یک آقا یوسف دیگر است البته با قدری از آی کیو "نادر سیاه دره" ی هیچ و کارگر فیلم تلفن همراه رئیس جمهور همان مشکل بازی مهتاب کرامتی را دارد: از روان شناسی رد شخصیت پردازی خبری نیست و فضا سازی هم کمکی نکرده. این فیلمی است که در آن حسین محب اهری را رنگ می کنند تا نقش یک زنگباری را بازی کند! وی نمی شود از آن انتظار "باورپذیری" داشت.

 مهدی هاشمی هم مدام بین نقش های قدیمی اش می چرخد، از بازی در یک فیلم فانتزی به بازی رئال پناه می برد و بیش از همه از حس و حال های قدیمی اش استفاده می کند تا نقش جانی بگیرد. اما حاصلش چیز دندان گیری نیست.

وقتی انگیزه های شخصیت درست نباشد بازیگر برای واقع نمایی و باور پذیر کردن آن نمی تواند کار زیادی انجام بدهد. اگرچه او برخلاف مهتاب کرامتی از بازی در قالب ژست ها فرار کرده و دست کم سعی کرده کارگر بودنش را راحت و بی دغدغه نشان دهد. شاید ویژگی بازی مهدی هاشمی در این فیلم انعطاف پذیری فوق العاده اش است.

گفتني است؛ گفتیم که او از آقا یوسف تا هیچ را برای ما زنده می کند./ص

منبع: ماهنامه دنياي تصوير