به گزارش باشگاه خبرنگاران؛"ابراهيم شيباني" قطعا يكي از پديده هاي نسل جديد فيلم سازي درسينماي ايران است، كسي كه در سن هفده سالگي مي تواند جزء گروه كارگرداني و دستيار  نام آوراني هم چون "بهرام بيضايي"، "ناصر تقوايي"،‌ "داريوش مهرجويي"،‌ و "رخشان بني اعتماد" باشد. "هيچ كجا هيچ كس" سومين ساخته سينمايي اين كارگردان جوان پس از يك اكران مهجور در جشنواره فجر سرانجام به اكران عمومي درآمد و فارغ از برخي ايرادهايش مي توان اين فيلم را يك قدم بلند در كارنامه شيباني ارزيابي كرد؛ فيلمي كه به لحاظ ساختار و تكنيك فيلم سازي يكي از بهترين فيلم هاي اكران امسال است.

-شما جزء كارگردان هايي هستيد كه علاوه بر اين كه ركورد جوان ترين فيلم ساز سينمايي ايران را در دست داريد، ركورد پرافتخار ترين دوران دستياري را نيز يدك مي كشيد. مي خواستم براي آغاز بحث كمي درباره نحوه ورودتان به سينماي ايران و چگونگي همكاري با بزرگان سينماي ايران بگوييد؟

-از شانزده سالگي وارد حرفه سينما شدم. تا قبل از آن در رشته تئاتر تحصيل مي كردم و زير نظر استاد سمندريان آموزش بازيگري تئاتر ديدم. بعد از اتمام اين دوره بود كه توسط آقاي "مهدي فخيم زاده" وارد حرفه دستياري شدم و اولين حضور من به عنوان دستيار سوم در پروژه ولايت عشق ايشان رقم خورد. بعد از آن بود كه به پروژه درخت گلابي آقاي "داريوش مهرجويي" دعوت شدم و به نوعي مي توانم عنوان كنم سينما را با آقاي "مهرجويي" آغاز كردم. بعد از همكاري با ايشان بود كه به پروژه اي ديگري دعوت شدم؛ پروژه هاي آقايان "ناصر تقوايي"، "بهرام بيضايي"، "رخشان بني اعتماد" و "محمدرضا هنرمند". بعد اين دوران بود كه احساس كردم بايد فيلم بسازم، نمايش نامه اي را در دوران تحصيلم در رشته تئاتر سراغ داشتم كه به همراه آقاي "اصغر عبدالهي" آن را تبديل به يك فيلم نامه كوتاه كرديم و با بودجه كاملا شخصي آن فيلم كوتاه كرديم و با توجه كاملا شخصي آن فيلم كوتاه را كه بهترين بازيگران و عوامل پشت دوربين سينماي ايران در آن حضور داشتند ساختم. به واسته ساخت آن فيلم كوتاه تعدادي از تهيه كننده هاي با من آشنا شدند، تهيه كنندگاني كه قبلا هيچ شناختي از آنها نداشتم، مثل آقاي باباييان، به واسطه آشنايي با ايشان توانستم اولين فيلم بلند سينمايي ام را در سن 21 سالگي جلوي دوربين  ببرم.

-آن دوران كه مشغول دستياري بوديد بناي خود را بر حرفه اي به نام دستياري گذاشته بوديد، يا اين كه اين دوران مقدمه اي بود براي ساخت فيلم سينمايي؟
-در آن دوران فقط به دستياري فكر مي كردم و اين گونه نبود كه مثلا از آقاي "تقوايي" نوع پلان گرفتن را ياد بگيرم تا بعدا در فيلم خودم آن را كپي كنم. بيشتر مبحث نظري آنها مورد توجه من بود، مثل بازي گيري، نوع ارتباط با عوامل پشت دوربين يا نحوه چينش ميزانسن هايشان.

-قبل از اين كه اولين فيلم بلند سينمايي خود را بسازيد، چند فيلم كوتاه ساختيد؟
-همان يك فيلم را ساختم، البته يك فيلم مستند هم درمورد آقاي "تقوايي" ساختم با نام "تقوايي" در حضور ديگران.


-تجربه ساخت اولين فيلم سينمايي در 21 سالگي چگونه بود؟
-راستش الان كه به گذشته نگاه مي كنم احساس مي كنم چندان افتخار نيست كه آدم درسن كم اولين فيلم سينمايي خودش را بسازد.

-چرا؟
-به خيلي از دلايل تو نه حمايت مي شوي و نه تشويق. ببينين بسياري از من با استعداد تر در اين سينما حضور دارند اما به دليل اين كه نه حمايت مي شوند و نه جدي گرفته مي شوند يا موفق نمي شوند فيلم بلند خود را بسازند يا در ساخت دومين فيلم خود دچار مشكل مي شوند.

-شما با بهترين هاي سينماي ايران همكاري كرديد چگونه مي گويد حمايت نشديد؟
-منظورم از حمايت بچه هاي سينماي ايران و عوامل توليد كننده يك فيلم نيست، منظورم كساني است كه بايد در امر توليد حمايت كنند، مثل تهيه كننده ها، مثل نهادهاي كه وظيفه توليد و حمايت از فيلم سازان جوان را دارند به راستي كه انجمن سينماي جوان چيست؟ مركز گسترش سينماي مستند و تجربي هدفش چيست؟ خروجي اين نهادها در چند سال اخير چه فيلم هايي بوده؟ وقتي نهادي پسوند تجربي را يدك مي كشد، يعني اين كه فردي مانند شما به عنوان يك فيلم ساز جوان بياييد و يك كاري را تجربه كند و اين كاررا با يك پول اندك و شرايط محدود اجرايي كند. سپس متوجه مي شويم كه ايشان در اين موقعيت كم آيا استعداد اين را دارد كه فيلم بسازد يا خير؟ اين همان حمايتي است كه من از آن سخن مي گويم. به دليل شرايط اقتصادي بد سينما در سال هاي اخير بخش خصوصي ديگر نمي تواند از اين جوان ها حمايت كند. در اين سالها چند تهيه كننده را ديديم كه ازامثال من حمايت كنند؟ امثال شهرام مكري و مجيد برزگر كه از هم نسل هاي بنده هستند چقدر مورد حمايت واقع شده اند؟ چرا شهرام مكري از سال 1387 تاكنون نمي تواند فيلمش را اكران كند يا شرايط ساخت فيلم دومش را فراهم كند؟ اين همان چيزهايي است كه مي گويم ساخت فيلم اول در آغاز جوان در كشور ما چيز چندان جالبي نيست.

-چيزي كه در سه فيلم بلند سينمايي شما به وضوح مشاهده مي شود تجربه گرايي است كه در آزمودن ژانرهاي مختلف سينمايي داريد.
خب من به تجربه گرايي اعتقاد بسيار زيادي

منبع: ماهنامه فيلم نگار