.

وی پلاسمای دوتریوم- تریتیوم را سوخت این دستگاه برشمرد و ادامه داد: برای تولید انرژی نیاز است تا این ذرات با هم برخورد کنند که برای این امر باید انرژی اعمال شود. برای این منظور از یکسری خازن استفاده شد که قادرند انرژی مورد نیاز را در حد چندین کیلو ولت شارژ به دستگاهی به نام TF که شامل حلقه‌های سیم پیچی شده است، وارد می‌کند.

حبیبی با تاکید بر اینکه این حلقه‌ها انرژی مورد نیاز را به محفظه چمبره وارد می‌کند، ادامه داد: با اعمال این انرژی به داخل چمبره، یون‌ها در کنار هم محصور می‌شوند و در نهایت موجب حرکت سریع این یون‌ها در محور چمبره می‌شود که در فیزیک پلاسما سرعت بالا برابر دمای بالا است.

مجري طرح بومی سازی دستگاه توکامک با بيان اينکه به دلیل باردار شدن یون‌های دوتریوم- تریتیوم، سرعت زیادی پیدا می‌کنند که این امر موجب برخورد این ذرات با یکدیگر و ایجاد هسته سنگین‌تر می‌شود، ادامه داد: در این فرآیند انرژی به دست می‌آید که 10 برابر از انرژی آزاد شده از شکافت هسته‌ای بیشتر است.همچنين در این فرآیند تلاش می‌شود تا ذرات پلاسمای دوتریوم- تریتیوم به دیواره برخورد نکند، در صورتی که این یون ها به دیواره چمبره برخورد کند به دلیل دمای بالا فولاد را ذوب می کند.

وی با اشاره به اهداف طراحی دستگاه توکامک گفت: در فاز اول اقدام به طراحی توکامک شد و در فاز بعدی قرار است پلاسمایی که در داخل چمبره تولید می‌شود را به سمت پایداری بیشتر ببریم که این امر در چند فاز اجرایی خواهد شد و در نهایت به تولید انرژی الکتریسته دست خواهیم یافت.

عضو هیات علمی دانشکده مهندسی انرژی و فیزیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر در پايان با بيان اينکه برای استفاده از این دستگاه در نیروگاه‌ها نیاز است تا ظرفیت آن از 500 مگاوات بیشتر باشد؛ اظهارداشت: چراکه با توجه به هزینه‌های این سیستم‌ها دارند ظرفیت کمتر از 500 مگاوات مقرون به صرفه نخواهد بود. از این رو در فاز اول نیروگاه 500 مگاوات ایجاد خواهد شد ما برای اینکه یک توکامک هزار مگاواتی تولید کنیم راه طولانی را در پیش داریم.