایشی برای پرداختن به مسائل انقلاب و هشت سال دفاع مقدس سفارشی است؛ در حالی که این امر با جوهره ارزش های معنوی و انقلابی ما سازگار نیست، جوهر انقلاب ما سفارشی نیست بلکه پویشی باید باشد، دیدگاه سفارشی برخی از مدیران در عرصه فرهنگ و هنر ، به اندیشه دینی ما لطمه بزرگی وارد کرده است، بستر فعالیت های ما باید دینی باشد، هر چیز غیر دینی در این بستر بی اهمیت است، سیاست گذاری فرهنگی ما نیز باید از این بستر دینی و انقلابی بیرون بی آید، امروز حتی برخی از جشنواره های ما که عنوان انقلابی دارند، از مولفه های انقلابی و معنوی سودی نمی برند.»
 
در ادامه این برنامه دکتر «رحمت امینی» مدیر هنر های نمایشی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی با تاکید به اهمیت هنر های نمایشی در مراتب بالای مدیریتی کشور گفت: « هنر های نمایشی از ابتدای انقلاب تا به امروز شان و جایگاه بسیار بالایی در نظر و اندیشه بنیانگذار انقلاب اسلامی و رهبری داشته است، اما در سطوح پایین تر، مدیران ما اهمیتی برای تئاتر، آن طور که شایسته است نداشته اند، چرا برای وزیر آموزش و پروش و یا وزیر علوم تئاتر اهمیت آن چنانی ندارد؟ برای مدیران آموزشی ما عرصه فعالیت های نمایشی هم چنان بی ارزش است و تا زمانی که این دید در سطح مدیران ما وجود داشته باشد، ما همچنان در عرصه هنر های نمایشی حرفی برای گفتن نخواهیم داشت.»
 
در بخش دیگری از این برنامه دکتر «احمد جولایی» به ناکارآمدی و ضعف مدیریتی در عرصه فرهنگ و هنر اشاره کرد و گفت: « ما ابتدا باید تعریف مناسبی از مدیر و مدیریت ارائه دهیم سپس با این تعریف مدیران و فعالیت های آن ها را مورد بررسی قرار دهیم، با این تعریف متوجه می شویم که بسیاری از مدیران ما، باور راستینی نسبت به عمل خود ندارند و از آن چه کا باید انجام دهند شناخت کافی و مناسبی ندارند، و این موضوع خود نشان می دهد که ما تا به امروز نتوانسته ایم مدیران مناسبی برای عرصه فعالیت های فرهنگی و هنری خود تربیت کنیم، قطعاً آموزش و پرورش کشور ما نتوانسته است عملکرد خوبی در تربیت افراد مناسب برای پست های مدیریتی داشته باشد.»
 
در بخش پایانی برنامه دکتر «مجید سرسنگی» در پاسخ به این سوال که : دو اولویت اساسی در بهبود فعالیت ما در حوزه مدیریت کلان تئاتر چیست؟ گفت : « نخست مدیران ما در عرصه هنر های نمایشی به ویژه تئاتر باید درباره ی مسائل و مشکلات خود به یک زبان واحد دست پیدا کنند تا بتوانند مسائل و مشکلات خود را حل نمایند و دوم، مدیران ما در عرصه هنر های نمایشی باید با جایگاه خود مناسب باشند، انتصاب مدیران ما باید کارشناسانه و دقیق صورت بگیرد نه به صورت فرمایشی.»/ص